Galaxy 5 : คนเมา

2414 Words
Galaxy 5 : คนเมา “คืนนี้ยังไงเพื่อน ๆ” ไอ้โฟร์เปิดประเด็นขึ้นมาคนแรก “ระดับเรสไม่มีพลาดอยู่แล้ว” “ให้มันได้แบบนี้สิ เพื่อนเรส” ไอ้โฟร์แท็กมือกับไอ้หมูแดง คือแกแค่นัดกันกินเหล้าถูกไหม? “ฉันไปด้วย ๆ” ไอ้โฟมพูดพร้อมกับเดินไปกอดคอแฝดน้องมัน “สรุปไปกันหมดนะโอเค ฉันจะไปกับโฟม ส่วนไอ้เรสแกพาไอ้เรนไปด้วย” เดี๋ยว ๆ ไอ้โฟร์ คือฉันยังไม่ออกความคิดเห็นอะไรเลย แกรู้ได้ไงว่าฉันจะไป? “ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้นไอ้เรน ในเมื่อทุกคนไป แกก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” .....ขอบคุณ!! ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน คือฉันมีสิทธิ์อะไรในชีวิตตัวเองบ้าง.เนี่ยยย “แล้วเจอกันที่ร้าน” ไอ้โฟร์พูดจบแม่งก็พาไอ้โฟมเดินแยกไปที่รถ “ไอ้เรนแกโทรไปบอกพี่แกยังว่าจะไปกินเหล้า” “ฉันไลน์ไปบอกแล้ว” ฉันพูดพร้อมชูโทรศัพท์ที่คาแชทไลน์เคนไว้ให้ไอ้หมูแดงดู “อย่ากินให้เมานะ ทางที่ดีอย่าเกินสามแก้ว” “แกอย่าเวอร์ ฉันไม่ได้คออ่อนขนาดนั้น” “อย่าให้ฉันต้องพูดถึงตอน ม.6 ว่าแกเมาแล้วแย่แค่ไหน” ไม่อยากจะพูดถึงครั้งแรกที่กินเหล้าตอนม.6 แม่งถ้าไอ้หมูแดงไม่ถ่ายคลิปไว้ฉันคงไม่เชื่อแน่ ๆ ว่าตัวเองจะกล้าทำอะไรแบบนั้น “มันผ่านมาเป็นปีแล้ว ตอนนี้ฉันคือเรนคนใหม่ไม่คออ่อนแล้วเว้ย!!” “ฉันจะคอยดู” “แกตั้งตารอดูได้เลย ไอ้หมูแดง!!” แม่งงสายตาแกหยามฉันมากไอ้หมูแดง!! เดี๋ยวเรนคนนี้จะโชว์สเต็ปดื่มเหล้าเพรียวทั้งขวดให้ดู!! “หมดแก้ว!!” พวกเราชูแก้วเหล้าชนกันก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดแก้ว “สาว ๆ โต๊ะนั้นแจ่มจริง” “ให้มันน้อย ๆ หน่อยไอ้โฟร์” นี่คือเสียงไอ้โฟมเอง ทำดีมากไอ้โฟมที่แกหัดเตือนน้อง “ฉันชอบคนชุดขาว” ฉันว่าคนนี้ก็สวยเผ็ดดีนะผมยาวดัดลอนท่าทางจะเด็ด หมายถึงเด็ดหญ้าให้พวกมันแดกอะ “ไม่ได้ คนนั้นฉันเล็งไว้แล้ว!!” โถ่ไอ้สัสโฟมฟฉันนึกว่าแกจะห้าม!! ที่ไหนได้เสือกเล็งคนเดียวกันอีก “แต่ฉันว่าพวกแกอย่ายุ่งกับเขาดีกว่า” ไอ้หมูแดงมันน่าจะคิดแบบเดียวกับฉัน “ทำไม.เรส หรือว่าแกชอบคนเดียวกับพวกฉัน” ไอ้โฟร์พูดพร้อมชี้หน้าไอ้หมูแดง คือแกจะชอบใครก็ได้เว้ยแต่ต้องไม่ใช่คนที่มีผัวแล้ว!! “ไอ้เรสไม่ได้ชอบ แต่ผู้หญิงเขามีผัวแล้ว!!” ฉันพูดตอบแทนไอ้หมูแดง “แกอย่ามาโกหก ในโต๊ะเขามีแต่ผู้หญิง” คือแกจะเอาให้ได้ใช่ป่ะ โฟร์? “ก็เขาคบผู้หญิงไง แกช่วยแหกตาดูว่าเขาดูดปากกันอยู่!!” เกิดมาหน้าตาดีแล้วต้องฉลาดแบบฉันด้วยนะ.