เมียเด็ก

EPISODE 10 :: สัมผัสฉันสิ

ผมนั่งรถกลับมาพร้อมกับพี่เเทนโดยที่ไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ ไม่ใช่เพราะโกรธหรืออะไรเขาหรอกเเต่ผมคิดเรื่องโดนพักการเรียนอยู่เนี่ย

ตั้งเจ็ดวัน

ส่วนเรื่องอื่นผมไม่ได้ติดใจอะไรแล้วล่ะ เพราะเขาโตพอที่จะมีความคิดที่โตมากกว่าผมเพราะฉะนั้นผมจะเคารพทุกการตัดสินใจของเขา และก็จะพยายามเป็นแฟนที่ดีให้สมกับที่เขายอมรักผมบ้างก็แล้วกัน

"ไม่ต้องเครียดหรอกน่าเป็นเมียพี่เเทนไม่ลำบากหรอก"

"พีชไม่อยากเกาะลุงกินไปตลอดชีวิตหรอกนะเพราะงั้นอย่าพูดเเบบนั้นอีก"ผมบอกเเล้วก็ฟาดมือลงไปที่เเขนเขาเบาๆ ทีนึง อีกอย่างที่ผมชอบเขาไม่ใช่เพราะความรวยสักหน่อยต่อให้เลือกใหม่ระหว่างพี่แทนที่ขยันทำงาน ใจดีกับพี่แทนที่รวยมากแต่ชอบฟันแล้วทิ้งคำพูดแค่ลมปากแบบนั้นผมเลือกพี่แทนคนที่ไม่มีอะไรเลยดีกว่า

ไม่ได้โม้ด้วยนะครับ -*-

"เเค่นี้ก็ต้องโมโหด้วยนะครับ ทำตัวเป็นผู้หญิงหมดประจำเดือนเลยอะ"

"เเหมเรื่องผู้หญิงนี่รู้ดีจังเลยนะลุง"

"พูดเเบบนี้หาเรื่องทะเลาะหรือเปล่าครับ พี่เเทนมีบทลงโทษเด็กดื้ออยู่นะครับวันนี้"

"เเต่พีชไม่ผิดพวกมันมาหาเรื่องก่อน! ..โดนพักการเรียนเลยโคตรเซ็ง"ผมพูดตัดพ้อจนคนตัวสูงปล่อยมืออีกข้างจากพวงมาลัยรถมายีหัวผมเบาๆ ทำไมพี่แทนชอบลูบหัวแบบนี้ด้วยล่ะ รู้ไหมว่าคนที่โดนทำแบบนี้มันใจสั่นเหมือนกันนะ

"คนเรามันก็ต้องห้ามใจตัวเองไว้บ้าง"

"ทำอย่างกับลุงเองห้ามใจตัวเองได้ ไปต่อยหน้าคนอื่นเขาเเบบนั้นเรียกห้ามใจหรือเปล่าอะ"ผมพูดออกไปเเต่ดูเหมือนคนตรงหน้าแทนที่จะหัวร้อนกลับเเค่นหัวเราะออกมาเบาๆ ซะงั้น ก็เจ้าตัวเล่นไปชกคนอื่นเรี่ยราดเเบบนั้นเขาก็เหมือนผมนั่นเเหละ

ดีเรื่องไม่ถึงโรงพัก -*-

"ยอกย้อนผู้ใหญ่เหลือเกินนะไอ้เด็กเเสบ"

ผมมุ่ยหน้าใส่คนตัวสูงที่เอื้อมมือมาดันหัวผม คนบ้าอะไรมีรอยยิ้มไว้เเจกฟรีชอบยิ้มพร่ำเพื่อ เเค่นี้ผมก็หลงเขาหมดเเล้วเนี่ย

"พวกมันสมควรตาย"ผมพูดลอดไรฟันกรอดๆ

"ถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจก็ระบายมากับพี่สิครับ เก็บไว้คนเดียวไม่ดีหรอก"

