เป็นผู้หญิงต้องรู้จักรักสวยรักงาม
1099 Words
บทที่8
เป็นผู้หญิงต้องรู้จักรักสวยรักงาม
ดารุณีกลับมารอบนี้เธอซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอางมาเต็มกระเป๋า ข้าวปั้นกลายเป็นตุ๊กตาเธอยืนหมุนไปหมุนมาจนธันวาเวียนหัว แม่ของเขาจัดเต็มทุกชุดทั้งสาวหวาน สาวเซ็กซี่ แม้จะเป็นลุคเท่บาดใจ
“แก้มเนี่ยมันเขี้ยวจริงๆ” ดารุณีหยิกแก้มของเธอด้วยความมันเขี้ยว เด็กคนนี้ทำไมถึงได้น่ารักน่าหยิกน่าตีเหลือเกิน
“มันโป๊เกินวัยไปหรือเปล่าแม่” ธันวารีบค้านเพราะชุดที่ข้าวปั้นสวมใส่เป็นมินิเดรสสายเดี่ยวขนาดเขาเป็นผู้ชายยังรู้สึกหยุดมองไม่ได้ถ้าเธอใส่ออกไปข้างนอกไม่ถูกมองตาเป็นมันหรือยังไงกัน
“มีนมมีตูดก็โชว์มันไปเถอะจะเก็บไว้ทำไม”
“สอนให้แรดซะงั้น -_-!”
“ธันวาเดี๋ยวแม่ตีตายเลย ไปเตรียมรถได้แล้วแม่จะพาข้าวปั้นไปทำผม เรียนมหาวิทยาลัยแล้วต้องจัดเต็ม”
“ใครบอกไม่ทราบ ตำราไหนบอกแม่มาไปเรียนไม่ได้ไปหาผู้ชายสอนอะไรไม่เข้าเรื่อง” แม้จะบ่นแต่เขาก็ขึ้นไปเตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าดูทรงแล้วแม่ของเขาคงจัดเต็มแน่นอน
ห้างPJ
สองสาวเดินช็อปกันเพลินไม่ได้สนใจชายหนุ่มที่เดินตามหลังสองมือหอบหิ้วสัมภาระมากมายทั้งถุงกระเป๋า รองเท้าและเสื้อผ้า ที่ดารุณีซื้อมาก็มากมายยังจะออกมาซื้อเพิ่มอีก
ธันวาละเหี่ยใจไม่รู้ว่าแม่เขาจะซื้อไปทำไมนักหนา คนข้างๆ ก็ไม่กล้าทักท้วงเขาพาไปซื้ออะไรก็ต้องไป เธอกลายเป็นตุ๊กตาเป็นหุ่นลองเสื้อผ้าไปแล้ว
“แบรนด์วาริสนี่ดีจริงๆ มีบริการจัดส่งให้ถึงบ้านเลย”
“จริงๆ มันก็มีทุกร้านนั่นแหละแม่” ธันวาบ่นอุบเขาถือของจนเส้นเลือดขึ้น
“อาจารย์น้ำส้มค่ะ” ข้าวปั้นส่งแก้วน้ำให้ตามประสาคนห่วงใยเห็นเขาเดินถือของตามต้อยๆ แต่ธันวาเขาชูถุงสัมภาระให้ดูข้าวปั้นจึงขยับเข้าไปป้อนน้ำเขาถึงปาก
ธันวาก้มลงมาดูดหลอดแต่สายตาเขากลับมองหน้าเธอไม่ละสายตาเธอคงจะเหนื่อยเหมือนกันสินะเหงื่อเม็ดเล็กผุดตามขมับถ้ามือเขาว่างเขาคงซับให้เธอแล้ว
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ อาจารย์คะหนูว่าอาจารย์นั่งพักก่อนดีกว่าเดี๋ยวหนูไปกับคุณป้าเองร้านต่อไปน่าจะเป็นพวกชุดชั้นในผู้หญิง”
ธันวาพยักหน้าเขามองหาที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจจนไปเจอร้านกาแฟเจ้าดัง ข้าวปั้นจึงรีบกลับไปที่ร้านเสื้อผ้า เป้าหมายต่อไปไม่มีใครรู้ดารุณีจะพาเธอไปซื้อชุดจีสตริงสีร้อนแรงและสีหวานแหว๋ว
ข้าวปั้นทำตาโตเมื่อได้เห็นชุดจีสตริงสีไวน์แดงเธอไม่กล้าใส่ชุดนี้แน่มันร้อนแรง เร่าร้อนแค่เธอเห็นก็รู้สึกสยิวพิลึก
“ชุดนี้จะดีหรือคะคุณป้า”
“ดีสิ สิ่งที่ป้าเลือกดีที่สุดสำหรับหนูข้าวปั้นเสมอ”
“ค่ะ หนูเชื่อคุณป้าค่ะ”
หลังจากรูดบัตรเครดิตกันจนสบายใจคุณหญิงดารุณีก็พาหนูข้าวปั้นมานั่งทำสีผมเปลี่ยนลุคสาวบ้านๆ ให้กลายเป็นลูกคุณหนู ธันวาเขาปล่อยเลยตามเลยรู้อยู่แล้วถ้าแม่ชวนออกมาเมื่อไหร่ไม่มืดไม่กลับ เมื่อก่อนเขาคงมาส่งแล้วก็ชิ่งหนีไปเที่ยวตามประสาผู้ชายแต่วันนี้เขากลับหยัดยืนที่จะรอ
รอทำไม....