เพื่อนโฟร์ “เชี่ยยยเสียใจ. ทำไมผู้หญิงน่ารักต้องทำร้ายจิตใจคนหล่อแบบนี้ฉันด้วย” ฉันขอกระโถนอ้วกด่วน!!! แกลืมไปหรือเปล่าว่าพวกเราเป็นผู้หญิงน่ารักๆ ที่พยายามทำตัวหล่อเท่านั้น “งั้นฉันเปลี่ยนเป้าหมายเป็นโต๊ะนั้น” ไอ้โฟร์ชี้ไปตรงโต๊ะผู้หญิงสี่คน ไอ้นี่ล็อคเป้าหมายเร็วชิบหาย “ฉันเอาด้วยโฟร์” แม่งเอ้ยยย สมแล้วที่พวกแกเป็นแฝดกัน “พวกแกแม่งโคตรไร้สาระ” ฉันพูดพร้อมกระดกเหล้าที่ไอ้หมูแดงชงให้เข้าปาก แม่งเอ๊ยยยเพรียวบาดคอฉันมาก นี่แกจะเอาใช่ไหมไอ้หมูแดง!! “ไอ้เรน” “อะไรไอ้แดง” “ไอ้เหี้ย เรียกหมูแดงฉันก็เจ็บแล้ว เรียกแดงเฉย ๆ น้ำตาฉันไหลถึงตาตุ่มเลยแก!!” “แกชงเหล้ากวนส้นตีนฉันก่อน” เออฉันรู้ว่าฉันท้าแกไว้ แต่นี่แกเกินไปไง แกจะชงเพรียวฉันไม่ว่าแต่ใส่น้ำแข็งมาสองก้อนฉันรับไม่ได้โว้ย!! “เออช่างหัวเหล้าก่อน แกดูดิว่าโต๊ะนั้นใช่กลุ่มพี่แกไหม” ไอ้หมูแดงชี้ไปที่โต๊ะโซน VIP “เออใช่” “เห๊ยนั่น พี่แกนี่หว่าไอ้เรน” ฉันรู้แล้ว คือเขาคุยกันจบแล้วเว้ยยยย “ไม่ลุกไปทักพี่แกหน่อยเหรอ.” “ไม่อะ ฉันขี้เกียจฟังพี่ฉันบ่น” ฉันตอบไอ้โฟม ถึงจะไลน์ไปบอกเคนแล้วก็เถอะแต่ถ้าเดินไปทักมีหวังคงโดนบ่นไม่ให้กินเหล้าเยอะแน่ ๆ “ไอ้เรน ๆ” “เชี่ยไรโฟร์!” ที่เรียกฉันไม่ใช่ว่าจะให้ดูหญิงอีกนะ แม่งเห็นเอาแต่มองสุดท้ายแห้วแดก น่ารำคาญ “พี่กาแล็กซีเขามองมาที่โต๊ะเราด้วย.” “แล้วยังไง?”เออแล้วมันยังไง.? พี่เขามีตาจะมองไปทางไหนมันก็เรื่องของเขาคือแกจะไปเสือกอะไรกับชีวิตเขาไอ้โฟร์!! “ฉันว่าเขามองแก!!” “ไม่แปลกเพราะฉันหล่อกว่าเขา” ฉันพูดพร้อมกับยักคิ้วอย่างกวน ๆ ขอโทษที่ความหล่อของฉันมันทำให้พวกแกหนักใจ แต่ก็นะ แข่งเรือแข่งพายมันแข่งกันได้ แต่เรื่องเบ้าหน้าฉันชนะขาด! ป้าบ!! “ไอ้โฟร์!!” ฉันชี้หน้าด่าไอ้โฟร์ แม่งตบไม่กลัวฉันเจ็บเลยถ้าเกิดฉันโง่กว่าเดิมขึ้นมาแกต้องรับผิดชอบ!! “หัดส่องกระจกบ้างนะ ถ้าอย่างแกเรียกหล่อระดับฉันนี่คงเป็นมาริโอ้” “ฉันอยากจะถุ้ยยยย” “ให้มาแดกเหล้าไม่ได้ให้มากัดกัน!” ไอ้โฟมของขึ้น....ฉันกับไอ้โฟร์นี่หยุดชะงักเลย กลัวแล้วจ้าพี่จ๋าาา ดูหน้าน้องแกสิไอ้โฟมหงอยเป็นหมาแล้ว....เออ..