“เจ้าร่านร้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ... จิรัชยา...”
“ได้โปรดเถอะเพคะ... ได้โปรด...”
น้ำเสียงของเขาไม่ได้ให้ความรู้สึกเมตตาปรานีเลย เหมือนกับเขากำลังกรุ่นโกรธหล่อนไม่มีผิด และสุดท้ายสิ่งที่หล่อนคิดก็เป็นความจริง ลูฟาสโกรธเคืองหล่อนจริงๆ นั่นแหละ เพราะไม่อย่างนั้นเขาจะลงทัณฑ์ด้วยการกระชากต้นขากลมกลึงของหล่อนออก และซุกซบหน้าหล่อจัดลงไปที่ตรงนั้นทำไม
“อ๊ะ... อ๊ายยย... อย่า... เพคะ... อ๊า...”
ทันทีที่นิ้วยาวแยกแย้มกลีบเนื้ออ่อนออกจากกัน และตวัดลิ้นโลมเลียเพียงเท่านั้น โลกทั้งใบของหล่อนก็ระเบิดตูมตาม ละอองของความเสียวกระสันกระจายเต็มความรู้สึก
“เจ้าหวานมาก... อืมมมมม”
ลูฟาสเลียอย่างตะกละตะกลาม เลียล้ำลึกทุกซอกทุกมุมด้วยความลุ่มหลง ลิ้นสากละเลงหยอกเย้ากับความเป็นหญิง ตีตราจองไปทุกอณูเนื้อที่เคลื่อนไหวผ่าน
“อ๊า... อ๊า... อา... ได้โปรด... ได้โปรดเพคะ... หม่อมฉัน... ไม่ไหวแล้ว... อ๊า...” กายสาวอว
