เมืองสันต์ภพ
๑๔
ตกเย็นหนูดีเดินออกไปหาอะไรกินในตลาดหมู่บ้าน อันดับแรกคือตรงไปร้านน้ำอาแป๊ะเพื่อใช้สิทธิ์กินฟรีตลอดชีพ เมื่อเดินมาถึงก็ได้ยินเสียงวุ่นวายของชาวบ้านตามกรีดร้องเป็นระยะ ด้วยความนิสัยไทยมุงที่ติดตามตัวมาโดยกำเนิดมีหรือที่เธอจะพลาดการใส่ใจเรื่องชาวบ้าน
“เขาเอะอะเสียงดังอะไรกันเหรอป้า” หนูดีถามป้าที่ถือกิ่งต้นกระถินในมือ เม็ดเหงื่อผุดจนเต็มหน้าผากราวกับพึ่งออกกำลังกายมาอย่างหนัก
“หมูของอีแม้นหลุดคอกน่ะชาวบ้านกำลังช่วยกันไล่ต้อน”
“แค่หมูหลุดคอกเหตุใดถึงเสียงกรีดร้องดังเพียงนั้น?” หนูดีชะเง้อคอมองเห็นเพียงหญิงสาวกลุ่มใหญ่กำลังกรีดร้องราวกับเชียร์กีฬานั่นยิ่งกระตุกต่อมเผือกเธอหนักขึ้นกว่าเดิม
“เอ็งมองไม่เห็นหรือคู่หมั้นเอ็งกับพ่อเฉยเพื่อนสนิทถอดเสื้อไล่ต้อนหมูถึงเพียงนั้น กล้ามท้องเป็นมัน ร่างสูงใหญ่มีสง่าราศี หากพวกนั้นเกิดทันสมัยข้าสาว ๆ นะ เอ็งไม่มีวาสนาหรอก”
“อ๋ออออ~” หน
