"ออกไป" ภาคินยืนหันหลังให้อย่างพยายามสะกดกั้นอารมณ์ตัวเอง หากอีกฝ่ายยืนกรานจะอยู่ต่อเขาคงต้องจับน้ำหนึ่งโยนทิ้งออกไปนอกหน้าต่างแน่
"ไม่ออกค่ะ" เจ็บตัวก็เจ็บแล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องได้อะไรตอบแทน
ภาคินหันกลับไปมองอย่างไม่เชื่อหู หน้าด้านหน้าทน ขนาดเขากัดปากให้เจ็บยังมีหน้าจะอยู่ต่อ
"น้ำหนึ่ง!"
"แค่นอนด้วยก็ไม่ได้เหรอคะ หนึ่งกลัวเป็นไข้เลือดออกตายนี่นา"
หญิงสาวค่อยๆ ลุกเผชิญหน้ากันกับเขา ทำหน้าตาน่าสงสารให้อีกฝ่ายเห็นใจ แต่หากเขายกปืนขึ้นขู่เธอจะรีบวิ่งอย่างไว
"นั่นเรื่องของเธอมั้ย จะเป็นจะตายอะไรฉันไม่เห็นต้องสน แต่ตายก็ดี จะได้หมดเวรหมดกรรมฉันสักที"
ชัด ชัดมาก! ไม่มีอะไรชัดไปกว่านี้แล้ว เกลียดมากขนาดอยากให้ตายไปเลย
"คุณคิน.."
"กลับไป ฉันจะถือว่าการกลับมาของเธอไม่เคยเกิดขึ้น" พยายามพูดอย่างใจเย็น ทว่าอีกคนยังยืนนิ่งทำเขาหงุดหงิดกระชากแขนเรียวโยนออกจากห้องแล้วปิดประตูลง แจกันที่อยู่ใ
