ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว ทั้งที่หลับที่นอนและคนดูแลเด็กชายอิษวัต เพลงรักมองสำรวจไปรอบๆ ก่อนจะชำเลืองมองเจ้าของไร่พันแสงที่ยืนยิ้มแฉ่งยกแขนขึ้นกอดอกพิงขอบประตูทำท่าเก๊กหล่ออยู่ไม่ไกล
“เป็นไง พออยู่ได้ไหม”
“บ้านพี่อยู่ตรงไหน” เรื่องอื่นเธอไม่ติดปัญหา เพียงแค่ว่าไม่อยากอยู่ใกล้พันแสงเท่านั้น แต่เมื่อครู่ก่อนเดินเข้าประตูบ้าน บังเอิญหางตาเหลือบไปเห็นบ้านหลังข้างๆ ที่เหมือนกันทุกประการกับบ้านหลังที่เธออยู่ ถึงแม้จะพอเดาออกรางๆ ว่าเป็นบ้านของผู้ใด กระนั้นก็แอบภาวนาขออย่าให้ใช่อย่างที่คิดเอาไว้เลย
“บ้านพี่เอง”
เพลงรักถอนหายใจเฮือกใหญ่ “สงสัยต้องไปทำบุญเก้าวัดล้างซวยซะหน่อย” เธอบ่นพึมพำแล้วเดินไปหาลูกชายที่กำลังเล่นกับป้าแตงโมและผู้จัดการไร่นามว่าปวรรุจ
ทิ้งให้พันแสงที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ชัดเต็มสองรูหูยืนอ้าปากค้าง “เฮ้ย! มันจะเกินไปแล้วนะ ซวยอะไรกัน ได้อยู่ใกล้พี่ถือว่าโชคดียิ่งก
