Galaxy 5 : คนเมา
2414 Words
Galaxy 5 : คนเมา
“คืนนี้ยังไงเพื่อน ๆ” ไอ้โฟร์เปิดประเด็นขึ้นมาคนแรก
“ระดับเรสไม่มีพลาดอยู่แล้ว”
“ให้มันได้แบบนี้สิ เพื่อนเรส”
ไอ้โฟร์แท็กมือกับไอ้หมูแดง คือแกแค่นัดกันกินเหล้าถูกไหม?
“ฉันไปด้วย ๆ” ไอ้โฟมพูดพร้อมกับเดินไปกอดคอแฝดน้องมัน
“สรุปไปกันหมดนะโอเค ฉันจะไปกับโฟม ส่วนไอ้เรสแกพาไอ้เรนไปด้วย”
เดี๋ยว ๆ ไอ้โฟร์ คือฉันยังไม่ออกความคิดเห็นอะไรเลย แกรู้ได้ไงว่าฉันจะไป?
“ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้นไอ้เรน ในเมื่อทุกคนไป แกก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”
.....ขอบคุณ!! ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน คือฉันมีสิทธิ์อะไรในชีวิตตัวเองบ้าง.เนี่ยยย
“แล้วเจอกันที่ร้าน” ไอ้โฟร์พูดจบแม่งก็พาไอ้โฟมเดินแยกไปที่รถ
“ไอ้เรนแกโทรไปบอกพี่แกยังว่าจะไปกินเหล้า”
“ฉันไลน์ไปบอกแล้ว” ฉันพูดพร้อมชูโทรศัพท์ที่คาแชทไลน์เคนไว้ให้ไอ้หมูแดงดู
“อย่ากินให้เมานะ ทางที่ดีอย่าเกินสามแก้ว”
“แกอย่าเวอร์ ฉันไม่ได้คออ่อนขนาดนั้น”
“อย่าให้ฉันต้องพูดถึงตอน ม.6 ว่าแกเมาแล้วแย่แค่ไหน”
ไม่อยากจะพูดถึงครั้งแรกที่กินเหล้าตอนม.6 แม่งถ้าไอ้หมูแดงไม่ถ่ายคลิปไว้ฉันคงไม่เชื่อแน่ ๆ ว่าตัวเองจะกล้าทำอะไรแบบนั้น
“มันผ่านมาเป็นปีแล้ว ตอนนี้ฉันคือเรนคนใหม่ไม่คออ่อนแล้วเว้ย!!”
“ฉันจะคอยดู”
“แกตั้งตารอดูได้เลย ไอ้หมูแดง!!”
แม่งงสายตาแกหยามฉันมากไอ้หมูแดง!! เดี๋ยวเรนคนนี้จะโชว์สเต็ปดื่มเหล้าเพรียวทั้งขวดให้ดู!!
“หมดแก้ว!!”
พวกเราชูแก้วเหล้าชนกันก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดแก้ว
“สาว ๆ โต๊ะนั้นแจ่มจริง”
“ให้มันน้อย ๆ หน่อยไอ้โฟร์”
นี่คือเสียงไอ้โฟมเอง ทำดีมากไอ้โฟมที่แกหัดเตือนน้อง
“ฉันชอบคนชุดขาว”
ฉันว่าคนนี้ก็สวยเผ็ดดีนะผมยาวดัดลอนท่าทางจะเด็ด หมายถึงเด็ดหญ้าให้พวกมันแดกอะ
“ไม่ได้ คนนั้นฉันเล็งไว้แล้ว!!”
โถ่ไอ้สัสโฟมฟฉันนึกว่าแกจะห้าม!! ที่ไหนได้เสือกเล็งคนเดียวกันอีก
“แต่ฉันว่าพวกแกอย่ายุ่งกับเขาดีกว่า” ไอ้หมูแดงมันน่าจะคิดแบบเดียวกับฉัน
“ทำไม.เรส หรือว่าแกชอบคนเดียวกับพวกฉัน”
ไอ้โฟร์พูดพร้อมชี้หน้าไอ้หมูแดง คือแกจะชอบใครก็ได้เว้ยแต่ต้องไม่ใช่คนที่มีผัวแล้ว!!
