หมอเทมส์

มือดี อย่างอื่นก็ดี

สะกดจิตตัวเองเข้าไป!! แต่คนมันไม่เคย จะให้ทำใจมองให้เป็นเรื่องปกติเต็มร้อยได้ไง แล้วเธอก็ยังระบมอยู่ มันหน่วงๆ เจ็บๆ ไม่มากขนาดทนไม่ได้แต่อยากกลับไปนอน พอจิตใจอ่อนแอก็เลยส่งผลกระทบต่อร่างกายด้วย บางทีร่างกายเธออาจต้องการการนอนสักตื่น ตื่นมาจะได้แก้เล่มต่อ หญิงสาวหมายมาดว่าอย่างนั้น แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่าเพราะเรื่องกังวลใจยังวนเวียนอยู่ในสมองเต็มไปหมด

แล้วอยู่ๆ พี่ส้มก็ไลน์มาถามว่าอยู่ไหน ผ่านมาแถวคณะพอดี ตอนตอบไลน์เธอไม่ได้อธิบายหรอกว่าอะไรแค่บอกว่าเรื่องมันเศร้า อีกฝ่ายคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องเรียนรีบปลอบใจใหญ่บอกว่าชาบูจะเยียวยาทุกสิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นของฟรี

ก็จริง แต่ไม่ใช่ตอนที่เธอเพิ่งเสียซิงไปหมาดๆ ปวดท้องหน่วงๆ แต่บอกใครไม่ได้แบบนี้!!

มิหนำซ้ำ เอฟซีตัวยงยังขยันพูดถึงเขาอีก อาจารย์เทมส์จะตามหลอกหลอนเธอไปถึงไหน

“มือดีเนอะ”

รูปถ่ายเห็นแต่มือไม่เห็นหน้ายังตามมาไม่เลิก ไม่ใช่แค่มือ อย่างอื่นก็ดี เอวก็ดีด้วย คนได้สัมผัสมาทุกอย่างอย่างลึกซึ้งได้แต่กรอกตามองบน แต่พอไม่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอไม่ใจกล้าหน้าทนไปบอกใครอย่างนั้นหรอก

เธอล่ะอยากจะรู้นักว่าถ้าเรื่องบนเตียงเขากินดุจนทำเธอเดินตัวเบี้ยว จะมีใครหลงใหลได้ปลื้มเขาอีกมั้ย

ขนาดพี่ส้มยังทักตอนจะออกจากร้านว่าจะถามตั้งแต่ตอนเจอกันแล้วว่าทำไมบางทีเธอเดินแปลกๆ หญิงสาวเลยโกหกไปว่าเมื่อเช้าสะดุดขาเตียงล้มมา

มุสาวาทา เวระมะณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ โกหกอีกแล้วยัยกริ๊ง ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเขาทำให้ศีลห้าเธอหลุดลุ่ยไม่เหลือแล้ว ที่กินชาบูไปได้แค่สองคำเธอก็ต้องโกหกพี่ส้มว่าเมื่อตอนเที่ยงกินราเมงมาอิ่มจนตัวแทบแตกแต่ปฏิเสธของฟรีไม่ได้ ทั้งที่ความจริงตั้งแต่เหล้าเข้าท้องเมื่อคืน เธอยังกินอะไรไม่ลงเลย คิดว่าวันนี้ก็คงยังไม่อยากกิน ระหว่างทางกลับห้องนัทธ์กมลจึงไม่ได้ซื้ออะไรติดมือไปเป็นมื้อเย็นด้วย ทว่าพอเดินผ่านร้านส้มตำไก่ย่าง เธอก็เกิดอยาก…แวะซื้อตับปิ้งไปให้เจ้ามอมหมาจรของพี่ยามดีกว่า

แต่กลิ่นตับย่างวันนี้ทำไมมันเหม็นจังนะ หรือจะ… นัทธ์กมลไม่กล้าคิด แต่ไม่หรอกมั้ง ไม่ไวขนาดนั้นหรอก เป็นไปไม่ได้ ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย

ปริ้น!!

“ว้าย”

“เดินภาษาอะไร ดูตาม้าตาเรือบ้างซิคุณ”

“ขอโทษค่ะขอโทษ”

พี่ไรเดอร์ตะโกนด่า นัทธ์กมลหลบแทบไม่ทัน เพราะเขาอีกแล้วทำให้เธอเอาตัวไปขวางรถ!

ดีแค่ไหนแล้วที่เป็นรถมอเตอร์ไซด์ ต้องเป็นบุญจากการซื้อไก่ให้ตัวเงินตัวทองเมื่อเช้าแน่ๆ ถึงฟาดเคราะห์มาได้ ตับย่างสองไม้ถูกส่งถึงปากเจ้ามอม มันกินอย่างเอร็ดอร่อย ถ้าให้นับเรื่องดีๆ เจ้ามอมคงเป็นความสุขแรกของวันนี้ที่ทำให้เธอยิ้มได้

หญิงสาวอยู่เล่นกับเจ้ามอมอีกเป็นพัก ก่อนขึ้นมาบนห้อง อาบน้ำอีกรอบ ค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อยความเจ็บ ‘ตรงนั้น’ ก็บรรเทาเบาบางลงไปแล้ว

ค่อยยังชั่ว

เจ้าของร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นลอบถอนหายใจ เหลือบมองนาฬิกา ก่อนล้มตัวลงนอนเธอบอกตัวเอง

‘อย่าคิดมาก มันไม่มีอะไร เรื่องที่ผ่านมาแล้วให้มันผ่านไป วันนี้เธอเก่งมากแล้วกรุ๊งกริ๊ง’

ตาเปลือกตาหลับลง ทว่าผ่านไปไม่ถึงห้านาทีดีเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

มือบางกดรับ เป็นเลขาของภาควิชาโทรมาบอกว่าอาจารย์ธีรกรมีเรื่องอยากสอบถาม สงสัยเอกสารที่เธอยื่นไปมีปัญหา เขาขอเบอร์เธอไป พี่ก็เลยโทรมาบอกเธอไว้ก่อน

ตาสว่างเลยทีนี้ร่างบางกระเด้งตัวลุกขึ้น เยอะมาก เรื่องเยอะมาก ไหนบอกจะตั้งใจเซ็นให้สวยๆ แล้วทำไมไม่เซ็นให้มันจบๆ ไป จะเอาอะไรจากเธออีก!!

หน้าอาจารย์จอมเนี๊ยบใส่เขี้ยวยักษ์ลอยขึ้นมา เธอจะไม่เสียใจแล้วนะที่ถีบเขาไป เรื่องมาก จะเยอะไปไหน รู้งี้จะถีบให้แรงกว่านี้อีก

นักศึกษาที่เขียนเล่มมาอย่างยากเย็น เพิ่งสอบจบไปหมาดๆ ตอนนี้เริ่มอยู่ในอารมณ์โมโหเกินกว่าจะคิดอย่างอื่นได้ จนกระทั่งเสียงไลน์ดังขึ้น

Pukkawatt T.: นัทธ์กมลใช่มั้ย นี่ผมเอง

KK กระดิ่งหมา: สวัสดีค่ะอาจารย์ เอกสารหนูมีอะไรต้องแก้หรือเปล่าคะ

Pukkawatt T.: ไม่มี ผมเซ็นให้ไปแล้วนี่

อ่าว…

Pukkawatt T.: กินยาคุมฉุกเฉินหรือยัง