The Billionaire's Maid

Three

MILLARD POV

"f**k! f**k!" Sunod-sunod at malulutong niyang mura ng magising na masakit ang buong katawan. Pati pag hinga niya ay parang hirap na hirap siyang huminga. Para ngang nararamdaman pa rin niya ang mga suntok, sipa at ang hagupit ng tungkod ni Arthur sa katawan niya.

"Finally your awake."

"Aris?" Pagkakita sa lalaki saka lang niya narealize na nasa ospital siya. Nasa kanan niya ito na nakasandal sa tabi ng bintana. May hawak itong magazine na binubuklat-buklat nito kahit nasa kanya ang tingin nito. "What happen? Who bring me here?"

"Uno and your crying best friend."

"Alexandrea?" Nagpilit siyang bumangon ng maalala ang dalaga pero muli lang siyang napamura dahil hindi niya kaya ang sakit ng katawan sa bawat galaw niya. Lalo pang tumitindi ang sakit sa paggalaw niya.

"Calm your horses Villaroman. Just take it easy." He signal him to look to his left.

"What?"

"She wont listen to me no matter how hard I tell her to go home." Aris shook his head. "She's so stubborn."

Mas kumunot ang noo niya pero kumalma siya ng makita si Alexandrea sa may kaliwa niya. Nakahiga ito sa mahabang sofa at mahimbing na natutulog paharap sa dereksyon niya.

"Did my grandfather hurt her?" Kahit hindi magtanong si Aris alam nito ang nangyari sa kanya. Isa ito sa iilang tao na nakakaalam na sinasaktan siya ng sarili niyang lolo.

"No. You

wont let them if they try and Uno will protect her even if you don't tell him."

"And Uno?"

"His fine. Umalis din siya kaagad ng masiguro na maayos na ang lagay mo."

Napatiim bagang siya. Sigurado na ito ang tatanggap ng iba pang galit ni Arthur. Sasaktan nito at pahihirapan si Uno hanggat hindi nawawala ang galit nito sa katarantaduhang ginawa niya sa mall.

He never regret what he did. Not even for once, he just feel guilty while looking at Alexandrea. His guilty that she saw how cruel and heartless his life is. Bakit kailangan pa nito iyong makita? He scared and make her cry for the second time around.

He feel ashamed for being weak. For f*****g once, bakit hindi man lang niya sinubukang lumaban sa lolo niya? Why he didn't even try? Kahit kunwari lang? Sa harap man lang sana ni Alexandrea nagtapang-tapangan siya at ipinagtanggol ang sarili. His one of the skilled man in the USO, he can easily protect himself if he wanted to but he didn't do anything. He just let Arthur and his men hurt him.

Ganoon ba talaga kalaki ang takot niya kay Arthur? No, his not scared of him. Not anymore. His just coward, a coward bastard as he always be. Afraid that Arthur might vent his anger to his parent, Aby nor to his twin if he fight him head to head.

That is his biggest fear. Arthur know that fact that's why he use it to make him what he wanted to do with him.

His Arthur own living puppet.

"I have to go."

"Can you take me to my Condo?"

"You can't. You need to stay here a week or so."

"I have more important things to do than to stay this crap place."

"Man, have some conscience. Huwag mo ng dagdagan ang pag-aalala para sa'yo ni Alexandrea at ng pamilya mo."

Napatitig siya sa maamong mukha ni Alexandrea. Halata sa mukha nito na umiyak ito ng umiyak.

Aris leave him gritting his teeth. He have a point. Kung aalis agad siya ng ospital dadagdagan lang niya ang pag-aalala sa kanya ni Alexandrea.

Kahit nananakit ang buong katawan, lalo na kapag gumagalaw siya pinilit niyang bumangon at iika-ika na nilapitan ang nahihimbing na dalaga. He squat in front of her and carefully cares her face. May bakas pa ng natuyong luha ang mukha nito.

"I'm sorry, I make you cry." He kiss her on her forehead, light but long.

Seeing her cry is more tortures than to be beaten by Arthur and his men. It hurt than any body pain and the bruises in his body. It's an incomparable.

What the hell was wrong with him? Why would he feel hurt just seeing her cry? Is he went crazy?

It confuse him!

Tumayo siya at animo napapasong lumayo sa dalaga.

"JANA What happened?" Tanong niya sa dalaga na natatarantang sumalubong sa kanya. Namumutla ito at halatang takot na takot.

"M-ms. GM. Thank God your here." Naiiyak siya nitong niyakap.

"Hey, what's wrong?" She pat her back to console her.

