สนธยายืดกายลุกขึ้นเพื่อโต้แย้งกับลำยองว่าสิ่งที่เธอพูดไม่เป็นความจริง แต่มือของคำแก้วกลับคว้าหมับเข้าที่แขนของเขา และกดสายตาลงต่ำเพื่อบอกให้เขานั่งลง สนธยาพูดไม่ได้ย่อมโต้เถียงลำยองได้ไม่สมใจเธอ เพราะฉะนั้นเธอจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง
เขานั่งลงแล้วเธอจึงโพล่งขึ้น “เป็นแฟนคนใบ้แล้วมันผิดตรงไหนคะ เขาไม่มีหัวใจหรือยังไง”
ทุกคนต่างตะลึงกับคำพูดของคำแก้ว ไม่เว้นแม้แต่สนธยา เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าเอ่ยคำนั้นออกมา ทำเอาลำยองนิ่งไปพักหนึ่งเหมือนกัน ก่อนเธอจะหัวเราะน้อย ๆ เหมือนพอใจที่เหตุการณ์เป็นไปอย่างที่เธอคิด ที่ลูกสาวของเธอเล่าให้ฟังคงไม่เกินจริง คำแก้วคงใจแตกเสียแล้ว น่าจะหลงรักหนุ่มใบ้คนนี้จนหัวปักหัวปำ
“ตายแล้ว ๆ ออกโรงป้องกันด้วย จับมือถือแขนกันออกนอกหน้าเชียว” ลำยองเว้นจังหวะหายใจแล้วพูดต่อ “ก็ไม่เป็นไรหรอกจ้า ฉันก็แค่ดีใจด้วยที่จะมีหลานเขย และก็ดูเหมาะสมกันดี” ลำยองลากเสียงยาว
คำแก้ว
