นางสวาท

ทนได้จริงหรือ

        เขาค่อย ๆ ดึงชายเดรสของเจ้าหล่อนออกทางศีรษะ ตามมาด้วยการปลดตะขอบราเซียสีชมพูหวานแล้วถอดออก เผยให้เห็นอกอิ่มคู่ขนาดพอเหมาะ ปลดรูดแพนตี้สีเดียวกันออกทางปลายขาแล้วก้มลงอ้าปากงับดูดจงอยงามสีชมพูเข้มบนเนินอกขาวผ่อง ข้างที่ว่างก็ใช้มือใหญ่บีบคลึง ข้อนิ้วเขี่ยหยอกล้อเพิ่มความกระสันเสียวให้สาวเจ้า

          ลดาที่นั่งอยู่บนตักเกาะกอดกายแกร่งไว้แน่น เสียงหวานครางเบา ๆ เป็นระยะ ตาสวยหลับพริ้ม กายบางสะท้านไหว  เยือก ๆ ตามความเสียวที่ตฤณประเคนให้

          เขาค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม ก่อนปลดอาภรณ์ของตนจนหมดสิ้น ก่อนขึ้นคร่อมร่างบอบบาง แนบเนื้อกายแกร่งไปบนเนื้อนิ่มนวล ปากประกบปากก่อนมอบจูบอันร้อนแรงให้ ซึ่งเธอก็พลิกพลิ้วลิ้นตอบบ้างเป็นจังหวะ เมื่ออารมณ์มันพรึงเพริด ตฤณก็เอื้อมมือไปยังมือเล็กจับมันไว้แล้วนำพามันมาสู่ความยิ่งใหญ่ของท่อนลำแข็งขึงหวังให้เธอโอบประคองชักพาให้ซ่านเสียวมากขึ้น แต่เธอกลับชักมือออกแล้วไปกอดไหล่แกร่งแทน

          มันเป็นแบบนี้เสมอ ไม่รู้เธอเขินอายอะไรนัก ไม่เคยปล่อยกายใจให้เต็มที่กับรสสวาท

          ตฤณเลยเลิกที่จะพยายามแล้วจับขาเรียวทั้งสองมาพาดไหล่แกร่ง ประคองลำยิ่งใหญ่จรดจ่อตรงช่องทางรักของเธอแล้วดันพรวดทีเดียวจนมิดลำ เธอสะดุ้งแล้วจิกเกร็งลงไปบนไหล่หนา

          “ โอ๊ย พี่ตฤณ เบา ๆ สิคะ ลดาเจ็บ  ลดาบอกกี่ครั้งแล้วอย่าดันเข้ามาทีเดียวแบบนั้น ของพี่มันทั้งใหญ่ทั้งยาว ลดาเจ็บทุกที ”

          ตฤณไม่ตอบใด ๆ ทั้งสิ้นแต่เลือกที่จะประเคนบั้นเด้าเข้าออกลึก ๆ แรง ๆ ถี่ขึ้น ๆ ดึงออกมาเกือบสุด อัดเข้าไปเต็มแรงจนกระทั่งเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตั้บ ๆ สาวเจ้าดิ้นเร่า ช่องทางรักบีบรัดเขาแน่นหนึบ เขารู้ว่าเธอก็ชอบ ว่าเธอก็มีอารมณ์ร่วมเวลาเขารักเธอแรง ๆ เขากระแทกกระทั้นไม่กี่ครั้งเธอก็เสร็จสมอารมณ์หมาย เขาเองก็ตามไปหลังจากซอยอีกสี่ห้าครั้ง

        เขาฟุบลงบนหน้าอกอิ่ม สองกายกอดรัดกันแนบแน่น

          “ คนดีของพี่ พี่รักลดานะคะ รักที่สุด ”

          “ ลดาก็รักพี่ค่ะ ”

          “ ชอบไหมเมื่อกี้ ”

          “ เอ่อ.. ก็ ”

          “ ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่เห็นต้องอายเลยลดา เรื่องเพศมันเป็นเรื่องของคนสองคน ทำยังไงที่จะสนุกก็ทำให้มันเต็มที่ ”