Wala siyang planong pumasok sa trabaho pero tinawagan siya ni Jana first thing in the morning na siyang gumising sa kanya. May problema daw sa Hotel at kailangan siya doon kaya naman nagmamadali siyang umalis ng ospital at umuwi sa Condo para maligo at magpalit ng damit.

Sa ospital siya na tulog. Ayaw niyang iwan doong mag-isa si Millard. Pang night shift si Abegail. Hindi naman nito pinaalam sa mama at papa nito ang nangyari kay Millard sa hindi niya malamang dahilan. May karapatan ang mga itong malaman ang nangyari sa anak ng mga ito pero irerespeto na lang niya ang desisyon ni Abegail.

Hindi pa sana siya aalis ng ospital kung hindi sinabi sa kanya ni Aris na nagising na daw ng nagdaang gabi si Millard kaya wala na talaga siyang kailangang ipag-alala. Kailangan na lang daw nito ng pahinga para madaling gumaling ang mga sugat ni Millard.

"Last night is a disaster Ms. GM. Ang engrande at masayang party ay nauwi sa malaking gulo."

"Why? What happen?"

"Someone turn off the lights on the

grand hall at may nagpaulan ng bala."

"What?" Nanlaki ang mata niya at nanlamig ang pakiramdam. "Oh my God! How's everyone?"

"Marami ang nabaril at nasaktan sa mga guest at ilang mga empleyado ng Hotel. But thankfully no one die."

"Thank God." Nakahinga siya ng maluwag pero naroon parin ang takot niya para sa mga tao na nasa party ng nagdaang gabi. "How about chef Abegail?" Sana walang nangyaring maAlexa sa kaibigan niya. May trabaho nga pala ito kagabi, pang night shift ito.

"She's fine. I think. Magdamag siya sa kusina kagabi."

Lihim siyang napahinga ng maluwag sa narinig. Mabuti naman at ayos lang ito. Hindi niya alam ang gagawin kung may nangyari din ditong maAlexa katulad ni Millard. Si Millard pa nga lang doble doble na ang takot na nararamdaman niya sa nangyari dito. What's more if they both get hurt.

Habang sakay ng elevator papunta sa president office ikunukwento sa kanya ni Jana ang mga nangyari sa Hotel bago at pagkatapos ng pamamaril na nangyari.

"Sir Reid Ms. Gm is here."

"Let her in."

Tinanguan niya si Jana bago pumasok sa loob ng opisina.

"Good mor....." natigilan siya at agad na bura ang ngiti ng makita ang CEO nila na nakabenda ang kaliwang kamay. "Sir are you okay?"

"I wouldn't be here if I'm not."

Namula siya sa pagkapahiya nang mapansin na hindi pala ito nag-iisa. Hindi niya napansin ang dalawang lalaki na kaAlexa nito. Ang isa na nakapormal ay nakaupo sa mahabang sofa at ang isa pa na naka dark blue polo shirt ay nakahalukipkip sa tabi ng salaming dingding. Nakasabit sa kanan nitong braso ang business suit nito.

"Man, don't be rude." Sabi ng lalaki na lumabas ng banyo. It's Love Eander Vortuzi, if she's not mistaken. "Be thankful. Inaalala ka ng empleyado mo. It means your not that heartless and a terror boss like everyone says."

"Shut it Vortuzi! I don't need your criticism."

"You and your bad temper." Umiling-iling ito at nakangiti siyang binalingan. "Hey beautiful. What's up? Wala ka yata kagabi? But it's a good thing, though. If you know what I mean."

"I was in the Hospital last night."

"What happen Ms. Austine. I thought your with Villaroman." Kunot na kunot ang noo na sabi ni Reid.

Nagbaba siya ng tingin. "H-he got hurt yesterday at isinugod siya sa ER." Ayaw niyang sabihin ang nangyari sa kaibigan. Baka magalit ito pero wala siyang pagpipilian. Ayaw niyang magsinungaling.

"Then, what the hell are you doing here?" Madilim ang mukha na tanong sa kanya ni Reid.

"I....."

"It most be his grand father."

Nanlalaki ang mata na napatingin siya sa lalaki na nakaupo sa sofa. Nagulat siya, paano nito iyon nalaman? "H-how did you know?"

"Don't be surprise Miss, everyone knew about him and his grand father." Sagot ng nakahalukipkip namang lalaki.

"What happened to Villaroman?" Malamig na tanong ng bagong dating na basta na lang pumasok ng opisina and to her horror, the tall and mascular man was not alone. Kasunod nitong pumasok ang mga nagtatangkadan at nag gagwapuhang mga kalalakihan.

Those men is too many to count.

"I can't stay that long. I have flight to catch up."