"ช่างมันเถอะลุงพีชไม่อยากพูดถึงมันอีก"ผมพูดเสียงสั่นก่อนจะเบือนหน้ามองออกไปทางอื่น ทำไมพวกมันถึงต้องคิดว่าเเม่ของผมเป็นเด็กเชียร์เบียร์เเล้วไม่มีศักดิ์ศรี เขาไม่ได้ฆ่าคนตายหรือทำอะไรผิดมากมายขนาดนั้นไม่ใช่หรอ ทุกคนมีศักดิ์ศรีกันหมดเเหละ เเล้วผมก็เกิดมาด้วยความรักของพ่อกับเเม่ถึงเเม้ตอนนี้เขาจะไม่อยู่กับผมก็เถอะ

ผมรักพวกท่านเหมือนเดิม ...ไม่เปลี่ยนแปลง

"ถ้าเหนื่อยใจก็เอนซบไหล่พี่ได้นะ..มานี่มา"

มือหนากดหัวผมให้ซบไหล่เขาเบาๆ ไม่ใช่อยากจะอ้อนเขาหรอกนะเเต่ตอนนี้ผมหมดกำลังใจจริงๆ วันนี้ทั้งวันไม่มีอะไรดีสักอย่าง ไม่ยักรู้ว่าไหล่ของพี่แทนกว้างพอดีสำหรับหัวผมเลยนะเนี่ยแถมมันยังอุ่นมากอีกด้วย

อยู่เเบบนี้สักพักก็ดีเหมือนกัน…

DREAM TOWN

พี่แทนพาผมมาสงบสติอารมณ์ตัวเองที่ทำงานของเขาที่จริงคนภายนอกมันก็เข้าไม่ได้หรอกน่ะนะ แต่โชคดีที่พี่แทนค่อนข้างสนิทกับยามที่นี่เขาก็เลยยอมให้ผมเข้ามา ก็ดีเหมือนกันผมก็ยังไม่อยากจะกลับไปนั่งหัวร้อนที่บ้านคนเดียว

"นี่เพื่อนพี่ชื่อเปอร์ เป็นเเร็ปเปอร์ของวงเราเอง"

"สวัสดีครับ ผมลูกพีชครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้ผู้ชายร่างสูงตรงหน้า ผิวขาวสลับกับผมสีดำขลับมันทำให้เขาดูดีไม่น้อย เเก๊งนี้เขาคัดหน้าตาเหรอครับ ไม่ยักรู้ ผมเคยได้ยินมาว่าเขามีกันสามคนขาดอีกหนึ่งคนที่ผมยังไม่เคยเจอ เเต่คนนั้นเขาก็มาที่ผับบ่อยๆ นะเเต่ทำไมผมถึงไม่รู้จักเขานะ อืม - -

"จีบติดเเบบนี้เลี้ยงฉลองหน่อยมั๊ยล่ะมึง"พี่เปอร์พูดปนเเซว

“นี่ใคร”

“เพื่อนแทนไงคร้าบ~”

"มึงก็หยอกเด็ก กูเเค่เเวะเข้ามาเอากระเป๋าเฉยๆ มึงขึ้นสเตจเดี่ยวไปก่อน วันนี้กูดูร้านเอง"

"เออ อย่าว่าเเต่กูไอ้ฟ่างทำเหี้ยอะไรอยู่ เดี๋ยวผับที่หุ้นกันสามคนก็เจ๊งหรอก"

"เออหน่าา ไอ้ฟ่างงานมันเยอะไล่จับเด็กมันก็เหนื่อยจะตายกูกลับเเล้วนะมึง"เขาพูดด้วยท่าทีที่โตรจะสนิทสนมกันเลยไม่ว่าจะเป็นการยิงมุขที่รับส่งกันอย่างกับคณะตลกแล้วหน้าตาก็กวนโอ้ยไม่เบา

"เออๆ "

“ลาก่อนครับ” ผมโค้งศรีษะให้พี่เปอร์น้อยๆ ก่อนจะเดินออกมาเเต่ผมก็ต้องหันหลังเหลียวกลับไปมองที่ประตูอีกครั้งกับผู้ชายตัวเล็กหน้าตาน่ารักที่เดินสวนเข้าไป

