รุ่งเช้า อวี่ถงลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็รู้สึกปลอดโปร่งยิ่งนัก ทั้งที่เมื่อคืนนี้นางรู้สึกทรมานร้อนรุ่มไปทั้งร่างจนแทบหมดสติ หลังจากที่หลับไปแล้วก็จำสิ่งใดไม่ได้อีกเลย
หญิงสาวยันกายลุกขึ้น แต่กลับต้องชะงักหลังจากพบว่าร่างกายของตนเปลือยเปล่า อีกทั้งยังมีร่องรอยขบดูดทั่วทั้งร่าง ราวกับว่าร่วมหลับนอนกับผู้ใดมา
ใบหน้าหวานซีดเผือด ร่างกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ยิ่งเปิดผ้าห่มออกมาแล้วเห็นรอยแดงที่ต้นขา ก็ยิ่งทำให้นางตระหนกแทบเป็นลม มิใช่ว่าเมื่อคืนนี้นางถูกป้ายยาสลบแล้วถูกข่มเหงหรอกหรือ ทั้งที่ยังอยู่ในห้องพักของส้าวเฉียนด้วยเนี่ยนะ!
ขณะที่อวี่ถงกำลังวิตกกังวลกับสถานการณ์ตรงหน้า อยู่ๆ ส้าวเฉียนก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถ้วยยา ครั้นเห็นว่าหญิงสาวตื่นแล้วจึงรีบเดินเข้าไปหาด้วยความดีใจ
“ถงเอ๋อร์ เจ้าตื่นแล้วหรือ” ส้าวเฉียนถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
อวี่ถงมองบุรุษตรงหน้าด้วยความสับสน เหตุใดเห็นนางใน
