จอมใจนายหัว

EP. 8 คุณจับฉันมาทำไม

EP. 8 คุณจับฉันมาทำไม

“เหงื่อเต็มไปหมด ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะลูก” ทัดทองเดินเข้าไปแตะไหล่บุตรชาย ธรณ์เทพพยักหน้าน้อยๆ แล้วขอตัวกลับขึ้นไปบนห้องนอนของตน

ชายร่างสูงถอดเสื้อเชิ้ตออกเผยให้เห็นอกกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนออกกำลังกาย ปลดเข็มขัดหนังจากกางเกงทำให้กางเกงขายาวสีดำเลื่อนหลุดจากเอวสอบไปค้างอยู่บริเวณเชิงกรานอย่างหมิ่นเหม่ ชายหนุ่มเดินไปหยุดยืนอยู่ที่ระเบียงกว้าง พลันใบหน้าหวานเปื้อนหยาดน้ำตาที่มองเขาด้วยสายตาตัดพ้อก็ปรากฏขึ้นในห้วงภวังค์

นายหัวหนุ่มส่ายหน้าแรงๆ หลายครั้ง แต่กลับไม่สามารถสลัดใบหน้าหวานออกไปได้เลย เนื้อกายสาวนุ่มนิ่มหอมอ่อนๆ อกอวบเต่งตึงรับกับเอวบางคอดกิ่ว ผิวเนื้อนวลเนียนของสาวรุ่นทำให้เขาเผลอจูบหล่อนทั้งที่ไม่สมควรทำ...และมันอยู่นอกแผนการที่เขาคิดไว้

“เรือนร่างนี้สินะเพียงขวัญที่เธอใช้ปรนเปรอคุณพ่อ จนท่านยอมแต่งงานกับเธอ”

ชายหนุ่มกัดฟันกรอดด้วยความกรุ่นโกรธ เขาได้มีโอกาสพูดคุยกับทนายประจำตระกูล ซึ่งจะมีการเปิดพินัยกรรมในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ซึ่งแน่นอนบิดาของเขาได้จัดสรรสมบัติออกเป็นสองส่วน ผู้หญิงมักมากคงกอบโกยเงินทองอย่างหน้าไม่อาย ทั้งที่หล่อนเป็นฆาตกร เป็นต้นเหตุที่ทำให้บิดาของเขาต้องจบชีวิตก่อนวัยอันควร แต่หล่อนก็ยังสามารถลอยหน้าอยู่ได้อย่างไร้ความผิด น่าสะอิดสะเอียนสิ้นดี

“ฉันรู้แล้ว...เพียงขวัญ ว่าจะจัดการกับผู้หญิงมักมากอย่างเธอด้วยวิธีไหน!”

งานสวดศพถูกจัดขึ้นอีกหลายคืน เพียงขวัญพยายามหลบหน้าธรณ์เทพ หล่อนไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเขา กับคนที่ไม่มีเหตุผลการหลีกหนีถอยห่างจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด วันนี้เป็นวันเผาศพธเนศวร หลังจากส่งท่านไปสู่สรวงสวรรค์ หล่อนก็จะไปจากที่นี่ทันที เพียงขวัญเตรียมการเอาไว้อย่างเงียบๆ หล่อนเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเล็กติดมือออกมาด้วย ทั้งยังเขียนจดหมายร่ำลาป้าจันทร์และคนอื่นๆ เพื่อไม่ให้ทุกคนเป็นห่วงหล่อน

ถึงเวลาแล้วที่ต้องกลับไปยังที่ของหล่อนเสียที

หญิงสาวขยับตัวเดินขึ้นบันไดเมรุเพื่อวางดอกไม้จันทน์ ธรณ์เทพวางดอกไม้ก่อนหล่อน ระหว่างที่เขาเดินสวนกลับลงมา เขาขยับปากช้าๆ จงใจให้หล่อนเห็นแต่เพียงผู้เดียว

‘แล้วเจอกัน’

หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงด้วยความหวาดกลัว ไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูดถึง หล่อนพยายามสะบัดความว้าวุ่นภายในใจออกไป แล้วบอกลาธเนศวรเป็นครั้งสุดท้าย เปลวเพลิงสีเทาขุ่นล่องลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ลอยเอื่อยสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังส่งดวงวิญญาณของธเนศวรกลับขึ้นไปบนสวรรค์ มิต้องทนทุกข์อยู่กับรัก โลภ โกรธ หลงซึ่งเต็มไปด้วยกิเลสตัณหาบนโลกมนุษย์อีกต่อไป

หยาดน้ำใสหลั่งรินเมื่อสามีและผู้มีพระคุณลาลับ อ้อมกอดอบอุ่นปลอบประโลมเด็กสาวขี้แยไม่มีอีกต่อไปแล้ว นับจากนี้จะไม่มีคนคอยปลอบโยนหล่อนอีกต่อไป...

