“ดีจริง อย่างนี้ก็เริ่มทำงานได้แล้วสิคะ” ต่อไปนี้ชีวิตพี่ชายคงดีขึ้นตามลำดับ เช่นนั้นแล้วเธอกับสามีต้องเร่งสร้างฐานะเพื่อจะได้ร่ำรวยกว่าเขา
“ได้แล้วแต่ยังเดินไกลมากไม่ได้”
“อ้อ…แล้วนี่คำแก้วมาช่วยพี่ทำงานได้แล้วเหรอคะ” ลำยองค่อนข้างแปลกใจที่เห็นคำแก้วขายของช่วยพ่อด้วยความคล่องแคล่ว
“อือ คำแก้วหายดีแล้ว”
“หายดีแล้ว?” ลำยองถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ เด็กปัญญาอ่อนมันหายได้ด้วยหรือ
“ใช่ ตอนนี้คำแก้วช่วยงานฉันได้ทุกอย่างแล้ว” คำพูดที่สื่อออกไปบ่งบอกว่าภูมิใจในตัวลูกสาวมาก
แววตาของลำยองมีประกายริษยาวาบผ่านก่อนจะพูดกับพี่ชาย “ถ้าอย่างนั้นเนื้อเก้งที่เหลือสองห่อนี้ฉันขอเอากลับบ้านได้ไหมคะ ที่บ้านไม่ค่อยมีอะไรกินเลย พี่คะนองก็มารับจ้างกับฉันทุกวัน ส่วนมะนาวกับลำไยฉันให้อยู่บ้านทอหูกช่วยแม่ ตอนนี้แม่ก็ไม่ค่อยสบายด้วย ถ้ามีของดี ๆ ไปให้แกกิน แกคงอาการดีขึ้น” ลำยองชักแม่น้ำทั้งห้ามาอ้างเพราะไม่อยา