“ไอ้เรสไม่ได้ชอบ แต่ผู้หญิงเขามีผัวแล้ว!!” ฉันพูดตอบแทนไอ้หมูแดง
“แกอย่ามาโกหก ในโต๊ะเขามีแต่ผู้หญิง”
คือแกจะเอาให้ได้ใช่ป่ะ โฟร์?
“ก็เขาคบผู้หญิงไง แกช่วยแหกตาดูว่าเขาดูดปากกันอยู่!!”
เกิดมาหน้าตาดีแล้วต้องฉลาดแบบฉันด้วยนะ.เพื่อนโฟร์
“เชี่ยยยเสียใจ. ทำไมผู้หญิงน่ารักต้องทำร้ายจิตใจคนหล่อแบบนี้ฉันด้วย”
ฉันขอกระโถนอ้วกด่วน!!! แกลืมไปหรือเปล่าว่าพวกเราเป็นผู้หญิงน่ารักๆ ที่พยายามทำตัวหล่อเท่านั้น
“งั้นฉันเปลี่ยนเป้าหมายเป็นโต๊ะนั้น”
ไอ้โฟร์ชี้ไปตรงโต๊ะผู้หญิงสี่คน ไอ้นี่ล็อคเป้าหมายเร็วชิบหาย
“ฉันเอาด้วยโฟร์”
แม่งเอ้ยยย สมแล้วที่พวกแกเป็นแฝดกัน
“พวกแกแม่งโคตรไร้สาระ”
ฉันพูดพร้อมกระดกเหล้าที่ไอ้หมูแดงชงให้เข้าปาก แม่งเอ๊ยยยเพรียวบาดคอฉันมาก นี่แกจะเอาใช่ไหมไอ้หมูแดง!!
“ไอ้เรน”
“อะไรไอ้แดง”
“ไอ้เหี้ย เรียกหมูแดงฉันก็เจ็บแล้ว เรียกแดงเฉย ๆ น้ำตาฉันไหลถึงตาตุ่มเลยแก!!”
“แกชงเหล้ากวนส้นตีนฉันก่อน”
เออฉันรู้ว่าฉันท้าแกไว้ แต่นี่แกเกินไปไง แกจะชงเพรียวฉันไม่ว่าแต่ใส่น้ำแข็งมาสองก้อนฉันรับไม่ได้โว้ย!!
“เออช่างหัวเหล้าก่อน แกดูดิว่าโต๊ะนั้นใช่กลุ่มพี่แกไหม”
ไอ้หมูแดงชี้ไปที่โต๊ะโซน VIP
“เออใช่”
“เห๊ยนั่น พี่แกนี่หว่าไอ้เรน”
ฉันรู้แล้ว คือเขาคุยกันจบแล้วเว้ยยยย
“ไม่ลุกไปทักพี่แกหน่อยเหรอ.”
“ไม่อะ ฉันขี้เกียจฟังพี่ฉันบ่น”
ฉันตอบไอ้โฟม ถึงจะไลน์ไปบอกเคนแล้วก็เถอะแต่ถ้าเดินไปทักมีหวังคงโดนบ่นไม่ให้กินเหล้าเยอะแน่ ๆ
“ไอ้เรน ๆ”
“เชี่ยไรโฟร์!” ที่เรียกฉันไม่ใช่ว่าจะให้ดูหญิงอีกนะ แม่งเห็นเอาแต่มองสุดท้ายแห้วแดก น่ารำคาญ
“พี่กาแล็กซีเขามองมาที่โต๊ะเราด้วย.”
“แล้วยังไง?”เออแล้วมันยังไง.? พี่เขามีตาจะมองไปทางไหนมันก็เรื่องของเขาคือแกจะไปเสือกอะไรกับชีวิตเขาไอ้โฟร์!!
“ฉันว่าเขามองแก!!”
“ไม่แปลกเพราะฉันหล่อกว่าเขา”
ฉันพูดพร้อมกับยักคิ้วอย่างกวน ๆ ขอโทษที่ความหล่อของฉันมันทำให้พวกแกหนักใจ แต่ก็นะ แข่งเรือแข่งพายมันแข่งกันได้ แต่เรื่องเบ้าหน้าฉันชนะขาด!
ป้าบ!!
“ไอ้โฟร์!!”
ฉันชี้หน้าด่าไอ้โฟร์ แม่งตบไม่กลัวฉันเจ็บเลยถ้าเกิดฉันโง่กว่าเดิมขึ้นมาแกต้องรับผิดชอบ!!
