EP. 6 ผู้หญิงมักมากอย่างเธอ
1076 Words
EP. 6 ผู้หญิงมักมากอย่างเธอ
แม้ว่ามารดาของหล่อนจะจากไปหลายปีแล้วด้วยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ส่วนพ่อเลี้ยงของหล่อนเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอด ทั้งคู่จากไปก่อนวัยอันควรเพราะการดำเนินชีวิตที่ผิดพลาด หากหล่อนกลับไปหล่อนคงต้องอยู่คนเดียว หญิงสาวรู้สึกใจหาย บนโลกใบนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับหล่อนแล้วหรือ
“อะไรกัน คุณเทพกล้าว่าคุณขวัญถึงขนาดนี้เชียวหรือคะ ทั้งที่สาเหตุการตายของคุณท่าน...”
“ช่างเถอะค่ะป้าจันทร์ ขวัญไม่อยากนึกถึง ปล่อยให้เรื่องนี้มันลบหายไปพร้อมๆ กับร่างของคุณท่านเถอะนะคะ ขวัญเชื่อว่ามันเป็นผลดีที่สุดแล้ว”
“โถ คุณขวัญ แม่คุณของป้าทำไมถึงเป็นคนดีอย่างนี้” แสงจันทร์กอดเด็กสาววัยเพียงยี่สิบปีเอาไว้ แม้เด็กสาวจะยังอ่อนเยาว์ ทว่าความคิดของเพียงขวัญนั้นเป็นผู้ใหญ่เกินตัว
“ขวัญขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะคะ” หญิงสาวพยายามฝืนยิ้ม ทว่ามันกลับเป็นรอยยิ้มที่ซีดเซียวเสียเหลือเกิน ร่างบางก้าวขึ้นบันไดหินอ่อนอย่างเชื่องช้าท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของแม่บ้านแสงจันทร์และสาวใช้อีกหนึ่งคน
“ป้าคงปล่อยให้คุณขวัญอยู่คนเดียวไม่ได้ ต่อให้สิ้นคุณท่านไปแล้ว ป้าก็จะขอดูแลรับใช้คุณขวัญต่อไป” หญิงสูงวัยพูดด้วยดวงตามุ่งมั่น กิ่งสาวใช้ที่นั่งอยู่ข้างกันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“หนูก็จะขออยู่รับใช้คุณขวัญค่ะป้าจันทร์”
เพียงขวัญเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า เธอก้าวมาหยุดอยู่กลางห้องแล้วจึงหมุนตัวไปทางซ้ายมือ จ้องมองประตูบานใหญ่เนิ่นนาน ค่อยๆ ย่างเท้าเข้าไปแล้วยื่นมือไปเปิดประตูให้เปิดกว้าง อีกฝั่งคือห้องนอนของสามีที่มีอายุรุ่นราวคราวพ่อของหล่อน หญิงสาวแค่กวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง คิดถึงเสียงหัวเราะร่วนอย่างคนอารมณ์ดีของธเนศวรยามเมื่อเขากอดหล่อนและหอมแก้มหล่อนด้วยความรัก
บัดนี้ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว หญิงสาวก้าวเท้าเข้าไปหนึ่งก้าวแต่แล้วก็ตัดสินใจถอยกลับมาแล้วปิดประตูลงพร้อมๆ กับหยาดน้ำตาที่รินไหล
หญิงสาวก้มลงหยิบกล่องกระดาษขนาดใหญ่ซึ่งซ่อนไว้ใต้เตียงออกมา กล่องนี้บรรจุสิ่งของของธเนศวรหลายชิ้น หล่อนและป้าจันทร์รวบรวมใส่กล่องก่อนที่ตำรวจจะมาถึงที่เกิดเหตุ พลันเสียงเคาะประตูหน้าห้องนอนก็ดังขึ้น หญิงสาวเอ่ยอนุญาตให้แสงจันทร์เดินเข้ามา
“คุณขวัญดื่มนมร้อนๆ ก่อนนอนมั้ยคะ”
“ขวัญไม่หิวค่ะป้า” หญิงสาวฝืนยิ้ม เพราะรู้ว่าป้าจันทร์เป็นห่วงหล่อนมากมายเพียงไร แสงจันทร์มองกล่องกระดาษในมือของหญิงสาวด้วยความหนักใจ ทั้งสองมองหน้ากันและกันต่างรู้ดีว่าภายในใจของคนทั้งคู่กำลังคิดอะไรอยู่
“ป้าจันทร์ช่วยเอาไปเผาทำลายหน่อยได้มั้ยคะ ขวัญกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบโหยราวกับจะขาดใจ
“ได้ค่ะ ป้ารับรองว่าจะจัดการมันด้วยตัวเอง”
“ขอบคุณมากนะคะป้าจันทร์ ขอบคุณที่เข้าใจขวัญ” หญิงสาวกอดแสงจันทร์เอาไว้แน่น
“ป้ารักคุณขวัญนะคะ ต่อให้ไม่มีคุณท่าน ป้าก็ยังรักคุณขวัญเหมือนเดิม” แสงจันทร์ปลอบประโลมหญิงสาวด้วยความรักความผูกพันที่มีให้แก่กันมานานนับสิบปี จากนั้นหล่อนจึงหอบกล่องกระดาษลงไปด้านล่างเพื่อไปเผาทำลายให้สิ้นซาก
เพียงขวัญปิดประตูห้องนอนลงอีกครั้ง แล้วสาวเท้าไปที่โต๊ะสีขาวแล้วเปิดลิ้นชักออก หยิบอัลบั้มรูปสีน้ำตาลอ่อนออกมากอดไว้ที่อก ค่อยๆ เปิดมันออกช้าๆ ด้านในมีรูปภาพที่เต็มไปด้วยความทรงจำต่างๆ ของหล่อนมากมาย ภาพแห่งความสุขของหล่อนกับธเนศวร
แล้วมือบางก็สะดุดกับรูปภาพชายหนุ่มวัยยี่สิบห้า หน้าตาคมคาย ดวงตาคมรับกับจมูกโด่งเป็นสัน ผิวเป็นสีน้ำผึ้งอย่างคนประกอบกิจกรรมกลางแจ้งอย่างสม่ำเสมอ นิ้วเรียวค่อยๆ ลูบไล้ภาพถ่ายของธรณ์เทพช้าๆ แล้วเปิดไปยังหน้าต่อไปซึ่งเต็มไปด้วยรูปของธรณ์เทพในช่วงวัยต่างๆ
“คุณธรณ์เทพ”
หญิงสาวกอดอัลบั้มรูปนั้นเอาไว้แน่น ชายผู้เป็นรักแรกของหล่อน แค่เพียงหล่อนเห็นรูปถ่ายของเขาเมื่อสิบปีก่อน เด็กหญิงผูกแกละตัวเล็กๆ ใบหน้ามอมแมมไปด้วยคราบไคลก็หลงรักผู้ชายมาดเข้มทันที หล่อนไม่เคยเห็นรอยยิ้มของเขาปรากฏบนรูปถ่าย เพราะเขามักมองกล้องด้วยใบหน้าเรียบเฉย มีเพียงแววตาเท่านั้นที่จ้องกลับมาจนเป็นเหตุให้คนดูรูปถึงกับหลงรักแทนที่จะขลาดกลัวดวงตาดุดันคู่นั้น
ทว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว รักครั้งแรกของหล่อนจบลงด้วยความเกลียดชัง แม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงไม่มีทางมาบรรจบพบกันได้ นี่จึงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่หล่อนจะได้พบเขา และอีกหนึ่งสิ่งที่เขาได้มอบมันให้กับหล่อน นั่นก็คือ...จูบแรก แม้ว่ามันจะเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความหยามเหยียดก็ตามที
เพียงขวัญใช้ปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากแผ่วเบา ร่างกายของหล่อนร้อนผ่าว เพียงเพราะคิดถึงสัมผัสของเขา คิดถึงอ้อมกอดร้อนแรงที่บีบรัดหล่อนราวกับจะหลอมละลาย เจ้าของร่างแบบบางล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม ค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้หยาดน้ำตารินไหลจากหางตารินรดสู่หมอนจนเป็นด่างดวง
ภาพอดีตในวัยเยาว์ย้อนกลับมาฉายชัดอีกครั้งในห้วงแห่งความฝัน ร่างบางกระส่ายกระสับ น้ำตาที่แห้งเหือดกลับไหลออกมาอีกคราพร้อมๆ กับภาพแห่งฝันร้ายที่หล่อนไม่เคยลืมเลือน
‘พ่อจะทำอะไรหนู’ เด็กหญิงตัวน้อยถอยกรูดเมื่อบิดาเลี้ยงเมามาย ปรี่เข้าหาเธอด้วยท่าทางหื่นกระหาย ร่างผอมแห้งมองไปรอบๆ เพื่อร้องหามารดา ทว่ามารดาไปทำงานที่บาร์ยังไม่กลับบ้านจนกว่าจะรุ่งเช้า อาชีพผู้หญิงกลางคืนของมารดาทำให้เด็กน้อยที่เริ่มโตเป็นสาวต้องอยู่กับพ่อเลี้ยงตามลำพัง
- Writer
