รถม้าทั้งสามคันมุ่งหน้าไปสู่ไป๋ซ่านลี่โดยหยุดพักค้างคืนระหว่างทางเท่านั้น หลานฮุ่ยเจินมองออกไปทางหน้าต่าง ภูมิประเทศที่คณะเดินทางของนางได้เดินทางผ่านมานั้นได้เปลี่ยนไปทุกวันๆจากทุ่งเวิ้งว้าง เป็นเทือกเขาสูงที่มีหุบเหวอันตราย จากนั้นเปลี่ยนเป็นที่ราบ ป่ารกชัฏและเขตชุมชน นี่ก็ผ่านมายี่สิบวันแล้ว ตอนนี้รถม้าพาพวกนางเดินทางมาถึงเมืองจี้ชิงชง เมืองเล็กๆที่รายล้อมไปด้วยท้องทุ่งนาที่แห้งแล้ง เมืองที่ได้รับการขนานนามว่า ‘เมืองขี้เหล้า นักเลงฝ**น’
ผู้คนในจี้ชิงชงมีรสนิยมที่แปลกประหลาด บุรุษแทบทุกคนในเมืองนี้ถ้าไม่ติดเหล้าก็ติดฝิ่น ภาพของบุรุษที่เมามาย ส่งเสียงเอะอะโวยวาย หรือว่าเมาจนสลบไสลไม่ได้สตินอนอยู่ข้างทางก็มีให้เห็นกันจนชินตา ในเมืองมีโรงฝ**นที่แอบเปิดอย่างลับๆหลายแห่ง ทางการเองก็ทำเหมือนหลับตาข้างหนึ่ง เพียงแค่มีสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ โรงฝ**นนั้นก็อยู่ต่อได้ ในโรงฝ**นนั้นจะแบ่งพื้นที่เป็นหลา