ผิวขาวเนียนละเอียดจนผมยังนึกว่าผู้หญิงเลยนะนั่น O_o

"พี่เเทนไม่ขึ้นไลฟ์เหรอฮะ"

"เอ้าเลโก้ พอดีพี่จะต้องไปดูร้านเลยไม่ได้ขึ้นไอ้เปอร์อยู่ข้างใน"

"อ่อฮะ"ผู้ชายตัวเล็กคนนั้นยิ้มให้พี่เเทนก่อนจะเดินเข้าไปในห้องซ้อมพวกเขาตามไปด้วยผู้หญิงอีกคนนึงที่เดินเข้าไปด้วยจนผมยังต้องมุ่นคิ้วขึ้นน้อยๆ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรเธอมากหรอก ผมติดใจผู้ชายตัวเล็กคนเมื่อกี้ต่างหากเขาน่ารักมากจริงๆ นะ ว่าแต่ว่าเเถวนี้มันมีห้องซ้อมผู้หญิงด้วยเหรอ ?

"ลุงพีชอยากลองร้องเพลงที่ร้านบ้างได้ไหม..มันอาจจะ..เอ่อ..เป็นอะไรไหม"ผมถามเขาออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ อย่างเเรกผมไม่กล้าที่จะเเสดงออกด้านนี้เท่าไหร่ เเต่ถ้ามีโอกาสผมก็อยากจะทำมันสักครั้ง ตอนเด็กๆ ผมกับเเม่เราชอบร้องเพลงด้วยกันบ่อยๆ

เเต่พอเเม่ไม่อยู่เเล้วผมก็ไม่เคยร้องเพลงอีกเลย เพราะมันจะทำให้ผมคิดถึงเขา..

"เอาดิ จะฟีตเจอริ่งกับพี่สองคนก็ได้นะหนุ่มน้อย"

ฟีตเจอริ่ง = =

"จริงนะลุงพูดเเล้วห้ามคืนคำนะโอเคมั๊ย สัญญาก่อน.."ผมยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าคนตัวสูงอย่างคาดหวังว่าเขาจะทำตามสัญญา นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนหันมามองผมริมฝีปากชมพูอ่อนคลี่ยิ้มบางๆ ส่งมาให้ ก่อนที่คนตัวสูงจะยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวสัญญากับผมเช่นกัน

"สัญญาครับ เเต่พี่ก็มีข้อเเลกเปลี่ยนเหมือนกัน"เขาเลิกคิ้วใส่ผม

"ข้อเเลกเปลี่ยนอะไรฮะ ว่ามาเลย"ผมอมยิ้มให้คนตรงหน้าถ้าข้อเเลกเปลี่ยนที่เขาบอกมันไม่น่ากลัวจนเกินไปผมก็สนอยู่หรอกนะ เเต่ห้ามเป็นเรื่องใต้สะดือล่ะก็โดนดีเเน่!

"คืนนี้ไปนอนห้องพี่นะครับลูกพีช พี่เเทนสัญญาว่าเเค่นอนเฉยๆ ไม่ทำอะไรหรอก"

โป้ก!

ผมเอาหัวตัวเองเขกไปที่หัวคนตัวสูงเต็มเเรงจนเจ้าตัวร้องโอดโอย ไอ้คำที่เขาชอบชอบพูดว่านอนเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรหรอกนี่มันไม่มีอะไรน่าเชื่อถือเลยสักนิดเดียวอะ ในหัวนี่มันย้อนกลับไปในวันที่เขามาหาผมที่บ้านแล้วบอกว่าจะทำแค่นอนจับมือเฉยๆ เล่นแก้มผมช้ำไปเหมือนกัน

"โอ้ย! ทำร้ายร่างกายพี่เเทนเเบบนี้ได้ยังไงครับ เดี๋ยวจะโดนจับตีก้นซะให้เข็ด"

"กลัวจังเลยครับ ไปเร็วๆ สิลุง"

"ขอร้องอย่าเรียกลุงได้มั๊ย พี่เเทนรู้สึกเเก่ยังไงก็ไม่รู้"เขาพูดน้ำเสียงน้อยใจ

จ๊วบ!

