อวี่ถงหอบเล็กน้อยเนื่องจากเร่งการเดินทาง อีกทั้งระหว่างทางอยู่ๆ ก็เกิดฝนตกลงมาอย่างกับพายุเข้า ทำให้นางต้องพับแผนการกลับบ้านในวันนี้ไปเสียก่อน เพราะหากดันทุรังต่อไป คงได้มีใครสักคนกลายเป็นคนป่วยเป็นแน่
เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงบังคับม้าออกจากเส้นทางเดิม
“ถงเอ๋อร์! เจ้าจะไปที่ใด! ฝนตกหนักเพียงนี้ หยุดพักก่อนไม่ดีกว่าหรือ!” ส้าวเฉียนตะโกนแข่งกับเสียงฝน เอ่ยถามคนตัวเล็กที่มุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่แยแสสิ่งใดด้วยความห่วงใย
อวี่ถงได้ยินคำถามก็ตอบกลับทันที
“ข้างหน้ามีโรงเตี๊ยมอยู่เจ้าค่ะ! พวกเราควรไปพักที่นั่นก่อน!” นางคิดว่าหากพักใต้ต้นไม้หลบฝนแล้วพายุลมแรงขึ้นอาจจะเป็นอันตรายมากกว่า อีกอย่างการเดินทางตอนกลางคืนนั้นไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย เพราะอาจจะเจอกับสัตว์ป่าดุร้ายได้
ส้าวเฉียนฟังแล้วก็ได้แต่เชื่อใจในการนำทางของหญิงสาว รีบควบม้าตามเต็มกำลัง
หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นหลังคาของโรงเตี๊ยมที่โผล่พ้นยอ
