เมืองสันต์ภพ
๑๖
หลังจากเด่นออกไปสิบหมื่นก็สวมชุดดำพร้อมผ้าปิดหน้าถือตะเกียงที่ยังไม่จุดไฟเดินออกไปนอกเรือนมุ่งตรงไปยังกระท่อมที่คู่หมั้นของเขาอาศัยอยู่พร้อมกับห่อข้าวในมือ
เดาว่าเด็กน้อยนั่นคงหิวแน่ ทั้งวันกินข้าวเพียงมื้อเดียว
หนูดีเห็นชายหนุ่มยืนเรียกอยู่หน้าประตูกระท่อมก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย เหตุใดชายคนนี้ถึงต้องมาที่นี่ทุกวัน แต่เมื่อเห็นเหมือนห่อข้าวในมือชายหนุ่มเธอก็เปิดประตูให้แต่โดยดี
“มีอะไรกินหรือ?”
“ห่อหมกปลาซิว” เห็นใบหน้าเล็กโผล่หัวออกมาสนใจเพียงอาหารในมือของเขา ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มด้วยความเอ็นดู
“หอมมาก” กลิ่นเครื่องเทศปะทะจมูกทำเอาหนูดีถึงกับกลืนน้ำลาย
“หิวรึ?”
“หิวสิ” ดวงตากลมใสพยักหน้าพร้อมกับเอามือลูบท้องด้วยความหิวโหย เธอเอาไข่ตุ๋นไปตรวจยาพิษแล้วกินรองท้องไปหลังจากขุดดินทำแปลงผักเสร็จ หากเธอรู้ว่าจะหิวแบบนี้คงซื้อของที่ตลาดหมู่บ้านมาตุนไว้แล้ว หนูดีรีบยื่นมือเพื่