ผมประคองโครงหน้าพี่เเทนไว้เเน่นก่อนจะกดจูบลงไปเเรงๆ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงทำเเบบนั้นเเต่ผมเเค่อยากเอาชนะริมฝีปากของเขา

มันคงไม่ผิดหรอกใช่มั๊ย...อีกอย่างผมรู้หรอกว่าเขาชอบ

"ขอบคุณสำหรับวันนี้ครับ"ผมบอกก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆ ให้คนตรงหน้า

"ด้วยความยินดีครับ ^^"

รถคันหรูของพี่เเทนขับออกจากตึกตรงไปยังเซ็กซี่ผับทันที วันนี้ผมจะทำงานให้เขาหนักเป็นสองเท่ากินเหล้าหนักกว่าเก่าเป็นเท่าตัวเลยเอ้า! จะลืมว่าวันนี้มีเรื่องซวยๆ เกิดขึ้นก็แล้วกัน แล้วตอนนี้ตลอดการเดินทางคนตัวสูงก็ฮึมฮัมเพลงไปตลอดจนผมเคลิ้มเเทบจะหลับ ผมยกให้เขาเป็นมนุษย์เพอร์เฟคก็เเล้วกัน

วันนี้พี่แทนเหมือนฮีโร่ที่มาช่วยผมเลย.. ขอบคุณครับ

"บอสสวัสดีค่าาา วันนี้มาไงไปไงถึงมากับน้องพีชน้องสุดที่รักของฟ้าคะ"พอเข้ามาถึงเจ้ฟ้าแกก็เอ่ยแซวคนแรกเลย เป็นแบบนี้ประจำรอบตัวผมมีแต่คนเป็นสายของเฮียแกหรือไงเนี่ย หันไปทางไหนไม่มีพวกผมเลยสักคน

"น้องเธอเเต่เมียฉัน"

"พี่เเทน"ผมกระทุ้งศอกใส่คนตัวสูงเบาๆ แล้วหันไปยิ้มให้เจ้แกด้วย

"รู้ๆ กันอยู่ เดี๋ยวฟ้าไปทำงานก่อนค่ะบอส"

ผมหรี่ตามองพวกเขาอย่างจับผิดสองคนนี้รู้อะไรกันเเล้วทำไมผมถึงไม่เห็นรู้เรื่องด้วยเลยล่ะ พี่แทนเองก็เหมือนกันทำลั้ลลาอย่างกับเด็กวัยรุ่นไปได้ ซึ่งมันต่างจากผมมากซะเหลือเกิน

โลกมันไม่ยุติธรรม

"งั้นพีชไปเปลี่ยนเสื้อก่อน เดี๋ยวมาช่วย"ผมหันไปพูดกับเจ้ฟ้าแล้วฉีกยิ้มให้เล็ก ๆ เจ้แกดูงงๆ เล็กน้อยที่เห็นผมมาทำงานก่อนเวลาอันสมควรแต่ถ้าเจ้แกรู้เรื่องก่อนหน้านี้ที่มันเกิดขึ้นเจ้แกจะถึงบางอ้อเองครับ

ผมตบเท้าเดินแยกกับพี่แทนออกมาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อคนเดียว เอาเข้าจริงเวลาที่ผมได้อยู่กับตัวเองคนเดียวแล้วก็แอบฟุ้งซ่านไม่น้อยเลยนะ ผมก็แค่ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดแต่ก็มีแอบคิดบ้างน่ะนะ แต่ก็ดีเหมือนกันโดนพักการเรียนเจ็ดวันเเบบนี้มันก็ดีเหมือนกันผมจะได้เลิกเป็นหมาบ้าไปกัดคนอื่นเขาสักที

ฟุดฟิด~

"กลิ่นเหมือนล็อคเกอร์ที่มหา'ลัยเลยนี่หว่า.."ผมบ่นพิมพัมกับตัวเองเบาๆ จมูกไล่ดมภายในล็อคเกอร์ห้องเเต่งตัวกลิ่นมันเหมือนน้ำหอมพี่เเทนอีกเเล้ว หรือว่าคนที่ผมสงสัยจะเป็นเขา.. ผมว่าต้องใช่พี่แทนแน่ๆ อะคนที่ทำเรื่องแบบนี้ได้มันมีแค่เขาเนี่ยแหละ

หมับ!