“หัดส่องกระจกบ้างนะ ถ้าอย่างแกเรียกหล่อระดับฉันนี่คงเป็นมาริโอ้”
“ฉันอยากจะถุ้ยยยย”
“ให้มาแดกเหล้าไม่ได้ให้มากัดกัน!”
ไอ้โฟมของขึ้น....ฉันกับไอ้โฟร์นี่หยุดชะงักเลย กลัวแล้วจ้าพี่จ๋าาา ดูหน้าน้องแกสิไอ้โฟมหงอยเป็นหมาแล้ว....เออ..ฉันก็หงอยด้วย!! ฮือออ
“ไงไอ้เรน โดนแม่ด่าแล้วเห็นไหมสัส”
ไอ้หมูแดงพูดเชิงล้อ ๆ แล้วชงเหล้าให้ไอ้โฟม
“แกหุบปากไปเลยหมูแดง!!”
“ไม่พาลดิ เรนโบร์5555”
“เดี๋ยวมือฉันบินเข้าหน้าแกหรอก”
ฉันยกมือขึ้นขู่ไอ้หมูแดง คือฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าเรนโบว์!!
“ขอนั่งด้วยคนนะคะ” สาวสวยชุดสีดำรัดรูปเดินมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
“เชิญจ้ะ คนสวย”
ไอ้โฟร์ขยับเว้นที่ว่างข้าง ๆ ให้เธอนั่ง คือแกช่วยเก็บอาการหน่อยน้ำลายยืดแล้ว!!
“ขอบคุณนะคะ”
เธอเบียดตัวนั่งลงที่ข้าง ๆ ฉัน คือฉันกับไอ้โฟร์นั่งตรงข้ามกันด้วยไง ขอโทษนะเพื่อน ผู้หญิงเขาเลือกฉัน55555
“ชื่ออะไรเหรอคะ”
เธอพูดยิ้ม ๆ แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ ๆ จงใจใช้นมตูม ๆ นั่นแนบชิดไปกับแขนฉัน
“เรน แล้วเธอล่ะ”
“น้ำหวานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะเรน”
“น้ำหวาน...จะหวานสมชื่อไหมนะ”
ฉันพูดหยอกล้อเธอ เห็นหล่อ ๆ แบบนี้คารมฉันก็ใช่ย่อยนะ
“เรนนี่ปากหวานจังนะคะ”
น้ำหวานพูดเขิน ๆ แล้วตีแขนฉันแรง ๆ อันนี้สงสัยจริงไม่ได้กวนตีนนะคือฉันจะถามทุกคนว่าเวลาผู้หญิงเขินจำเป็นต้องตีแขนไหม!! ไม่คิดว่าคนถูกตีเขาจะเจ็บบ้างเหรอ!!
“ยังไม่ได้ชิมเลยจะรู้ได้ไงว่าฉันปากหวาน”
ถึงจะเจ็บแขนแต่คารมต้องห้ามสะดุด!! ฉันกัดฟันยิ้มหวานหยอดเธออย่างต่อเนื่อง สุดท้ายเราทั้งคู่ก็คงจบกันที่นี่ แล้วก็แยกย้ายต่างคนต่างไป ฉันไม่ชอบคนที่มาเสนอตัวแบบนี้ แต่ที่ทำตอนนี้ก็แค่บริหารเสน่ห์เล่นๆ อวดเพื่อน
“เชี่ยพวกแก!!”
“อะไร.ไอ้โฟร์!!”
ฉันหยุดสนใจน้ำหวานแล้วหันไปหาไอ้โฟร์ คือแกจะมาโวยวายที่ฉันได้สาวก่อนแกไม่ได้นะ.เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใครดีใครได้เว้ย
“แกดูโต๊ะพี่แกดิไอ้เรน”
ฉันหันมองที่โต๊ะเคนตามที่ไอ้โฟร์พูด ฮือหื้ออดูดปากกันไม่เกรงใจฉันเลย....“แกจะให้ฉันดูเขาดูดปากกันเพื่อ?”
“ฉันจะบอกว่าผู้หญิงที่ดูดปากกับพี่กาแล็กซีลีลาเด็ดสุดๆ!!”
