Two
1188 Words
"You okay?"
"Oo naman. Ano namang tanong 'yan?" Natatawa niyang tanong.
Matiim siya nitong tiningnan bago ito tuluyang pumasok sa prebadong kwarto na kinaroroonan nila ni Millard. "Kumusta siya?" Makikita niya ang pag-aalala sa mukha nito pero may kalakip iyong galit na hindi niya gaanong napagtuunan ng pansin.
"His fine now pero hindi pa siya nagigising. Sabi ni Aris wala na daw tayong dapat pang ipag-alala."
Matagal na katahimikan ang bumalot sa kanila ni Abegail.
"Alex."
"Hm?" Sagot niya na inayos ang kumot ni Millard.
"You love him do you."
"Huh? W-what do you mean?" "You love Millard."
"Of course. His my best friend. I already told you about it, right."
"No, you love him as a man."
"A-ano bang sinasabi mo?" Kinakabahan siyang tumawa at hindi makatingin ng deretso sa kaibigan. "Hindi kita maintindihan."
"Babae din ako Alex. Alam ko kung gaanong pag-aalala ang nararamdaman mo kanina ng dumating ka dito kaAlexa si Leighdron na walang malay. I saw you."
"Syempre. Normal lang naman na mag-alala ako sa kanya. His my best friend, right?" Dahilan niya. Hindi niya alam kung kay Aby niya iyon sinasabi o mas sa sarili niya iyon sinasabi. "Anong ginagawa mo dito? Hindi kita napansin kanina. Did Aris call you?"
"M-may dinala lang ako kay papa. Kadarating ko lang ng dumating kayo ni Millardkanina. Hindi lang agad kita nalapitan." Nag-iwas ito ng tingin. "Nakasalubong ko sa hallway si Aris. Sinabi niya sa akin ang nangyari."
"They so cruel." Kumuyom ang kamao niya at makikita sa mukha niya ang matinding galit.
Kung may nagawa mang mali si Millard sa lolo nito dahilan na ba iyon para saktan nito ng ganun ang apo? Did Arthur always do that cruel thing to his grandson?
"I was right."
"Huh?"
"Now your mad. Tama ang nakita ko kanina."
"N-nakitang ano?" She got nervous, lalo na ng tingnan siya ni Aby mula ulo hanggang paa. Nakakailang ang nanunuring mga tingin ng kaibigan. Puno iyon ng pagdududa at pagtataka.
"Ibang pag-aalala ang nakikita ko sa'yo Alexandrea. Pag-aalala iyon ng isang babae para sa lalaking kanyang itinatangi. Patunay ang galit na nakikta ko sa'yo ngayon."
"Mali ang nakita mo."
"You love him-"
"Baka gutom ka lang kaya kunng ano-ano na ang sinasabi at nakikita mo." Tumayo na siya mula sa silya na nasa tabi ng kama ni Millard. "Ikaw muna ang bahala sa kanya. Bibilli lang ako ng-"
"Tumakbo ka man hindi noon mababago ang katutuhanan Alexandrea. Sa Hotel palang alam ko na na may kakaiba na sa ikinikilos ninyong dalawa ni Millard. He care you more than he do before and the way you gave to each other is different."
Tumigil siya pero ilang sandali lang nag-mamadali na siyang umalis doon. Animo may multo na humahabol sa kanya.
May katutuhanan man o wala ang sinabi ni Abegail hindi iyon mahalaga. Hindi importante kung ano ang totoo niyang nararamdaman. Walang mahalaga sa kanya kung hindi ang kalagayan ni Millard.
Hindi iyon ang oras at lugar para unahin niya ang sarili at mag-isip ng kung ano-anong bagay. Hindi nga niya alintana na pinagtitinginan na siya ng bawat makasalubong niya sa hallway dahil tanging polo lang ang suot niya na marumi at may natuyong dugo ni Millard. Wala din siyang ibang suot na pang ibaba kung hindi under wear. She's also bare footed.
"Alex!" "Huh?" Gulat na gulat siya ng bigla na lang siyang hawakan sa balikat ni Aris.
"You okay? Kanina pa kita tinatawag."
