หลังเวลาอาหารเช้า ถงหลานเฟยกับชุนเหยียน ก็เตรียมตัวที่จะออกไปที่ตลาดกันอย่างเช่นทุกวัน แต่เพียงแค่ทั้งคู่ก้าวออกมาจากเรือนของตัวเองได้เพียงไม่กี่ก้าว ร่างบางในอาภรณ์สีน้ำเงินพลันต้องชะงัก
“คุณหนูถงเจ้าคะ คุณหนูใหญ่ให้มาตามไปพบเจ้าค่ะ” บ่าวคนสนิทของเจินลี่หลัวเดินเข้ามาร้องเรียกถงหลานเฟยเสียก่อน ท่าทางของนางดูร้อนรน เหมือนว่าจะมีเรื่องสำคัญ ผู้เป็นนายหันมองหน้ากับชุนเหยียน หญิงชราพยักหน้ารับ เป็นเชิงออกความเห็นว่าสมควรไปตามคำสั่ง เมื่อตัดสินใจอย่างนั้นแล้วจึงได้เดินตามบ่าวของเจินลี่หลัวไป ไม่นานก็มาถึงศาลาในสวนของจวน เจินลี่หลัวนั่งจิบชารออยู่แล้ว บนโต๊ะไม้กลางศาลามีขนมสองสามอย่างวางอยู่ในจานกระเบื้อง
“เจ้ามีธุระที่ไหนหรือไม่ ข้าเห็นว่าดอกไม้ในสวนกำลังผลิบาน เหมาะแก่การมานั่งดื่มชาชมดอกไม้ จึงได้ให้คนไปชวนเจ้ามานั่งด้วยกัน” เจินลี่หลัวกล่าวชวน แท้จริงแล้วนางมีเรื่องบางอย่างต้องบอกกับคนที