ใช่....คนที่ดูดปากแลกเอนไซม์กับผู้หญิงอยู่คือซีแลค!! เออแล้วไง.!! แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกขวางหูขวางตาด้วยในเมื่อฉันก็มีผู้หญิงสวย ๆ นั่งอยู่ข้าง ๆ เหมือนกัน ไม่รอช้าฉันรีบคว้าน้ำหวานขึ้นมานั่งตักก่อนจะประกบจูบปากเธออย่างดุเดือด เอาสิ!! ลีลาใครมันจะเด็ดกว่ากัน
“อื้อออ”
น้ำหวานครางออกมาเสียงหวาน...ถ้าใครที่ได้ยินหรือกำลังถูกเธอปลุกเร้าอารมณ์อยู่ตอนนี้คงเตลิดไปแล้วแน่ ๆ แต่มันกลับใช้ไม่ได้สำหรับฉัน!! ทำไมถึงไม่มีอารมณ์เลยอ่ะ!! ยิ่งคิดยิ่งโมโห มือบางลูบไล้ไปตามร่างกายฉัน ปกติตอนนี้ต้องหิ้วกันขึ้นห้องแล้วนะเว้ย นี่มันอะไรวะ!! ฉันพยายามไซร้คอเธอหนักขึ้นแล้วดูดเม้นไปตามซอกคอขาว แม้กลิ่นน้ำหอมเธอจะแรงไปหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ถึงกับฉุนจนรับไม่ได้
“เห๊ย ๆ ไอ้เรนเปิดห้องได้นะแก”
ไอ้หมูแดงพูดขึ้นมาเมื่อฉันเริ่มถอดล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อเธอแล้ว
“ไว้ก่อน”
ฉันตอบปัด ๆ ก่อนจะเหล่มองไปที่ซีแลค โถ่เว้ย!! พี่มันจ้องฉันอยู่ แล้วทำไมฉันต้องหลบตามันด้วย.
“ขอโทษนะน้ำหวาน ฉันไม่มีอารมณ์แล้ว”
ฉันหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วยกตัวเธอลงจากตักฉันก่อนจะกระดกเหล้าแก้วไอ้หมูแดงเข้าปาก รสฟาดๆ จากเหล้าขม ๆ ทำให้ฉันร้อนรุ่มในอก
“อะไรกันคะ เรน!!”
“ก็ตามที่ฉันพูดเมื่อกี้”
น้ำหวานชักสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินลิ่ว ๆ ไปทางกลุ่มเพื่อนของตนที่มองมาอย่างสงสัย
“แกเป็นอะไร.เรน” โฟมพูดด้วยความเป็นห่วงเพราะไม่เคยเห็นเรนเป็นแบบนี้มาก่อน
“ฉันแค่ไม่มีอารมณ์”
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกระดกเหล้าเข้าปากไปกี่แก้วแล้ว แต่มันก็มากพอที่ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกมึน ๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่น้ำหวานถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากทีเดียว เธอเป็นแบบที่ฉันเคยชอบ แต่ฉันกลับปล่อยเธอไปเพราะสายตาคม ๆ ที่จ้องมองมาที่ฉันนิ่ง ๆ
“ไอ้เรน แกเมาแล้วนะ”
เรสแย่งแก้วเหล้าออกจากมือเรน แต่ก็ถูกร่างบางกระชากกลับไปเหมือนเดิม
“เชี่ยยย....ฉันเป็นอะไรของฉัน.!!!” เรนพูดออกมาเสียงเบาก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“กลับบ้านไหมเรน เดี๋ยวฉันไปส่ง”
เรสพูดกับเรนเพราะเห็นว่าเพื่อนตัวเองเริ่มควบคุมสติไม่อยู่แล้ว
“ไอ้เรนแกจะลุกไปไหน!!”