          “ แต่ลดาไม่ใช่แบบพี่ตฤณนี่คะ ที่จะมีเซ็กส์เพื่อสนุก เซ็กส์ของลดาต้องสวยงามและละมุนละไมเท่านั้น เพราะมันเกิดจากความรัก แล้วเมื่อกี้ที่พี่ทำแรงก็เกิดเสียงน่าละอาย เกิดใครมาได้ยินเข้าเขาจะคิดยังไง น่ารังเกียจ ”

          “ น่ารังเกียจอะไรลดา พี่ยังเห็นลดาเด้งรับลำพี่ไม่หยุด แถมเสร็จไวกว่าปกติอีกด้วย มันไม่ใช่เรื่องผิดหรือน่าอายอะไรทั้งนั้น มันช่วยให้เพิ่มความสุขในเซ็กส์ ใคร ๆ เขาก็ทำกันทั้งนั้นแหละ ”

          “ ถ้าใคร ๆ ของพี่ตฤณหมายถึงผู้หญิงชั้นต่ำที่พี่เคยนอนด้วย ก็โปรดจำใส่สมองนะคะ ว่าอย่าเอาลดาไปรวมกับผู้หญิงพวกนั้น ลดาไม่ใช่ ” เธอกระชากเสียงตอบก่อนผลักไหล่เขาออกอย่างแรง พยายามกระถดออกจากการเสียบสอดเบื้องล่างซึ่งเชื่อมทั้งสองไว้ด้วยกัน แต่ตฤณไม่ยอม

          “ โธ่ลดา อย่าเป็นแบบนี้สิคะ จะเอาเรื่องเก่ามาพูดทำไม พี่รักลดา รักคนเดียว เป็นของลดาคนเดียว ขอให้พี่ได้แสดง  ความรักที่มีต่อลดาอีกเถอะนะ ”

          “ ปล่อยลดานะ ลดาจะไปล้างเนื้อล้างตัว ”

          “ จะล้างทำไมคะ ล้างแล้วเดี๋ยวก็เปื้อนอีก พี่ยังรักลดาไม่พอเลย ”

          “ พี่ตฤณ ลดาไม่ไหวแล้ว เจ็บไปหมดเลย พี่ตฤณกระแทกแรง ”

          “ ลดา พี่จะไม่อยู่ตั้งหลายวันนะ ไม่สงสารพี่หรือไง ”

          “ พี่ตฤณเอาหัวสมองคิดอย่างอื่นบ้างเถอะค่ะ อย่าหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องเซ็กส์นักเลย ลดาไม่ชอบ ”

          เธอบอกแล้วพยายามออกจากใต้ร่างเขาจนสำเร็จแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไป

          ตฤณนอนหงายอยู่บนเตียงหลับตาลงอย่างเบื่อหน่าย เรื่องเดียวที่เธอไม่สามารถตอบสนองเขาได้เลยก็คือเรื่องบนเตียง กระนั้นเขาก็อดทนมาตลอด พยายามแล้วพยายามอีกที่จะให้เธอสนุกและเต็มที่ไปกับมัน แต่เธอก็ไม่ ปากเธอบอกว่าลืมไปหมดแล้วกับตฤณที่เคยทำร้ายเธอสมัยก่อน แต่หัวจิตหัวใจเธอฝังอยู่แต่กับความที่เขามั่วและทั่วถึงนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเพียงเพราะความสนุกในเกมกาม ทำให้เธอไม่ยอมเต็มที่กับมัน

          ไอ้ท่อนลำของเขามันยังแข็งขึงขี้โด่เด่ขึ้นมาอีกรอบ แต่จะทำไงได้ สุดท้ายแล้วเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ เขาเองก็เข้าไปบ้างแล้วจัดการตัวเองด้วยนิ้วทั้งห้าของตนให้เสร็จสมอารมณ์หมาย เมื่อเรียบร้อยแล้วเขาได้แต่นั่งแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างอาบน้ำ สายตาทอดมองผนังสีขาวที่ปูด้วยกระเบื้องลายงามราคาแพง

          ...มึงต้องทนได้สิตฤณ ต้องทนได้ ในเมื่อรักเธอเข้าให้แล้ว แม้กระทั่งมึงเคยทำเลวกับเธอ แต่เธอก็ยังให้อภัย เธอดี เธอเพียบพร้อม แล้วเขาก็เลือกแล้วที่จะใช้ชีวิตจากวันนี้จนวันสุดท้ายกับเธอ ตฤณเฝ้าบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า

          ...แต่เขาจะทนได้ตลอดไป จริงหรือ...