เมืองสันต์ภพ
๒๒
เช้าวันต่อมา...
ตื่นมาหนูดีก็ไม่เจอสิบหมื่นเฉกเช่นทุกเช้า แต่ก็ดีแล้วเพราะเธอจะได้ไม่ต้องมาแก้เก้อเขินอายกับสิ่งที่เผลอตัวไปเมื่อคืน วันนี้เช้าตามแผนที่ต้องทำคือกำจัดตุ๊กแก อยู่ร่วมอะไรก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ตุ๊กแก!
เห็นทีไรก็ขนลุกขนพอง
หนูดีเดินออกไปหมู่บ้านเพื่อหาซื้ออุปกรณ์ที่สามารถกำจัดตุ๊กแกได้ ยังเดินไม่ถึงไหนดันได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของกลุ่มชน
“ใครทำหมูหลุดคอกอีกล่ะคราวนี้” หนูดีบ่นคนเดียวหรือว่าจะเป็นแผนที่สาว ๆ ในหมู่บ้านทำเพื่อจะลอบดูซิกแพคของสิบหมื่นและเฉยกัน?
หนูดีมองดูกลุ่มชายวัยราว ๆ 20-30 กำลังระดมพลถือไม้ไผ่ยาว ๆ สอดส่องตามหลังคาบ้านของคนในหมู่บ้านก็อดสงสัยไม่ได้ ประจวบกับที่เฉยเดินมาหาเธอพอดี
“พี่เฉยคนในหมู่บ้านเขาทำอะไรหรือ?”
“จับตุ๊กแก” เฉยเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบแม้เขาเองก็งงอยู่บ้างแต่ก็ดีเช่นเดียวกัน รำคาญเสียงร้องเวลากำลังเคลิ้มหลับ
“ห๊า?”
“แม
