ตอนที่ 12 คิดค่าเสียหาย

1669 Words

ด้านแทคิณที่เห็นท่าทีของโจรสาวอย่างพรีน เขาจะโกรธแล้วเชียวแต่พอเห็นแก้มแดงๆ และท่าทีไม่สบตาเขานั้น ถึงกับโกรธไม่ลง ท่าทีของเธอที่ยืนพนมมือไหว้บิ๊กไบค์เขาในกล้องวงจรปิดก็พอจะเดาได้ว่าเธอนั้นไม่ได้ตั้งใจจะเอาหมวกกันน็อคเขาไปจริง เพราะถ้าจะขโมยคงไม่เอามาคืนเขาแบบนี้เหรอ ร่างสูงในชุดเสื้อนักศึกษาสวมด้วยหมวกแก๊ปที่ปิดบังใบหน้าสาวเท้าเข้าหาคนตัวเล็กจนกระทั่งแผ่นหลังบางชนเข้ากับรถบิ๊กไบค์ “ถ้าไม่ตั้งใจขโมย แล้วทำไมไม่ยืมฉันดีๆ แบบนี้รู้ใช่ไหมว่าเข้าข่ายขโมย” เสียงทุ่มเอ่ยกับคนตัวเล็ก ที่เธอนั้นหลบสายตาเขา “ก็ไม่รู้นี่น่าว่าเป็นของนาย” “เอาไปใช้ แต่ไม่ยืมเจ้าตัว” แทคิณเอ่ยขึ้นมาลอยๆ “ก็ฉันบอกไปแล้วไง ว่าไม่รู้ว่าเป็นของนาย ถ้ารู้ว่าเป็นของนายก็คงไม่หยิบๆ ใบอื่นดีกว่า” เอาไปแล้วไง ก็คืนแล้วนี่น่าไม่ได้ตั้งใจจะขโมยซะหน่อย นี่เขาไม่เข้าใจเลยหรือไง โดนเจ้าของเขาจับได้แล้วใครมันจะกล้ามองล่ะ มือฉันนี่จริงๆ เลย หมวกกันน็อคมีตั้งเยอะแต่เหมือนกับเสี่ยงโชคที่หยิบโดนของแทคิณ อยากจะตีมือตัวเองนัก ไม่น่าเลยฉัน “ถ้านายไม่พอใจ ขอโทษด้วย” เธอเอ่ยเสียง อ้อมแอ้ม และตอนนี้ทำไมฉันถึงไม่อยากอยู่ตรงนี้ ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา ร่างบางที่หวังจะเดินหนี ไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้า แต่นั้นใช่ว่าเจ้าของหมวกนั้นจะยอม !! พรึบ !! มือหนาจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก แต่นั้นทำเอาร่างบางที่จะเดินหนีนั้นถึงกับชะงัก “จะไปไหน” เขาเอ่ยเสียงเข้ม “ก็คืนแล้วจะอยู่ต่อทำไมล่ะ” “ผิดแต่ไม่รู้ตัวอีก” เขาเอ่ยขึ้นลอยๆ แต่นั้นแทคิณกับไม่เข้าใจ ถ้าเป็นคนอื่นที่เอาหมวกเขาไป เขาจะรั้งเธอไว้แบบนี้ไหม ยอมรับว่าหลายวันที่ผ่านมาใบหน้าสวยหวานหยิ่งของพรีนตามมาหลอกหลอนเขา ทำเอาเขานอนไม่หลับสนิทมาหลายคืนติด เขาชอบ หรือเพียงแค่ติดใจจูบที่แปลกประหลาดของเธอกัน “รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ ก็ขอโทษแล้วไง อีกอย่างก็คืนแล้วด้วย ฉันแค่รีบกลับคอนโด พี่วินมอไซค์ไม่มีหมวกให้ฉันใส่ รีบมากไม่ได้ยืมเจ้าของรถ อภัยให้ด้วย” เธอเอ่ยน้ำเสียงที่อ่อนลง ราวกับไม่ได้ตั้งใจจริง “เห็นแบบนี้ ฉันก็ไม่ได้ใจดีกับสาวๆ ทุกคนหรอกนะ เห็นว่าอย่างน้อยๆ เราก็...” แทคิณหยุดคำพูดไว้แค่นั้น ร่างสูงสาวเท้าเข้าหาคนตัวเล็ก “เคยจูบกัน ครั้งนี้ฉันจะไม่จับเธอส่งตำรวจ” เขาเอ่ยกับเธออย่างใกล้ชิด แต่นั้นทำเอาใบหน้าสวยถึงกับแดงซ่านขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย เห้ย...