เสียงแหบหวิวดังจากกลีบปากเซียวและเปียกฉ่ำ หญิงสาวไร้เรี่ยวแรงจะขยับตัวหากก็ยังมีแรงส่งเสียงได้เล็กน้อย
“เจ็บหรือ...เธอเจ็บตรงไหน”
“ที่เอว...ช่วยด้วยค่ะ...ลิลขยับตัวไม่ได้...ช่วยลิลด้วย”
“อยู่นิ่ง ๆ นะ ฉันจะพาเธอกลับไปที่ห้องแล้วจะเรียกหมอมาที่นี่”
ลลิลช้อนนัยน์ตาอ่อนโหยมองเขา เธอเผลอสะอื้น
“อาพีทจะกลับแล้วนี่คะ...อาพีทจะกลับแล้วใช่ไหมคะ”
“ฉันจะเรียกหมอให้มาดูอาการของเธอและคืนนี้...ฉันจะค้างที่นี่”
เสียงที่เคยห้วนหนักแผ่วเบาลงขณะใบหน้าสวยซวนซบกับอกกว้าง ชายหนุ่มอุ้มร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนและพาเธอกลับลงไปที่ห้องนอนชั้นล่าง ลลิลรู้สึกตัวตลอดเวลาขณะยังมีอาการสำลักน้ำบ้างเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกดีขึ้น พัลเลเดียมอุ้มเธอไปวางบนเตียง หญิงสาวพยายามขยับตัวเองแต่ทำได้ลำบากเพราะยังเคล็ดที่บั้นเอวแม้แต่จะเอี้ยวตัวก็ยังทำยาก และเมื่อเขาวางร่างบอบบางลงนอนบนเตียงเธอก็เห็นชายหนุ่มต่อสายสมาร์ทโฟนของเขาไปยังใ
