ร่างบอบบางที่นอนนิ่งในท่าเดิมมายาวนานยี่สิบชั่วโมงค่อยๆ ขยับเคลื่อนไหว สติสัมปชัญญะเริ่มกลับคืนมาทีละนิด ดวงตากลมโตปรือลืมขึ้น ความมืดสลัวรอบตัวทำให้เกิดความหวาดกลัวขึ้นในหัวใจมากล้น
ที่นี่มันที่ไหนกัน?
คำถามมากมายระเบิดขึ้นในหัวของฮันนา
หญิงสาวนอนนิ่งๆ พยายามขบคิด และก็จำได้ว่าตัวเองกำลังเข้าหอรอองค์สุลต่านรูปงามอยู่บนเตียงนอน แต่หลังจากนั้น... หลังจากดื่มน้ำดอกกุหลาบเข้าไป หล่อนก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย
แล้วนี่หล่อนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ในที่มืดๆ แคบๆ และเหมือนกับถูกกักขัง
ฮันนากัดฟันอดทนต่อความเมื่อยขบที่กัดกินไปทั่วทั้งร่างกายขยับตัว แต่พอจะลุกขึ้นศีรษะก็ชนเข้ากับอะไรบางอย่างที่แข็งราวกับท่อนเหล็ก ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวมองไปรอบๆ เพื่อหาทางรอด และเมื่อเห็นแสงสว่างสลัวอยู่ทางด้านซ้ายมือ หล่อนก็ค่อยๆ ขยับตัวในแนวนอนไปทีละนิด จนในที่สุดก็สามารถออกมาจากซอกแคบที่นอนอยู่ได้
แสงสว่าง
