“ไม่...พระเจ้า...ฉันต้องการเธอ ลาริมาร์”
“หยุดเถอะค่ะ...หยุดเถอะ...หยุด...”
“ฉันจะทำได้ยังไง...ให้ตาย...ฉันหยุดตัวเองไม่ได้”
ชายหนุ่มปฏิเสธด้วยเสียงพร่าแหบ ถ้าถูกฆ่าเสียตอนนี้เขาคงยอมตายด้วยฤทธิ์แห่งปรารถนา ขณะเดียวกันลลิลส่งเสียงลึกในลำคอและพยายามบีบบังคับใจตัวเองด้วยการบิดตัวเพื่อแสดงการต่อต้าน แต่แล้วเขากลับหยุดหญิงสาวที่ถูกเบียดแนบใต้ร่างด้วยจุมพิตหนักหน่วงอีกครั้ง ลลิลถึงกับอ่อนเปียกยิ่งกว่าเทียนถูกละลาย ร่างกายบอบบางของเธอตกอยู่ใต้อำนาจในเบื้องลึกที่มันกำลังแผ่ซ่านออกมากลบงำความเข้มแข็ง
เธอทำไม่ได้เลย...ไม่สามารถต่อต้านเสน่ห์ของผู้ชายที่เธอแอบรักและคิดถึงเขาทั้งที่รู้แก่ใจไม่ว่าอย่างไรพัลเลเดียมไม่เคยรักเธอ ร่างเล็กบอบบางราวกับถูกเหวี่ยงเข้าสู่ใจกลางพายุหมุน เธอควบคุมแกนกลางความสำนึกไม่ได้เมื่อเขารุกไล่ด้วยปากและลิ้นที่ทำให้กำแพงแห่งการต่อต้านพังทลายลงสิ้น
“อาพีท...อาพีท...อะ...
