“ยอมอะไรคะ?”
“เราคบกันมาปีกว่าแล้วนะมิ้นท์”
“แล้วยังไงคะ”
“มิ้นท์ พี่เป็นผู้ชาย พี่มีความต้องการ” เสียงหงุดหงิด
ดวงตากลมมองหน้าชายหนุ่มแล้วก้มอ่านหนังสือตรงหน้าต่อ ไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูด ทำให้ร่างใหญ่ลุกขึ้นด้วยความไม่พอใจแล้วเดินออกไปจากโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ ตอนนี้เธออยู่ปี4แล้วดังนั้นจึงไม่มีเวลามาคิดเรื่องอื่นนอกจากการเรียนและเคสในโรงพยาบาลที่กำลังดูอยู่
“พี่ตั้งโกรธอะไรวะมิ้นท์” เสียงเพื่อนที่เดินมานั่งข้างๆถามพร้อมมองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มไกลๆ
“เรื่องไร้สาระ” เสียงเรียบตอบเพื่อนแต่สายตาเธอยังจดจ่ออยู่กับหนังสือตรงหน้า
“แกว่าเคสนี้ วินิฉัยว่าเป็นอะไรฉันนั่งดูประวัตินานแล้วไม่ค่อยแน่ใจเลย พรุ่งนี้ขึ้นวอร์ดกับอาจารย์ด้วยโดยหนักแน่” คิ้วเล็กขมวดเข้าหากันท่าทางกังวล
“แกจะกลัวอะไร พี่ไอซ์ก็อยู่”
“อยู่แล้วไงละ แกล้งเก่งจนฉันจะตายอยู่แล้วยิ่งมีรุ่นพี่เกียรตินิยม โคตรกดดันเลย” สาวน้อ
