“มีสิทธิ์มาออกคำสั่งฉันตั้งแต่เมื่อไร ไอ้คง” ตวัดสายตาคมมายังลูกน้อง
บุญคงหลบสายตานายทันที รู้ดีว่าตอนนี้นายกำลังโกรธ มันจะถอยห่างออกไปสังเกตการณ์เงียบ ๆ
“ปล่อยฉันนะ” เหมยอี้เพิ่งหาเสียงตัวเองเจอ หล่อนทั้งตกใจ ทั้งกลัว เพราะสองหนุ่มต่างวัยกำลังจ้องตากันอย่างเชือดเฉือน
“บอกพี่สิน้องเหมย บอกพี่สิว่าไอ้แก่นี้มันเป็นใคร” เหรียญทองไม่ปล่อยแต่ถามคนในอ้อมกอดแทน
“อย่าหยาบคายกับเสี่ยนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาเรียกเสี่ยเทิงแบบนี้” หล่อนไม่ชอบที่ชายหนุ่มเรียกพ่อตัวเองแบบไม่ให้เกียรติ
“ปกป้องมันเหรอ ปกป้องมันใช่ไหม”
"ว้าย!"
ร่างน้อยถูกผลักออกจากอ้อมกอด พร้อมกับร่างใหญ่สาวถึงตัวชายแก่อีกคนอย่างไว พร้อมกับมือใหญ่กระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายอย่างไร้มารยาท
“อย่าทำอะไรเสี่ยนะ” สาวเจ้าร้องห้ามไว้ มือใหญ่ที่ง้างจะชกหน้าเหี่ยวย่นก็หยุดค้างกลางอากาศ
“ไอ้หนุ่มจะเสียใจถ้าทำกับฉันแบบนี้” บันเทิงหาได้กลัวหมัดของคนอ่อ
