ปัทมณฑ์ยกมือไหว้ทั้งสองด้วยกิริยาอ่อนน้อมงดงามพลางยิ้มบางๆ ส่งให้ ซึ่งทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ยิ้มกว้างให้ด้วยความเอ็นดู
“น่ารักจัง สวยแบบนี้นี่เล่าพี่ชายเราถึงได้ไม่ยอมห่างตัวเลย” กฤติกาเย้าไรอันยิ้มๆ
“ไก่ อย่าไปแซวคุณไรอันมาก ยังไงเชิญด้านในดีกว่าครับ นั่งทานอะไรเย็นๆ” พฤกษ์เอ็ดว่าที่ภรรยาน้ำเสียงไม่จริงจังนักเพราะการล้อเลียนของเธอทำให้แก้มสาวน้อยแดงเรื่อยขึ้นมาทันตาเห็น
“จริงสิคะ ไก่นี่แย่จังทางนี้เลยค่ะพี่ก้องโม้จนเพื่อนๆ หลับไปหมดแล้วมั้ง”
สองหนุ่มสาวควงคู่กันเดินนำพาไรอันกับปัทมณฑ์เข้าไปยังห้องจัดเลี้ยงด้านใน มีเสียงดนตรีเพลงสากลหวานๆ เปิดคลอเบาๆ
ปัทมณฑ์กวาดตาไปรอบๆ ห้องอันแสนโอ่โถงนั้น มีโต๊ะตั้งอยู่หลายสิบโต๊ะคลุมด้วยผ้าสีชมพูสวย แต่ละโต๊ะมีเก้าอี้ล้อมรอบเกือบสิบตัวได้ รอบๆ บริเวณมีซุ้มดอกไม้ทำเป็นช่อๆ ช่อดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่จัดรวมกันเป็นพุ่มสวย ล้อมด้วยผ้าสีชมพูและริบบิ้นทำ
