ทวงรักสามีแสนร้าย (ภาคิน:น้ำหนึ่ง)

ตอนที่ 4 ไม่เคยเป็นเมีย 1

เสียงกุกกักในครัวทำเอาผู้ที่ตื่นทีหลังอย่างพยูเดินเข้าไปดู ปกติเธอจะตื่นหกโมงเช้าทุกวันเพื่อมาทำอาหารให้เจ้านายทาน

เสื้อผ้าของคุณภาคินเธอรีดใส่ตู้แขวนไว้อย่างเป็นระเบียบ ขึ้นอยู่กับผู้สวมใส่ว่าอยากหยิบตัวไหนไปใช้

หลังจากอีกคนออกไปทำงานเธอก็อยู่บ้านคนเดียว ปัดกวาดเช็ดถูทำนั่นทำนี่ ตกเย็นก็ไปตลาดแล้วเข้าครัวทำกับข้าวไว้รออีกที

จะว่าไปการเป็นแม่บ้านที่นี่โคตรดี เงินดี และได้รับการอยู่อาศัยที่ดี ไม่มีเจ้านายคอยจู้จี้จุกจิกเพราะคุณภาคินเป็นคนง่ายๆ

เธอก็ทำให้อีกฝ่ายไว้วางใจ รู้ใจว่าเจ้านายชอบแบบไหน ไม่ชอบแบบไหน

คุณภาคินไม่เคยว่าเลยหากทำงานเสร็จแล้วอยากงีบ หรืออยากทำอะไรก็ตามแต่ใจเธอ

ขอแค่บ้านสะอาด เช้าและเย็นมีอาหารให้ทาน เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ไปทำงาน งานมันมีแค่นี้จริงๆ ให้หาเจ้านายแบบนี้อีกกี่สิบชาติถึงจะเจอ

"ทำอะไรเหรอคะคุณน้ำหนึ่ง"

คนโดนทักสะดุ้งตกใจ หันไปมองคนด้านหลัง

"ตกใจหมดเลยพยู อย่าทักแรงนักสิ"

"พยูขอโทษค่ะ" คนอายุน้อยกว่ายกมือไหว้ขอโทษ "ว่าแต่คุณน้ำหนึ่งทำอะไรอยู่เหรอคะ"

"ก็ทำอาหารเช้าให้คุณคินไง"

พยูเดินเข้าไปดูใกล้ๆ มองของสดที่ถูกขนออกมาจากตู้เย็น ไม่ใช่เมนูข้าวต้มอย่างแน่นอนเพราะคนบ้านนี้ไม่โปรดเมนูสบายท้อง ก็จะทานอาหารหนักไปเลย

"คุณน้ำหนึ่งจะทำเมนูอะไรคะ"

"ว่าจะทำข้าวผัดน่ะ พยูเอาด้วยมั้ย" ถามไปด้วยแล้วลงมือเตรียมของสด พอเตรียมเสร็จก็จะได้ลงกระทะสะดวกมือ

"เอาๆ ค่ะ" คิดถึงฝีมือของคุณน้ำหนึ่งที่สุดเลย ตอนที่อีกฝ่ายมาอยู่ที่นี่เธอแทบไม่ได้เข้าครัวทำอาหาร เพราะคุณน้ำหนึ่งชอบทำกับข้าวมาก นานๆ ทีถึงได้เป็นผู้ช่วย

"ถ้าพยูมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ ตรงนี้ฉันทำเอง" ไม่ต้องถามว่าสามีตัวเองชอบกินอะไรจากคนอื่น และไม่ต้องถามว่าเขาจะไปทำงานกี่โมง ก็คนมันเคยอยู่ด้วยกัน แค่เข้ามายืนอยู่ในบ้านนี้หลังนี้บรรยากาศทุกอย่างมันก็กลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว

"ค่าๆ งั้นพยูเอาผ้าไปซักก่อนนะคะ" บอกแล้วเดินออกจากครัว ปล่อยให้เมียเขาดูแลผัว ยิ่งสบายขึ้นไปอีกเมื่อเธอก็ได้กินด้วย

บางทีเธอก็คิดจนปวดหัวว่าแต่ละวันจะทำอะไรให้เจ้านายกิน คุณน้ำหนึ่งกลับมาก็ดี เอาเรื่องปวดหัวพวกนี้ไปจัดการสักที ส่วนเธอขอดูแลบ้านหลังใหญ่ ซักผ้า รีดผ้า ไม่ต้องใช้สมองคิดอะไรมากแค่นั้นจบ

@เวลาต่อมา

มือเรียวค่อยๆ บิดลูกบิดประตูห้องนอนที่คุ้นเคยเข้าไปอย่างเบามือ สอดส่องสายตามองหาเจ้าของห้องว่าเขายังนอนอยู่บนเตียงหรือเปล่า

ทว่าไม่มี แต่มีเสียงน้ำกระทบพื้นมาจากทางห้องน้ำ เขาคงกำลังอาบน้ำเตรียมตัวจะไปทำงาน

สมองก็สั่งการให้มือค่อยๆ ดันประตูเปิดเข้าไป แทรกตัวเองเข้าไปอย่างไวแล้วปิดลงด้วยความเบามือ ใจของหญิงสาวเต้นตึกตัก มันทั้งดีใจทั้งกลัว

สัมผัสแรกที่ได้รับรู้ก็คือ บรรยากาศในห้องนี้ บอกเลยว่าคิดถึงมาก กวาดตามองของทุกสิ่งอย่าง โต๊ะ ตู้ เตียง ยังอยู่มุมเก่า หากแต่มีสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นที่มันเปลี่ยนมุม

เดินเข้าไปใกล้เตียงนอนสีขาวสะอาดที่ถูกเจ้าของพับผ้าห่มเก็บอย่างเป็นระเบียบในฝั่งที่เขาเคยใช้นอน

เมื่อก่อนมีหมอนสองใบซึ่งเธอเป็นคนนอนอีกฝั่ง เตียงของเราไร้ซึ่งหมอนข้างเพราะเราใช้ร่างกายของกันและกันเพื่อโอบกอดทดแทน

หญิงสาวใจหายแปลกๆ เพราะเวลานี้มันกลับมีแค่หมอนหนุนใบเดียว และมีหมอนข้างเข้ามาเพิ่ม

แกร๊ก..

เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้คนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ หันไปมองอย่างรวดเร็ว สบตากับเจ้าของห้องที่มองมา ภาคินชะงักไปเมื่อพบว่ามีใครเข้ามาอยู่ในห้องของเขา

จากใบหน้าดูสบายๆ ในยามเช้าเพราะนอนเต็มอิ่ม ทั้งยังได้ความสดชื่นของน้ำกลับกลายเป็นฉายแววโกรธขึ้นมา