สอนรักท่านแม่ทัพ

นิยายเรื่องนี้ครูขอยึด

เชยอง : นานมาแล้ว ชินกูนบอกว่า ดวงดาวมีเหตุผลต้องแตกดับ ก็เหมือนกับมนุษย์ อีก 2,500 ปีข้างหน้า

มีคนบอกว่าคุณอาจจะได้พบคนที่รู้จักอีกครั้ง ดังนั้นเราอาจจะได้พบกันอีกยูลกูน ถ้าเกิดคุณได้พบกับฉันอีกใน 2,500 ปีข้างหน้า หนีฉันไปนะคะ ถ้าเกิดได้พบฉันอีก อย่าทำเป็นรู้จักฉันและหนีฉันไปเงียบๆ ฉันก็จะทำอย่างนั้นเหมือนกัน

ยูลกูน : ทำไมผมต้องทำอย่างนั้นด้วย

เชยอง : ตอนนี้ฉันอาจจะอยู่ห่างจากชินกูน แต่ฉันคิดว่าอีก 2,500 ปีข้างหน้า ฉันก็ยังจะชอบเขาอยู่

ยูลกูน : ถึงตอนนั้นผมก็ยังจะเฝ้ารอคุณ

Princess Hour (Goong)

“อย่านะ น้ำตาฉันจะไหลแล้ว” รัชนีกร หรือ แข ครูสาวสอนภาควิชาภาษาไทย ภาวนาว่าอย่าให้นักเรียนเข้ามาเห็นภาพที่ตนเองน้ำตาซึม เพราะกลัวว่าบรรดาลูกศิษย์ลูกหาเกิดความไม่ศรัทธาความเป็นครู และเอาเธอไปพูดจนสนุกปากและเด็กนักเรียนไม่เคารพนับถือ

ก๊อก ๆ 'นั่นไงมารผจญ รีบหาวนอนกลบเกลื่อนน้ำตาโดยด่วน' แขรีบทำดังใจคิดอ้าปากหาวแสร้งกลบน้ำตาที่เอ่อล้นเพราะฉากโรแมนติกจากซีรี่ย์ที่คนอื่นต่างดูกันจบแต่เจ้าหล่อนเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตนเองก็สมควรดู

“ขออนุญาตคะ ครูแขคะ หนูนำรายงานมาส่งค่ะ วิเคราะห์นางในวรรณคดี รับรองเที่ยวนี้เลิศกว่าครั้งที่แล้วแน่นอนค่ะ”

“ย่ะ! เห็นพวกเธอพูดอย่างนี้ทุกที ถ้าครูตรวจแล้วไม่เรียบร้อย คราวนี้ให้ทานศูนย์เลยนะ ครูก็ขี้เกียจเป็น”

“ค่ะ ครูคนสวย แต่เอ๊ะ เมื่อกี้นี้ครูดูซีรี่ย์เกาหลีอยู่หรือคะ" น้ำเสียงเด็กน้อยแสดงความอยากรู้อยากเห็นเต็มประดา ครูสาวไม่กล้าเปิดปากกล่าวคำปฏิเสธจึงได้แต่พยักหน้าส่งๆ นักเรียนมัธยมยิ้มรับกับคำตอบทางกิริยาท่าทาง จึงยิ้มพลางเอ่ยถามสิ่งที่ตนเองใคร่รู้

"ยังไงครูก็เมตตาต่อเด็กผู้โง่เขลาคนนี้ด้วยนะคะ...ว่าแต่ ครูแขคะวันนั้นหนูเห็นคุณครูเดินกับผู้ชายด้วยแหละ คนนั้นเป็นแฟนครูหรือคะ”

“พอเลยพวกเธอ เรื่องส่วนตัวฉัน อีกสิบนาที เตรียมตัวเรียนคาบของครูด้วย รายงานหน้าห้องไม่ผ่านก็ตก แถมเรือไปพายเล่นสักลำด้วยดีมั้ย ไปได้แล้ว”

ติ๊ดๆๆๆๆๆ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์

“ไปๆ ครูจะรับโทรศัพท์ ผู้ชายโทรมาแล้ว อีกสักพักครูตามไปนะ”

“ค่ะ ครูแข”

“ฮัลโหล ว่าไงคะ กระเทย”

[ย่ะ...ชะนีผิวพระจันทร์ ฉันโทรมาคอนเฟิร์มกับแก ว่าเย็นนี้งานแต่งนางเบญ แกมีนัดกับฉันตอนห้าโมงเย็น แล้วฉันจะไปเอาชุดที่ร้านก่อน ธีมสีแดงจีนโบราณนะยะ]

“พ่อแม่แฟนยายเบญก็ช่างกล้าคิดเนอะ ฉันเริ่มสงสารเพื่อนสาวอ่ะ คงหนักหัวแย่เลย แล้วเจอกันนะกระทิง ฉันไปสอนก่อน แล้วเจอกัน บาย”

ณ ห้องเรียน

“กราบเรียนคุณครูที่เคารพ และสวัสดีเพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคนนะคะ วันนี้กลุ่มของดิฉันจะรายงานเรื่อง นางในวรรณคดีไทย...”