โฟมพูดออกมาเสียงดัง ที่อยู่ ๆ เรนก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างกะทันหัน
“ไอ้เรสตามไปดูเรนเร็ว”
โฟมหันไปพูดกับเรสให้ตามเรนไป เพราะตัวเองต้องดูน้องฝาแฝดที่เริ่มเมาจนเลื้อยแล้วเหมือนกัน ส่วนตัวเองก็ใช่ว่ากินไปน้อย รู้สึกเริ่มมึน ๆ แต่ก็ยังคงมีสติมากกว่าไอ้แฝดน้องที่เริ่มพูดจาเพ้อเจ้อ
“โฟมฟ โฟร์จะบินแบบพี่ตูนน เอิ้ก ๆ”
“เห้อออ” โฟมถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นสภาพน้องฝาแฝดของตัวเอง
“งั้นแกพาไอ้โฟร์กลับเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันลากไอ้เรนกลับเอง”
“เออฉันฝากด้วยนะ”
เรสพยักหน้าตอบโฟม ก่อนจะหันหลังวิ่งตามเรนไป
แต่พอละสายตาไปนิดเดียวก็มองหาเรนไม่เจอแล้ว เพราะตอนนี้คนในผับแน่นจนแทบเดินเหยียบกัน
“น้องเรน”
ร่างบางเดินโซเชมาที่โต๊ะของพี่ชายตนแล้วยกยิ้มให้กับเรย์ที่เอ่ยทักตน แต่พอหันไปสบตากับร่างสูง ดวงตาสีนิลก็กลับทำหน้าบึ้งตึงอีกครั้ง
“เรนเมาเหรอ”
เคนถามน้องสาวที่มองไปที่เพื่อนตัวเองแถมยังทำหน้าตึงใส่อีก
“เรนนขอนั่งด้วยคนนะ” ร่างบางพูดเสียงยานคานแล้วนั่งลงบนตักของร่างสูงที่ยังคงทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยน
“เรนลงมานั่งดี ๆ”
เคนดุน้องตัวเองที่เมาแล้วชอบทำตัวแปลก ๆ เขาเคยปล่อยให้เรนไปกินเหล้ากับเพื่อนตอนม.6 สุดท้ายตอนเพื่อนหามกลับมาส่งบ้านสภาพนี่เมาเละเป็นหมา แถมยังชอบทำตัวแปลก ๆ เช่นพูดจาเสียงหวาน ขอกินขนมนู้นนี่นั่น แถมยังเดินป่วนทั่วบ้านอีก
“ม่ายยยอาวว เรนจะนั่งตรงนี้!” ร่างบางพูดเสียงงอน ๆ แล้วยกมือขึ้นกอดอกมองหน้าพี่ชายตัวเองอย่างขัดใจ
“เรน!!”
“เคนอย่าดุเรนนะ!!”
เหมือนรอบนี้เรนจะเมาแล้วอาการหนักกว่ารอบนั้น เคนเลยยกมือขึ้นกุมขมับตัวเองอย่างปวดหัว
“โอเคๆ พี่ไม่ดุแล้ว แต่เรนลงมานั่งดี ๆ ก่อนนะนั่งแบบนั้นไอ้กาแล็กซีมันจะหนัก”เคนพยายามเกลี่ยกล่อมน้องตัวเอง
“ไม่ ๆ พี่เคนใจร้าย ซีแลคก็ใจร้าย!!”
ร่างบางเริ่มโวยวายหนักขึ้น แต่คำแล้วซีแลคที่เจ้าตัวเผลอพูดออกมาทำให้ใครบางคนยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่ไม่มีใครสังเกต
“เดี๋ยวฉันพาน้องแกกลับบ้านเอง”
ร่างสูงพูดเสียงนิ่ง ๆ โดยที่มือหนาก็ลูบศีรษะร่างบางอยู่ด้วย
“ไปบ้านซีแลคนะ เรนจะไปหาเหมี๊ยวสีขาว”
เหมือนเรนจะลืมไปว่ากำลังโกรธอยู่ เพราะตอนนี้ทำท่าดีใจเหมือนเด็กน้อยได้ขนม
“อืมไปหาเหมี๊ยวกัน”
“เห๊ย ๆ ไอ้กาแล็กซี แกจะพาน้องฉันไปไหนไม่ได้” เคนโวยวายออกมาที่เห็นเพื่อนตัวเองประคองเรนให้ลุกขึ้น
“ไอ้เคน แกปล่อยให้ไอ้กาแล็กซีดูแลน้องแกไปเถอะมันไม่ทำอะไรเรนหรอก ใช่ไหม?" หมอกพยายามพูดให้เคนใจเย็นลงก่อนจะหันไปถามกาแล็กซี
“ไม่รับปาก” ร่างสูงพูดเสียงนิ่งแล้วอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอกเดินออกจากโต๊ะทันที
“ไอ้กาแล็กซี!!” แม้เสียงตะโกนจะดังไล่หลังมาแต่กลับไม่ได้ดึงความสนใจจากร่างสูงไปจากร่างบางที่หลับคาอกเลยแม้แต่น้อย
_____________________________
- Writer