3ชั่วโมงผ่านไป
คำว่าไม่มืดไม่กลับไม่เกินจริง ธันวานั่งหาวจนน้ำตาไหลสุดท้ายแม่ของเขาก็เดินจับมือสาวน้อยข้าวปั้นมาหยุดยืนตรงหน้า ธันวาไล่สายตามองตั้งแต่เท้าขึ้นไปเธอใส่ส้นสูงขนาดกำลังพอดี ขาขาวเรียวกระโปรงเดรสสั้นสีชมพูโอรสช่วงหน้าอกเปิดเล็กน้อยกำลังพอดี สีผมเธอเปลี่ยนเป็นสีคาราเมลขับผิวหน้าให้สว่าง ใบหน้าแต่งเติมตามวัยไม่แก่แดดเกินไป
“เป็นไงสวยไหมธันวา”
“สวยครับ” เขาตอบอย่างไม่คิด แต่คนตัวเล็กเขินจนหน้าแดง ไม่ใช่แค่ธันวาที่มองตาค้าง คนทั้งร้านก็มองเธอไม่ต่างกัน
“กลับบ้านกันเถอะพ่อบ่นแล้ว”
จะไม่บ่นได้ไงออกจากบ้านตอนเช้ากลับบ้าน2ทุ่ม มาถึงบ้านเหล่าแม่บ้านก็ยิ้มแย้มเอ่ยชมข้าวปั้นเธอสวยน่ารักยิ่งแต่งตัวยิ่งดูดีแต่ธันวาเขากลับมองเธอบ่อยๆ มองแล้วก็หันหน้าหนีสักพักก็หันไปมองอีก
“ขึ้นมหาลัยเดี๋ยวก็มีหนุ่มๆ มาจีบ ถ้ามีแฟนอย่าลืมพามาให้ป้าดูบ้างนะข้าวปั้น” ป้าจุกกระซิบกระซาบแต่ธันวากลับได้ยิน เขาส่งสายตามองป้าจุกจนคนแก่หงอไปเลย
พูดอะไรไม่เข้าเรื่อง!
“ถ้าหนูมีแฟนจะพามาให้ทุกคนดูตัวค่ะ เพื่อนหนูก็มีแฟนกันหมดแล้วนะคะ”
“แก่แดด เรียนให้จบก่อนเถอะค่อยมีแฟน” ธันวาพูดตัดบทเล่นเอาทั้งบ้านเงียบกริบ
“หนูไม่ได้แก่แดดค่ะ การมีแฟนหรือมีคนรู้ใจมันดีนะคะ เวลาเครียดอยากระบายเราก็ระบายให้แฟนฟัง มีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ พากันเรียนให้จบสร้างครอบครัวแต่งงานมีลูก ถึงวันนั้นหนูจะพาลูกมาสวัสดีคุณลุงธันวาค่ะ”
“ผมอิ่มแล้ววันนี้นั่งรอแม่จนเมื่อยขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะครับ”
ข้าวปั้นเกาหัวยิกๆ เธอไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรผิดจู่ๆ ธันวาเขาก็ไม่พอใจลุกขึ้นหนีทั้งๆ ที่พึ่งจะตักข้าวเข้าปากไปได้แค่คำเดียว
วันต่อมาข้าวปั้นตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอรถของเขาแล้วป้าจุกบอกว่าธันวาออกไปจากบ้านตั้งแต่เมื่อคืนจนป่านนี้ยังไม่กลับเลย เธอลองโทรหาเขาก็ไม่รับสายไม่รู้ว่าจะโกรธเธอทำไมสิ่งที่เธอพูดมันก็เป็นแค่ความคิดเพ้อฝันของเด็กผู้หญิงเท่านั้น ถ้าเขาไม่ต้องการให้เธอมีแฟนเธอก็จะไม่มีจะเชื่อฟังเขา
“เดี๋ยวสายๆ ก็คงมาไปเตรียมทำกับข้าวกันเถอะข้าวปั้น”
“ค่ะป้าจุก”
-----------------------------------
โกรธที่น้องจะพาลูกมาสวัสดีคุณลุงใช่ไหมคะลุงธันวาาาา
- Writer
