ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
เสียงสั่นเตือนเครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กในกระเป๋ากางเกงเรียกสติของชายหนุ่ม มวนบุหรี่ในมือจึงถูกเปลี่ยนไปอยู่มืออีกข้าง พอล้วงขึ้นมาดูเห็นชื่อของผู้ให้กำเนิด เขาก็สูดลมหายใจเข้าปอดแรง ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์แล้วกดรับสาย
“สวัสดีครับแม่ศรี” เอ่ยทักท้ายปลายสายทันทีเมื่อกดรับ
“ลูกหอกจะถึงบ้านกี่โมงฮึ พรุ่งนี้น่ะ ลืมนัดของเรารึยัง” ศรีพรรณเอ่ยเสียงหวานส่งมา
“หอกไม่ลืมหรอกครับ ใครจะลืมได้ ถ้าแม่ศรีไม่มีอะไรแล้วแค่นี้ก่อนะครับ หอกยุ่งอยู่” เขาปดคนเป็นแม่
“ขยันจริงลูกชายแม่ ไม่เหมือนน้อง ๆ เลย พวกนั้นติดสาว มีแต่ลูกหอกนี่แหละแสนดีที่สุด” คนเป็นแม่เอ่ยชมลูกชายคนโต ซึ่งหารู้ไม่ว่าลูกชายตนได้ทำให้ผิดหวังไปเสียแล้ว
“หอกบอกแล้วนะแม่ศรี หอกไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกครับ” น้ำเสียงไม่มั่นคงเท่าไรนักตอบคนเป็นแม่
“จ้ะ พรุ่งนี้เจอกันนะลูกรัก เหวกับห่าก็จะมาเหมือนกัน แม่ตื่นเต้นมาก ๆ ที่เราจะได้ท
