สมรสซ่านรัก

ข้อตกลง 3

มือสองข้างยกขึ้นกุมขมับ เพลงรักเครียดจัดจนหัวแทบระเบิด หญิงสาวไม่เข้าใจเลยว่าช่วงนี้ชีวิตเธอเป็นอะไรหนักหนา ทำไมเรื่องราวร้ายๆ ถึงได้ประเดประดังเข้ามาพร้อมกันราวกับนัดหมาย

“ลูกดูการ์ตูนอยู่กับป้าน้อย ท่าทางสนุก เห็นหัวเราะคิกคักเชียว” คนที่พึ่งไปดูว่าลูกชายเป็นเช่นไรบ้าง รีบเล่าให้แม่ของอิษวัตฟังด้วยหวังให้เจ้าหล่อนคลายกังวล “เพลงโอเคมั้ย” เขาวางมือบนไหล่หญิงสาวแล้วบีบเบาๆ อย่างต้องการส่งผ่านกำลังใจ

“เมื่อกี้หนูโทร. หาพี่พร้อม” น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หญิงสาวเจ็บปวดกับการกระทำของพี่ชายตัวเองจนพูดอะไรไม่ออก “พี่บัวเล่นพนันหมดตัวจนเป็นหนี้เกือบยี่สิบล้าน พี่พร้อมเลยหลอกพ่อแม่ให้โอนสมบัติทุกอย่างให้แล้วเอาไปใช้หนี้ให้พี่บัว ทั้งบ้านทั้งทรัพย์สินทุกอย่างที่พ่อแม่หามา ไม่เหลืออะไรแล้วพี่ซัน ฮือๆ” เธอยกมือปิดหน้าแล้วร้องไห้โฮ

แม้รู้ว่าพร้อมพงษ์รักบูรพามาก แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนสนิทจะกล้าทำร้ายครอบครัวตัวเองเพื่อผู้หญิงคนนั้น

พันแสงคว้าเจ้าของร่างแบบบางมากอดหลวมๆ “พ่อแม่รู้เรื่องยัง”

“ยังค่ะ พี่พร้อมรู้ว่าเจ้าหนี้จะมาทวงเงินที่บ้าน พี่พร้อมเลยหลอกพ่อแม่ว่าตัวเองเกิดอุบัติเหตุเพื่อให้พวกท่านไปหาที่ต่างประเทศ พี่พร้อมบอกว่าจะค่อยๆ หาทางบอกความจริงกับพวกท่าน พ่อหนูเป็นโรคหัวใจ ถ้ารู้ว่าบ้านที่อยู่มาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าถูกยึด หนูกลัว.. กลัวว่าพ่อจะรับไม่ได้แล้วทำให้โรคหัวใจกำเริบ”

“ไอ้ชั่วเอ๊ย!” หากพร้อมพงษ์อยู่ตรงนี้เขาคงได้ต่อยเพื่อนสนิทสักหมัด มันคิดได้ยังไง ไตร่ตรองบ้างหรือไม่ถึงได้ทำเช่นนี้ สร้างปัญหาเอาไว้แล้วปล่อยให้น้องสาวกับหลานชายต้องรับกรรม นี่น่ะเหรอลูกผู้ชาย “เพลงไม่ต้องห่วงนะ หนี้สิบล้านพี่จะเป็นคนใช้ให้เอง ส่วนทรัพย์สินอื่นๆ ที่พร้อมมันเอาไปขายเพื่อช่วยแฟนมัน พี่ก็จะให้คนไปตามกลับมาให้ แล้วโอนกลับมาเป็นชื่อเพลงหรือพ่อแม่ซะ จะได้ไม่มีปัญหาตามมาอีก”

เพลงรักขยับตัวออกจากอ้อมกอดพ่อของลูกแล้วเงยหน้ามองเขา คิ้วเรียวโก่งขมวดเข้าหากัน เธอลังเลใจไม่กล้ารับความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม ด้วยกลัวว่าพันแสงจะใช้เรื่องนี้มาบีบบังคับเธอเรื่องลูก

“พี่ช่วยพวกเราแบบนี้ พี่ต้องการอะไร”

เขาไม่ใช่คนดี แน่นอนว่าการที่ยื่นมือเข้าไปช่วยเจ้าหล่อนในครั้งนี้ย่อมหวังผล “พี่ต้องการให้เพลงไปเป็นเลขาฯ ให้พี่ตามที่เราเคยตกลงกันเอาไว้ ส่วนเรื่องน้องพีท พี่อยากได้สิทธิ์เลี้ยงดูลูกและทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามกฎหมาย น้องพีทเป็นลูกพี่ แกควรได้รับทุกอย่างตามสิทธิ์ของแก เพลงจะเกลียดพี่ก็เกลียดไป แต่พี่ขอได้ไหม ขอให้เพลงมองทุกอย่างในฐานะแม่ของน้องพีทแล้วรักษาสิ่งที่แกควรจะได้มันเพื่อตัวน้องพีทเอง”

พันแสงพูดถูก เธอควรรักษาสิทธิ์ให้กับลูกชาย พันแสงอาจเป็นพ่อที่ดีให้อิษวัตได้ แต่แน่นอนว่าเขาไม่อาจเป็นผู้ชายที่เธอปรารถนา “ถ้าหนูยอมตกลง พี่ซันต้องรับปากหนูก่อนว่าเราจะเกี่ยวข้องกันเฉพาะเรื่องน้องพีทและเรื่องงานเท่านั้น ห้ามพี่ล้ำเส้นเรื่องส่วนตัวหรือชีวิตหนู พี่ซันรับปากหนูได้ไหมคะ”

ริมฝีปากบางหยักเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง พันแสงมองคนตรงหน้าด้วยแววตาตัดพ้อระคนน้อยใจ “เพลงจะให้โอกาสพี่บ้างไม่ได้เลยเหรอ ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ตัวเอง เพลงก็รู้นี่ว่าพี่รู้สึกยังไงกับเพลง”

“หนูให้พี่ได้แค่สถานะพ่อของลูกกับเจ้านาย ส่วนอย่างอื่นหนูให้ไม่ได้จริงๆ” เพลงรักมองสบตาพ่อของลูกอย่างไม่คิดหันหนี ทุกครั้งที่เธอมองหน้าเขาเช่นนี้ ภาพจำเลือนรางในห้องครัวเมื่อหกปีก่อนที่ผู้ชายตรงหน้ากำลังพลอดรักกับบูรพาซึ่งเป็นอดีตหญิงคนรักของพี่ชายเธอก็ผุดขึ้นมาในหัวทุกครั้ง

สองคนนั้นรวมหัวกันทรยศพร้อมพงษ์อย่างเลือดเย็นที่สุด!

“ทำไม..” ในสายตาเพลงรัก เขาแย่ขนาดนั้นเชียวหรือ “เพลงโกรธพี่เรื่องอะไร หรือไม่พอใจอะไรพี่ เพลงบอกพี่ได้ไหม พี่จะได้แก้ไขถูก”

“ฮึ! พี่ซันไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่ทำตามที่เราตกลงกันเอาไว้ให้ได้ก็พอ ส่วนเรื่องเงินที่พี่ช่วยใช้หนี้ให้ พี่ให้ทนายร่างสัญญากู้ยืมมาได้เลย ถือว่าเงินนั่นหนูยืมพี่ หนูจะหามันมาใช้หนี้พี่เอง เราสองคนจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน” เดี๋ยวจะมาลำเลิกบุญคุณเธอทีหลังอีก

ในเมื่อเพลงรักไม่ยอมปริปากบอกสาเหตุที่ทำให้เจ้าหล่อนเกลียดเขาเข้าไส้ เช่นนั้นก็ไร้ประโยชน์ที่จะเอ่ยถาม สิ่งที่เขาควรทำในยามนี้คือการยอมทำตามทุกอย่างที่เธอต้องการ

“ได้สิ พี่กับเพลงจะเกี่ยวข้องกันแค่เรื่องงานกับเรื่องลูกเท่านั้น โอเคนะ”

หญิงสาวหรี่ตามองคนตัวสูง “แน่ใจนะว่าพี่จะทำตามที่ปากพูดได้”

แปลกใจไม่น้อยเมื่อพันแสงยอมตอบตกลงเรื่องที่เธอเอ่ยปากขออย่างง่ายดาย กระนั้นก็ไม่ได้คิดติดใจสงสัยอะไร เพราะถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะทำท่าราวกับพิศวาสเธอนักหนา ทว่าเขาก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้ สำส่อนคนหนึ่งเท่านั้น คำพูดที่เคยพร่ำออกมาก็คงเป็นแค่ลมปากที่หาความน่าเชื่อถือไม่ได้

โชคร้าย.. เพลงรักไม่มีโอกาสได้เห็นสายตาที่เคลือบแฝงไปด้วยแววเจ้าเล่ห์ของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก

“อื้อ แน่ใจสิ พี่รับปากว่าจะไม่ล้ำเส้นที่เพลงขีดไว้” ดวงตาคู่คมทอดมองผู้หญิงตรงหน้าแล้วกระตุกยิ้ม “เพลงนั่นแหละ อย่าเผลอมาตกหลุมรักพี่แล้วกัน”

เพลงรักได้ยินเช่นนั้นก็หลุดขำออกมา “ไม่-มี-ทาง!” เธอปรายตามองพ่อของลูกแล้วยิ้มเบะปาก “ต่อให้ทั้งโลกเหลือพี่เป็นผู้ชายคนเดียว จ้างให้หนูก็ไม่มีวันตกหลุมรัก เผอิญว่าเป็นคนชอบรับประทานเนื้อที่มันขบเคี้ยวง่าย ไม่ใช่..” เจ้าหล่อนใช้สายตาไล่มองชายหนุ่มวัยสามสิบกว่าซึ่งหากเทียบกับอายุเธอแล้วเราสองคนถือว่าวัยห่างกันมากพอสมควร “ของใกล้หมดอายุ”

โอ้โห! ได้ยินแบบนี้ก็ของขึ้นเลยสิครับ

“ให้มันน้อยๆ หน่อย พี่พึ่งสามสิบสี่ เตะปี๊บยังดังปึ๋งปั๋งครับผม”

“จ้า พ่อคนเตะปี๊บปึ๋งปั๋ง แต่เตะบ่อยๆ ระวังเข่าทรุดนะลุง” ว่าแล้วก็มองพันแสงด้วยสายตาล้อเลียนพลางหัวเราะคิกคัก

“ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ อยู่ใกล้พี่มากๆ หวั่นไหวไม่รู้ด้วย”

เพลงรักเบะปาก “ไม่มีทาง ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติ เรื่องนี้ก็ไม่มีวันเกิดขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ” เธอกอดอกแล้วพูดกับพันแสงอย่างมั่นใจ

เห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของเพลงรักแล้วหมั่นไส้ ตกหลุมรักเขาเมื่อไหร่ คอยดูเถอะพ่อจะเล่นตัวซะให้เข็ด “เอ้อ! อย่ากลืนน้ำลายตัวเองแล้วกัน”