ฉันก็หงอยด้วย!! ฮือออ “ไงไอ้เรน โดนแม่ด่าแล้วเห็นไหมสัส” ไอ้หมูแดงพูดเชิงล้อ ๆ แล้วชงเหล้าให้ไอ้โฟม “แกหุบปากไปเลยหมูแดง!!” “ไม่พาลดิ เรนโบร์5555” “เดี๋ยวมือฉันบินเข้าหน้าแกหรอก” ฉันยกมือขึ้นขู่ไอ้หมูแดง คือฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าเรนโบว์!! “ขอนั่งด้วยคนนะคะ” สาวสวยชุดสีดำรัดรูปเดินมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน “เชิญจ้ะ คนสวย” ไอ้โฟร์ขยับเว้นที่ว่างข้าง ๆ ให้เธอนั่ง คือแกช่วยเก็บอาการหน่อยน้ำลายยืดแล้ว!! “ขอบคุณนะคะ” เธอเบียดตัวนั่งลงที่ข้าง ๆ ฉัน คือฉันกับไอ้โฟร์นั่งตรงข้ามกันด้วยไง ขอโทษนะเพื่อน ผู้หญิงเขาเลือกฉัน55555 “ชื่ออะไรเหรอคะ” เธอพูดยิ้ม ๆ แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ ๆ จงใจใช้นมตูม ๆ นั่นแนบชิดไปกับแขนฉัน “เรน แล้วเธอล่ะ” “น้ำหวานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะเรน” “น้ำหวาน...จะหวานสมชื่อไหมนะ” ฉันพูดหยอกล้อเธอ เห็นหล่อ ๆ แบบนี้คารมฉันก็ใช่ย่อยนะ “เรนนี่ปากหวานจังนะคะ” น้ำหวานพูดเขิน ๆ แล้วตีแขนฉันแรง ๆ อันนี้สงสัยจริงไม่ได้กวนตีนนะคือฉันจะถามทุกคนว่าเวลาผู้หญิงเขินจำเป็นต้องตีแขนไหม!! ไม่คิดว่าคนถูกตีเขาจะเจ็บบ้างเหรอ!! “ยังไม่ได้ชิมเลยจะรู้ได้ไงว่าฉันปากหวาน” ถึงจะเจ็บแขนแต่คารมต้องห้ามสะดุด!! ฉันกัดฟันยิ้มหวานหยอดเธออย่างต่อเนื่อง สุดท้ายเราทั้งคู่ก็คงจบกันที่นี่ แล้วก็แยกย้ายต่างคนต่างไป ฉันไม่ชอบคนที่มาเสนอตัวแบบนี้ แต่ที่ทำตอนนี้ก็แค่บริหารเสน่ห์เล่นๆ อวดเพื่อน “เชี่ยพวกแก!!” “อะไร.ไอ้โฟร์!!” ฉันหยุดสนใจน้ำหวานแล้วหันไปหาไอ้โฟร์ คือแกจะมาโวยวายที่ฉันได้สาวก่อนแกไม่ได้นะ.เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใครดีใครได้เว้ย “แกดูโต๊ะพี่แกดิไอ้เรน” ฉันหันมองที่โต๊ะเคนตามที่ไอ้โฟร์พูด ฮือหื้ออดูดปากกันไม่เกรงใจฉันเลย....“แกจะให้ฉันดูเขาดูดปากกันเพื่อ?” “ฉันจะบอกว่าผู้หญิงที่ดูดปากกับพี่กาแล็กซีลีลาเด็ดสุดๆ!!” ใช่....คนที่ดูดปากแลกเอนไซม์กับผู้หญิงอยู่คือซีแลค!! เออแล้วไง.!! แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกขวางหูขวางตาด้วยในเมื่อฉันก็มีผู้หญิงสวย ๆ นั่งอยู่ข้าง ๆ เหมือนกัน ไม่รอช้าฉันรีบคว้าน้ำหวานขึ้นมานั่งตักก่อนจะประกบจูบปากเธออย่างดุเดือด เอาสิ!! ลีลาใครมันจะเด็ดกว่ากัน “อื้อออ” น้ำหวานครางออกมาเสียงหวาน...