ระหว่างที่นักเรียนหน้าห้องรายงาน แขหันไปเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่ง นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านนิยาย เธอจึงลุกขึ้นไปหา และใช้นิ้วดัชนีพิฆาตสะกิดไปที่ไหล่

“อ่านสนุกมั้ยมิ้นท์ ท่านแม่ทัพท่าทางจะหล่อ แซบ”

“เอ่อ คงจะสนุกมั้งคะครู” มิ้นท์นักเรียนผู้เป็นเหยื่อรายแรกในคาบที่มีการรายงานหน้าห้องตอบอย่างประหม่า

“ดีค่ะ สนุกก็ดีแล้ว งั้นหนังสือเล่มนี้ มาเอาคืนหลังจากที่สอบปลายภาคจบนะจ๊ะ แล้วอย่าลืมสรุปเรื่องที่เพื่อนรายงานหน้าห้องส่งด้วย โทษฐานที่ไม่ตั้งใจฟังเพื่อนรายงาน”

หลังจากสอนจบในคาบเรียนก็เป็นคาบสุดท้าย เมื่อถึงเวลาจึงเตรียมตัวกลับบ้าน ระหว่างนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือนิยายที่ยึดเด็กนักเรียนมา สมองได้ประมวลผลพื้นที่บนท้องถนนอย่างฉับไวพร้อมกับมือที่คว้าหนังสือสอดเข้าไปยังกระเป๋าใบใหญ่ที่บรรจุเอกสารเพื่อไว้อ่าน ฆ่าเวลาระหว่างนั่งรถกลับบ้าน

“รถติดจัง ดีนะออกมาไว หยิบหนังสือมาอ่านเล่นไปพลางๆ ก่อนดีกว่า” แขรู้สึกเบื่อกับชีวิตบนท้องถนน จึงหยิบหนังสือที่ยึดเด็กนักเรียนมาอ่าน เธออ่านชื่อหนังสือบนหน้าปกอย่างแผ่วเบา “สอนรักท่านแม่ทัพ แค่ชื่อหนังสือก็ไม่น่าซื้อแล้ว ลองอ่านสักสองสามหน้าแล้วกัน” พลิกกวาดตาอ่านอย่างคร่าวๆ อย่างไม่ได้ใส่ใจนัก ไม่นานรถได้แล่นมาจอดที่หน้าคอนโดพอดี เธอปิดหนังสือที่แทบจะไม่ได้อ่านเลยก็ว่าได้เก็บใส่ลงในกระเป๋า จ่ายเงินค่ารถและรีบขึ้นไปยังห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัว รอเพื่อนสนิทมารับไปงานแต่ง จังหวะที่เธอกำลังหากุญแจเพื่อไขเข้าห้องพักส่วนตัว ประตูห้องพลันเปิดออกทำให้แข กรี๊ดออกอย่างตกใจ

“เป็นอะไรคะชะนีทำเป็ตกอกตกใจ ฉันรอแกนานแล้ว เอาชุดมาให้ ประตูก็ไม่ล็อค ดีนะที่เป็นฉัน ไม่งั้นแกได้สามีที่ไม่ได้รับเชิญแน่นอน”

“แกจะบ้าหรอ ทำไมฉันจะไม่ได้ล็อค" แต่สายตาสบเข้าที่แวตตาที่เหนือชั้นกว่า สุดท้ายก็ต้องปิดปาก "เออ ช่างมันเถอะ ฉันอาจจะลืมจริงๆ ก็ได้ แล้วแกจะไปไหนเนี่ย” เมื่อเห็นเพื่อนทำท่าจะออกจากห้องพักส่วนตัวของตนจึงอดที่จะเอ่ยปากถามไม่ได้

“ลืมของไว้ในรถ จะลงไปเอาสักหน่อย รีบๆ หน่อยนะ เพราะว่าวันนี้รถติด เดี๋ยวไม่ทันไปส่องผู้ชาย”

“เออๆ ขออาบน้ำก่อน แล้วรีบขึ้นมาทำผมให้ด้วย แต่งงานแนวจีนชุดแดงแรงฤทธิ์ สงสัยเจ้าบ่าวบ้าหนังจีน”

“แหม ทำเป็นนินทาคนอื่นเค้า แกก็ชอบ ฉันรู้! ไปๆ รีบๆ เลย คนสวยรีบ” กล่าวจบรีบสาวเท้าออกจากห้อง เพียงไม่นานก็กลับเข้ามาเพื่อทำจัดการภาพลักษณ์ของตัวเองและเพื่อนสนิทสาวอย่างแข เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทั้งคู่จึงก้าวออกจากห้องมุ่งหน้าสู่งานแต่งของเพื่อนรักอีกคน