หรัญญ์ตื่นขึ้นมาในเช้ามืดของวันใหม่ มือทั้งสองข้างที่กกกอดอรินดาอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนค่อย ๆ ผละออกจากร่างบาง เมื่อคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่หรัญญ์จะได้นอนร่วมเตียงกับอรินดา ทั้งที่แอบใจหายอยู่ไม่น้อยแต่หรัญญ์ก็ต้องตัดใจในที่สุด ถึงแม้จะไม่ได้นอนร่วมเตียงกับอรินดา แต่อย่างน้อยก็ได้นอนอยู่ข้างห้องกัน ในเมืองเดียวกัน และใต้ฟ้าเดียวกัน
ร่างสูงขยับตัวเพียงแผ่วเบาเพราะเกรงว่าอรินดาจะได้ยิน จากนั้นหรัญญ์ก็ลุกขึ้นนั่งช้า ๆ ดวงตาเรียวแหลมของครุฑจ้องมองอรินดาด้วยแววชื่นชม ขนาดตอนนอนหลับใหลไม่ได้สติธิดานาคายังดูสวยสดงดงามหาหญิงใดจะเปรียบและเทียบได้
หรัญญ์เคลื่อนหน้าต่ำลงช้า ๆ ริมฝีปากบางเฉียบประทับลงกับหน้าผากนวลเนียนเกลี้ยงเกลาของคู่หมั้นสาวเพียงแผ่วเบา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง รั้งผ้าห่มที่เมื่อคืนไม่มีความจำเป็นมาห่มให้อรินดาอย่างเบามือ
"พี่จะรีบกลับมา"
หรัญญ์สาวเท้าออกจากห้องนอนอย่างเร่งรีบ