หญิงสาวหมุนตัวกลับไปยังด้านหลังของวัดเพื่อเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ทว่าหญิงสาวกลับต้องหวีดร้องสุดเสียง เมื่อมีมือหนาคู่หนึ่งกระชากร่างบางอย่างแรง ผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินปิดปากปิดจมูกหล่อนไว้แน่น เพียงขวัญพยายามดิ้นรนขัดขืนทว่ากลิ่นฉุนจากผ้าเช็ดหน้ากลับทำให้ร่างบางหมดสติไปในที่สุด

แรงสะเทือนทำให้ร่างบางที่สลบไสลไม่ได้สติลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เปลือกตาหนักอึ้ง ปวดไปทั้งสรรพางค์กาย พยายามลุกขึ้นนั่งแต่กลับพบว่าทั้งมือและเท้าของหล่อนถูกมัดด้วยเชือกไว้อย่างแน่นหนา

“อื้อๆ” ผ้าสีขาวผูกรัดปิดปากเอาไว้จนหล่อนไม่สามารถเปล่งคำพูดออกไปได้ดังใจ หญิงสาวเหลือกตาด้วยความตื่นกลัว หล่อนนอนอยู่ด้านหลังรถเอสยูวีสีดำ พยายามดิ้นกระเสือกกระสนจนกลิ้งตกลงไปบนพื้นที่วางเท้า เมื่อเงยหน้าขึ้นหล่อนจึงสามารถมองหน้าคนขับได้อย่างชัดเจน

ธรณ์เทพ...

ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือด เขาจับหล่อนมาทำไม ต้องการอะไรจากหล่อนกันแน่ จังหวะนั้นชายหนุ่มหันมามองหล่อน เขาหยักยิ้มที่มุมปากด้วยใบหน้าเคียดแค้น และยิ้มเยาะเมื่อเห็นหญิงสาวนอนอยู่บนพื้นที่วางเท้าแคบๆ

“นอนบนเบาะนุ่มๆ ไม่ชอบสินะ ถึงได้ตะเกียกตะกายลงไปนอนข้างล่าง”

แม้จะพูดเช่นนั้นแต่เขาก็ยังขับรถต่อไป ปล่อยให้หญิงสาวนอนอยู่เช่นเดิม เพียงขวัญหมดแรงที่จะดิ้นรน ทั้งคอแห้งกระหายน้ำทั้งหิวเพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยแม้แต่อย่างเดียว จนเมื่อพระอาทิตย์ทิ้งตัวลงจุมพิตยอดเขาที่ทอดตัวเรียงรายเป็นแนวยาว แสงสุดท้ายสีส้มอ่อนประกายทองค่อยๆ จางหายไปอย่างเชื่องช้า

ธรณ์เทพเลี้ยวรถเข้าไปในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เขาเดินลงไปซื้อน้ำและขนมปังหลายอย่างขึ้นมานั่งรับประทานบนรถ เพียงขวัญแหงนหน้ามองชายหนุ่ม ลอบกลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง ท้องเจ้ากรรมร้องประท้วงหลายครั้งหวังว่าชายหนุ่มจะหยิบยื่นเศษขนมปังมาให้หล่อนบ้าง แต่เปล่าเลยเขาขับรถต่อไปอย่างหน้าตาเฉย

เพียงขวัญคอตก ค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ

รถยนต์เลี้ยวเข้ามาในโรงแรมม่านรูด ธรณ์เทพจัดการจ่ายเงินแล้วให้ทิปพนักงาน หลังจากนั้นจึงแบกหญิงสาวลงจากรถ เพียงขวัญตกใจเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะพาหล่อนเข้าโรงแรมม่านรูด จึงพยายามดิ้นรนสุดชีวิต

เขาโยนหล่อนลงบนพื้นแทนที่จะโยนลงบนเตียง จัดการใช้โซ่ที่เตรียมมาด้วยล่ามเท้าของหญิงสาวติดกับเสาเตียงเอาไว้ ทันทีที่เขาแก้มัดเชือกที่มือและแกะผ้าที่ปิดปากออก หญิงสาวก็กระโจนเข้าทำร้ายเขาทันที