เมืองสันต์ภพ
๑๕
“เอ็งดูคู่หมั้นเอ็งสิ หาว่าข้าเหมือนขอทาน” ได้ทีเฉยก็เรียกฟ้องเพื่อนพร้อมกับยกแก้วน้ำมาดื่มคลายความโมโหยังไม่ทันน้ำเข้าปาก สิบหมื่นที่ยืนอยู่กำลังทิ้งตัวนั่งลงทำให้น้ำหกเลอะเทอะไปทั่วแผงอกกำยำของเฉยทันที
“อึก” ดวงตากลมใสมองไปยังแผงอกแน่นของเฉยที่เปื้อนโอเลี้ยงพร้อมกับดื่มน้ำโอเลี้ยงของตนหยดสุดท้ายเข้าปาก
“หึ่มมม!” สายตาสิบหมื่นที่จับจ้องหนูดีอยู่ตลอดเวลากลับทำสีหน้าไม่พอใจด้วยความเข้าใจผิดก่อนจะตวัดหางตาไปมองเพื่อน
“ตัวข้าเหนียวหมด” เฉยโวยวายเสียงดัง ทว่าแทนที่เพื่อนจะขอโทษแต่กลับทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาราวกับหมีกินผึ้ง
“แล้วเหตุใดเอ็งไม่รีบใส่เสื้อ!”
“ก็ตัวข้ายังเปียกเหงื่ออยู่นี่”
“รีบใส่เสีย!”
“ฉันขอตัวล่ะ ขอบคุณอาแป๊ะ” ด้วยความรำคาญสองเพื่อนรักที่กำลังเถียงกันเหมือนเด็กทั้งที่อายุก็ปาไปเลขสามกันแล้วหนูดีจึงยันตัวยืนขึ้นบอกลาแล้วหันไปขอบคุณอาแป๊ะก่อนจะเดินจากไป
“…