"S-sorry. Hindi siguro kita narinig."
"Did you get hurt too? I forgot to ask you."
"I'm fine. They didn't hurt me."
"Even if they try Millardwont let them."
"Ha? Anong sabi mo?" Pabulong lang ang sinabi nito kaya hindi niya narinig.
"It's nothing. By the way, come with me."
"Saan?" Nagtataka siya sa ikinikilos at inaakto ngayon ni Aris. Usually, Aris is emotionless. His face always blank and he talkless. Actually his one words man. Magsasalita lang ito ng mahaba kung pasyente nito ang kausap nito and he only care his patient and someone who needs his help.
Right now, she's seeing the other side of him.
"My office. Baka gilikan ako ng leeg ni Millard kung hahayaan lang kitang magpalakad-lakad dito na ganyan ang ayos."
Napatawa siya sa biro nito at tinungo niya ang sarili at ganun na lang ang pamumula niya ng makita ang sariling ayos. Sa pag-aalala niya kay Millard nakalimutan na niya ang sarili.
Hiyang-hiya niyang naitakip sa mukha ang magkabilang kamay.
"Here." Namumula niyang nilingon si Aris ng iabot nito sa kanya ang white lab coat nito. "Use this until we reach my office. I already ask someone to buy you a new clothes."
"T-thank you." Naaalangan niyang kinuha ang lab coat nito at isinuot iyon. Kasing tangkad ni Millard si Aris at sa tangkad nito at laking lalaki umabot yata sa may binti niya ang lab coat nito sa kanya.
Pagkatapos niyang maligo at magpalit ng damit sa opisina ni Millard bumalik siya sa silid ng kaibigan. May dumating na mga pasyente si Aris kaya sa opisina na lang ni Millard siya pinapunta ng binata. Hindi niya alam kung saan ito kumuha ng susi para makapasok siya sa opisina ni Millard.
Millard office is very neat and organize. Halatang ilang buwan o linggo na iyong hindi nagagamit pero mukha naman iyong alaga sa linis. She and Abegail redecorate his office. Tudo-tudo pang pamimilit ang ginawa niya sa kabigan para mapapayaag lang nila ito ni Abegail.
Habang nasa opisina ni Millard ibang Millard ang naaalala niya kaysa Millard na nakakaAlexa niya araw-araw sa Condo. As if his have two personality with one body.
It confuse her sometimes. Pero ano bang bago doon? Millard is unpredictable kind of person. Hinding-hindi niya mahuhulaan kung ano ang tumatakbo sa isip nito. Seryoso man ito o maluko.
Napangiti siya ng makita ang flower pot na ibinigay niya kay Millard. Buhay parin pala iyon at mukhang alagang-alaga. Ngiti na agad ding nawala ng makita ang picture frame na katabi lang ng flower pot.
"R-rina." A lone tears fell from her eyes. Buhay na buhay ang batang babae sa larawan. Napakalawak ng ngiti nito at may hawak na malaking stuff stoys ni big bunny. Rina's favorite stuff stoys.
How she miss her adorable little sister. How she wish she still alive somewhere. Masaya at walang problema.
"Thank you." Sabi ni Abegail na kinuha ang ibinigay niyang cold coffee na binili niya sa cafeteria ng ospital.
"Hindi parin ba siya nagigising?" Naupo siya sa tabi ng kaibigan sa mahabang sofa na nakaharap sa kama na kinahihigaan ni Millard.
"No. Aris check on him a while ago. Baka daw bukas pa magising si Leighdron dahil sa pain reliever na ibinigay nila."
Ilang oras din silang nag-usap ni Abegail ng kung ano-anong bagay bago ito nagpaalam. Siya na daw muna ang bahala sa stepbrother nito.
Naipagpasalamat niya na hindi na siya muling tinanong o inusisa si Abegail tungkol sa nararamdaman niya para kay Millard. Kung tatanungin siya nito hindi niya alam kung paano sasagutin ang kaibigan. Hindi nga niya alam kung ano ang isasagot niya at natatakot siya na baka kung ano pa ang masabi niya. Baka dayain siya ng kanyang sarili.
- Writer