"ชะ..ช่วยด้วยโรคจิต!!! "ผมร้องตะโกนโหวกโหวกเเหกปากให้ดังที่สุดเมื่ออยู่ๆ ก็มีมือปริศนาเข้ามากอดผมทางด้านหลังเเน่น จนเจ้าตัวพลิกให้ผมหันไปเผชิญหน้ากับเขานี่เเหละผมถึงยอมสงบปากสงบคำตัวเองลง

"พี่เองครับ"

ปึก!

ผมกำหมัดน้อยๆ ตีรัวๆ ไปที่อกคนตัวสูง มือหนารั้งเอวผมจนกระเเทกเข้าที่อกเเกร่งเขาอย่างจัง จนผมหลุบตาลงไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้าเพราะผมยังไม่ได้ใส่เสื้อ บอกเเล้วว่าลุงนี่มันหื่นเเอบดูคนอื่นเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ยังไง! ถึงจะเป็นเจ้าของร้านเจ้าของที่ก็ควรมีมารยาทบ้างสิ

ผมโป๊อยู่นะเหวย!

"ตกใจหมดเลย เข้ามาทำไมในนี้เนี่ยมันที่สำหรับคนงานไม่ใช่เจ้าของร้าน"

"มาหาเมียเจ้าของร้านไงครับ มานี่เดี๋ยวพี่เเทนใส่เสื้อให้"

"มะ..ไม่ต้องหรอกพีชใส่เอง"

"ทำไมถึงชอบดื้อจังเลยเด็กสมัยนี้"เขายอมผละออกจากผมก่อนจะติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ผมเเล้วจับผมหมุนหันหลังให้เขามือหนาสวมใส่ผ้ากันเปื้อนให้ผมพร้อมกับผูกมันจนเป็นโบว์สวยงาม ลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นคอผมเป็นระยะจนขนลุกเกรียวกราว

เขามันอันตรายต่อหัวใจจริงๆ

ผมยังนอนคิดทุกวันว่าทำไมถึงตกหลุมรักคนที่เจ้าเล่ห์เเบบเขาเเต่เพราะความใกล้ชิดมันทำให้ผมเผลอใจให้ลุงหื่นไปจนได้อย่างนั้นสินะ

"พี่มีอะไรอยากจะถามหนูน่ะครับ.."

"อะไร? "

"กางเกงในลายคุมะนี่หนูยังมีอยู่หรือเปล่า พี่เเทนติดใจภาพวันงานประกวดเเฟนซีมากเลยอะ เหมี๊ยว~"เขาทำท่าเเมวยั่วสวาทใส่ผม ใบหน้าของผมเริ่มร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อนึกถึงวันนั้น คนอุตส่าห์ไม่พูดถึงเเต่เขาก็ยังจะทำให้ผมกลับไปคิดถึงมันอีก เป็นวันที่ผมจะอับอายยันลูกเพื่อนบวชเลยล่ะครับ

"มีเยอะเลยล่ะ ชุดวันเกิดก็มีนะครับ.."ผมกระตุกยิ้มมุมปากใส่เขา เเน่นอนว่าชุดวันเกิดของผมก็คือไม่ได้ใส่อะไรเลยต่างหาก ผมไม่ได้อยากจะทำเรื่องอย่างว่ามันตอนนี้หรอกนะ มันไม่มีเรื่องนั้นอยู่ในลิสต์สมองผมเลยด้วยซ้ำ

..แต่ผมก็เเค่อยากจะยั่วประสาทเขาเเค่นั้นเอง

"ดีจังเลย งั้นคืนนี้ลูกพีชสนใจเป่าเทียนพี่เเทนมั๊ยล่ะครับ"