แล้วเขาจะพูดเรื่องจูบมาอีกทำไมเนี้ย ฉันยิ่งอายๆ อยู่ด้วย คนจะลืมอยู่แล้วเชียว “ขอบใจที่นายไม่เอาเรื่องฉัน” ก็ยังดีว่ะอย่างน้อยๆ เขาก็ไม่ใจร้ายจับฉันส่งตำรวจให้เรื่องไปจบที่โรงพัก “เรื่องหมวกถือว่าเคลียร์แล้วนะ ขอบใจมากที่ไม่เอาเรื่องฉัน ปล่อยได้ยัง” พรีนที่เอ่ยมาเช่นนัน เขาจึงยอมปล่อยมือออกจากแขนของเธอ ให้ตายเถอะปกติใช่ว่าเขาจะยอมพาตัวเองเข้าหาใครง่ายๆ รู้ตัวอีกทีก็ถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ปฏิเสธไม่ได้ว่าเสน่ห์ของคนตรงหน้านั้นดึงดูดเขาชะมัด มือหนาหยิบหมวกกันน็อคของตนขึ้นมา “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่ามันยังปกติ ไม่แตกไม่หัก” เขาเอ่ยกับเธอ “หมายความว่า” “ช่วงที่อยู่กับเธอมันพังหรือเปล่า” “จะเอาค่าเสียหาย” เธอถาม ใส่ไม่ถึงชั่วโมงนี่นะ ถ้าพังเพราะอยู่กับฉัน ก็ซวยแล้วแหละ “ก็ไม่ขนาดนั้น แต่ถ้าของฉันพังเธอต้องรับผิดชอบ” เห้ย คิดไม่ถึงว่าไอดอลดังอย่างแทคิณจะเรื่องมากและขี้ตระหนี่แบบนี้ แต่นั้นฉันก็ผิดที่หยิบของเขาไป “ฉันแค่ยืมไปใส่นะ ไม่ได้เอาของนายไปทุบ ทำพังที่ไหน” พรีนไม่พูดเปล่า เมื่อเรียวหยิบหมวกกันน็อคไอ้เจ้าตัวปัญหาออกจากมือของแทคิณพลิกซ้ายพลิกขวาสำรวจดูทุกอย่างยังดูปกติใช้งานได้เช่นเดิม “ตอนนี้อาจจะไม่พัง เพราะฉันยังไม่ใส่ขับรถ” “ถ้าพังฉันจะจ่ายค่าเสียหายให้นายเอง ฉันยืมไป 3 ชั่วโมงนายคิดเท่าไหร่ เอาเลขบัญชีมาจะได้จบๆ” พรีนเอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจ ไม่คิดว่าเขาจะคิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้ “ตอนนี้ยังไม่พัง ถ้าฉันจะคิดตังจากเธออาจจะดูหน้าเลือดจนเกินไป เอาเป็นว่าถ้าพังฉันจะติดต่อให้เธอเอาไปซ่อม เคไหม” “อืม แบบนั้นก็ได้” มือเรียบหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาแลกช่องทางติดต่อกับเขา แต่นั้นพรีนกับไม่รู้ ใบหน้าอันหล่อเหลาของไอดอลหนุ่มเจ้าแผนการยกยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้าพอใจ ไม่ถึงมือโรมเขาก็ได้ไลน์ของพรีน 3 ชั่วโมงต่อมา @คอนโดแทคิณ ด้านแทคิณหลังจากที่กลับมาจากมหาลัยผมก็หลับ ร่างสูงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในเวลาสองทุ่มกว่าๆ ช่วงนี้เป็นช่วงพักของศิลปินผมไม่รับงานอีเว้นท์ช่วงนี้ผมเลยมีเวลาส่วนตัวค่อนข้างเยอะ “บ๊อก บ๊อก” พอเห็นเขาตื่นขึ้นมา เจ้าบูบู่สุนัขตัวโปรดของเขาก็วิ่งเข้ามา เจ้าบูบู่เป็นสุนัขที่เขาเลี้ยงมาตั้งแต่ 10 ขวบเรียกได้ว่าผมและบูบู่เราเติบโตมาด้วยกัน เป็นสมาชิกในครอบครัวที่ผมรักมากๆ “ไง เอ็ง ร้องแบบนี้คือหิวแล้วใช่ไหม” เขาเอ่ยกับมัน !! บ๊อก บ๊อก!! และเจ้าสี่ขาก็พยักหน้าหนึ่งที เมื่อเห็นท่าทีเจ้าบูบู่แสนรู้ ร่างสูงก็เดินออกจากห้องนอนและไปหยิบอาหารมาเทให้กับมัน “ฉันไม่อยู่หลายวัน พี่ก้าวไม่ให้นายกินอะไรเลยใช่ไหม” เสียงเข้มถามสมาชิกในห้อง !! บ๊อก บ๊อก !! และสั่นหางอ้อนใส่เจ้านาย “อ่า ไอ้นี้มันน่าเตะนัก” นี่คิดจะขอกินเพิ่มน่ะสิ เขารู้ทันมันหรอกนะ เพราะช่วงเช้าก่อนที่จะออกไป มหาลัย ผมสั่งพี่เก้าผู้จัดการส่วนตัวผมให้อาหารเจ้าบู่ไปแล้ว แต่นั้นเจ้าบู่ก็ร้องจะขอกินอีก “นายกินจุแบบนี้ จะอุ้มไม่ไหวแล้ว” แทคิณบ่นกับสุนัขตัวโปรด พร้อมกับอุ้มเจ้าบูบู่ขึ้นมาฟัดไปหนึ่งที แต่จู่ๆ ภายในหัวกับคิดอะไรขึ้นมา อยู่คอนโดกับเจ้าบู่บางทีก็เหงานะ “บู่ นายอยากมีเพื่อนเล่นใช่ไหม” “บ๊อก บ๊อก” นั้นแสดงว่าตกลง ด้านพรีนหลังจากที่ฉันกลับมาจากคอนโดยัยลิลลี่ ขณะที่ร่างบางในชุดคลุมอาบน้ำเดินออกจากห้องน้ำนั้น ทว่าเสียงไลน์กับดังขึ้นมา Line แทคิณ ชื่อที่เด้งขึ้นมานั้นทำเอาใบหน้าสวยถึงกับชะงัก แต่นั้นก็ไม่วายที่จะหยิบขึ้นมาเปิดดู Line แทคิณ #ภาพที่แทคิณส่งมานั้นเป็นภาพ หมวกกันน็อค ไอ้เจ้าปัญหา ที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพัง น็อตหลุด Line แทคิณ เธอทำพัง Line Preen ก่อนให้นายฉันดูแล้ว ไม่เห็นจะพัง นิน่า Line แทคิณ #คลิปวิดิโอหมวกกันน็อคพัง Line Preen คือไร ฉันทำงั้นเหรอ ใบหน้าสวยถึงกับขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีก ฉันเนี่ยนะทำพัง ตอนส่งคืนเจ้าของฉันก็ดูดีแล้วนะ Line แทคิณ วันนี้มาเอาไปซ่อมให้ด้วย พรุ่งนี้ฉันต้องใช้งาน ด้านพรีนที่แทคิณว่ามาเช่นนั้นให้ตายเถอะ วันนี้ นี่อย่าบอกนะว่าเขาให้ฉันเอาไปซ่อมวันนี้ นี่มัน 3 ทุ่มแล้วนะ เขาจะบ้าหรือเปล่า พรีนที่ทนไม่ไหวถึงกับเป็นฝ่ายต่อสายหาแทคิณทันที ด้านแทคิณ ไม่ถึงหนึ่งนาทีพรีนก็โทรมาหาผม ใบหน้าอันหล่อเหลายกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ มือหนารับสายทันที Rrrrrrr Preen [ว่า] [ฉันทำพัง งั้นเหรอ] เสียงหวานเอ่ยถามคนปลายสาย [คิดว่าฉันแกล้ง ไม่เชื่อก็มาดูเอง พรุ่งนี้ฉันต้องได้ใช้งาน ไม่งั้นก็คง...] แทคิณหยุดคำพูดไว้แค่นั้น และกดตัดสายไปทันที “แทคิณ แทคิณ” แค่นั้นก็ไม่ทันเสียแล้ว Line แทคิณ #คลิปวิดิโอ ด้านแทคิณหลังจากที่วางสายจากพรีนไปแล้วนั้น เขากับส่งคลิปภาพจากกล้องวงจรปิดวินาทีที่เธอหยิบหมวกกันน็อคเขาไป คลิปที่แทคิณส่งให้เธอนั้นเป็นภาพหลักฐานที่เธอหยิบหมวกกันน็อคของเขา พรีนที่เห็นภาพตัวเองราวกับหัวขโมย ดวงตาเรียวสวยถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ “ถ้าเขาเอาเรื่องฉันจริง ตาย ฉันต้องตายแน่ๆ ” เอาไงดี เมื่อเป็นเช่นนั่น พรีนก็ไม่รอช้าเธอรีบต่อสายหาลิลลี่ถามถึงร้านซ่อมหมวกกันน็อคของแทคิณ Line แทคิณ ฉันจะอยู่ที่คอนโดถึง 4 ทุ่ม #โลเคชั่นของคอนโด X เอาไงดีหรือฉันต้องไปรับหมวกบ้าๆ นั่นกับเขา แต่อีกใจกับคิดอะไรขึ้นมา คอนโดแทคิณงั้นเหรอ หึ...ก็ไม่เลวนะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more