ถ้าใครที่ได้ยินหรือกำลังถูกเธอปลุกเร้าอารมณ์อยู่ตอนนี้คงเตลิดไปแล้วแน่ ๆ แต่มันกลับใช้ไม่ได้สำหรับฉัน!! ทำไมถึงไม่มีอารมณ์เลยอ่ะ!! ยิ่งคิดยิ่งโมโห มือบางลูบไล้ไปตามร่างกายฉัน ปกติตอนนี้ต้องหิ้วกันขึ้นห้องแล้วนะเว้ย นี่มันอะไรวะ!! ฉันพยายามไซร้คอเธอหนักขึ้นแล้วดูดเม้นไปตามซอกคอขาว แม้กลิ่นน้ำหอมเธอจะแรงไปหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ถึงกับฉุนจนรับไม่ได้ “เห๊ย ๆ ไอ้เรนเปิดห้องได้นะแก” ไอ้หมูแดงพูดขึ้นมาเมื่อฉันเริ่มถอดล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อเธอแล้ว “ไว้ก่อน” ฉันตอบปัด ๆ ก่อนจะเหล่มองไปที่ซีแลค โถ่เว้ย!! พี่มันจ้องฉันอยู่ แล้วทำไมฉันต้องหลบตามันด้วย. “ขอโทษนะน้ำหวาน ฉันไม่มีอารมณ์แล้ว” ฉันหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วยกตัวเธอลงจากตักฉันก่อนจะกระดกเหล้าแก้วไอ้หมูแดงเข้าปาก รสฟาดๆ จากเหล้าขม ๆ ทำให้ฉันร้อนรุ่มในอก “อะไรกันคะ เรน!!” “ก็ตามที่ฉันพูดเมื่อกี้” น้ำหวานชักสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินลิ่ว ๆ ไปทางกลุ่มเพื่อนของตนที่มองมาอย่างสงสัย “แกเป็นอะไร.เรน” โฟมพูดด้วยความเป็นห่วงเพราะไม่เคยเห็นเรนเป็นแบบนี้มาก่อน “ฉันแค่ไม่มีอารมณ์” ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกระดกเหล้าเข้าปากไปกี่แก้วแล้ว แต่มันก็มากพอที่ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกมึน ๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่น้ำหวานถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากทีเดียว เธอเป็นแบบที่ฉันเคยชอบ แต่ฉันกลับปล่อยเธอไปเพราะสายตาคม ๆ ที่จ้องมองมาที่ฉันนิ่ง ๆ “ไอ้เรน แกเมาแล้วนะ” เรสแย่งแก้วเหล้าออกจากมือเรน แต่ก็ถูกร่างบางกระชากกลับไปเหมือนเดิม “เชี่ยยย....ฉันเป็นอะไรของฉัน.!!!” เรนพูดออกมาเสียงเบาก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ “กลับบ้านไหมเรน เดี๋ยวฉันไปส่ง” เรสพูดกับเรนเพราะเห็นว่าเพื่อนตัวเองเริ่มควบคุมสติไม่อยู่แล้ว “ไอ้เรนแกจะลุกไปไหน!!” โฟมพูดออกมาเสียงดัง ที่อยู่ ๆ เรนก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างกะทันหัน “ไอ้เรสตามไปดูเรนเร็ว” โฟมหันไปพูดกับเรสให้ตามเรนไป เพราะตัวเองต้องดูน้องฝาแฝดที่เริ่มเมาจนเลื้อยแล้วเหมือนกัน ส่วนตัวเองก็ใช่ว่ากินไปน้อย รู้สึกเริ่มมึน ๆ แต่ก็ยังคงมีสติมากกว่าไอ้แฝดน้องที่เริ่มพูดจาเพ้อเจ้อ “โฟมฟ โฟร์จะบินแบบพี่ตูนน เอิ้ก ๆ” “เห้อออ” โฟมถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นสภาพน้องฝาแฝดของตัวเอง “งั้นแกพาไอ้โฟร์กลับเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันลากไอ้เรนกลับเอง” “เออฉันฝากด้วยนะ” เรสพยักหน้าตอบโฟม ก่อนจะหันหลังวิ่งตามเรนไป แต่พอละสายตาไปนิดเดียวก็มองหาเรนไม่เจอแล้ว เพราะตอนนี้คนในผับแน่นจนแทบเดินเหยียบกัน “น้องเรน” ร่างบางเดินโซเชมาที่โต๊ะของพี่ชายตนแล้วยกยิ้มให้กับเรย์ที่เอ่ยทักตน แต่พอหันไปสบตากับร่างสูง ดวงตาสีนิลก็กลับทำหน้าบึ้งตึงอีกครั้ง “เรนเมาเหรอ” เคนถามน้องสาวที่มองไปที่เพื่อนตัวเองแถมยังทำหน้าตึงใส่อีก “เรนนขอนั่งด้วยคนนะ” ร่างบางพูดเสียงยานคานแล้วนั่งลงบนตักของร่างสูงที่ยังคงทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยน “เรนลงมานั่งดี ๆ” เคนดุน้องตัวเองที่เมาแล้วชอบทำตัวแปลก ๆ เขาเคยปล่อยให้เรนไปกินเหล้ากับเพื่อนตอนม.6 สุดท้ายตอนเพื่อนหามกลับมาส่งบ้านสภาพนี่เมาเละเป็นหมา แถมยังชอบทำตัวแปลก ๆ เช่นพูดจาเสียงหวาน ขอกินขนมนู้นนี่นั่น แถมยังเดินป่วนทั่วบ้านอีก “ม่ายยยอาวว เรนจะนั่งตรงนี้!” ร่างบางพูดเสียงงอน ๆ แล้วยกมือขึ้นกอดอกมองหน้าพี่ชายตัวเองอย่างขัดใจ “เรน!!” “เคนอย่าดุเรนนะ!!” เหมือนรอบนี้เรนจะเมาแล้วอาการหนักกว่ารอบนั้น เคนเลยยกมือขึ้นกุมขมับตัวเองอย่างปวดหัว “โอเคๆ พี่ไม่ดุแล้ว แต่เรนลงมานั่งดี ๆ ก่อนนะนั่งแบบนั้นไอ้กาแล็กซีมันจะหนัก”เคนพยายามเกลี่ยกล่อมน้องตัวเอง “ไม่ ๆ พี่เคนใจร้าย ซีแลคก็ใจร้าย!!” ร่างบางเริ่มโวยวายหนักขึ้น แต่คำแล้วซีแลคที่เจ้าตัวเผลอพูดออกมาทำให้ใครบางคนยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่ไม่มีใครสังเกต “เดี๋ยวฉันพาน้องแกกลับบ้านเอง” ร่างสูงพูดเสียงนิ่ง ๆ โดยที่มือหนาก็ลูบศีรษะร่างบางอยู่ด้วย “ไปบ้านซีแลคนะ เรนจะไปหาเหมี๊ยวสีขาว” เหมือนเรนจะลืมไปว่ากำลังโกรธอยู่ เพราะตอนนี้ทำท่าดีใจเหมือนเด็กน้อยได้ขนม “อืมไปหาเหมี๊ยวกัน” “เห๊ย ๆ ไอ้กาแล็กซี แกจะพาน้องฉันไปไหนไม่ได้” เคนโวยวายออกมาที่เห็นเพื่อนตัวเองประคองเรนให้ลุกขึ้น “ไอ้เคน แกปล่อยให้ไอ้กาแล็กซีดูแลน้องแกไปเถอะมันไม่ทำอะไรเรนหรอก ใช่ไหม?" หมอกพยายามพูดให้เคนใจเย็นลงก่อนจะหันไปถามกาแล็กซี “ไม่รับปาก” ร่างสูงพูดเสียงนิ่งแล้วอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอกเดินออกจากโต๊ะทันที “ไอ้กาแล็กซี!!” แม้เสียงตะโกนจะดังไล่หลังมาแต่กลับไม่ได้ดึงความสนใจจากร่างสูงไปจากร่างบางที่หลับคาอกเลยแม้แต่น้อย _____________________________
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD