“ขอบใจนะ” ใบบัวหอบหนังสือใส่อก และคงเปิดประตูลงถ้าร่างหนาจะไม่โน้มตัวมา เท้ามือกับประตูรถซะก่อน เธอเลิกคิ้วมองหน้าคมคาย ขณะหัวใจเริ่มเต้นแรงกว่าปกติ
โจกักร่างสาวเอาไว้กับเบาะ จุดจอดรถอยู่ใต้ร่มต้นหางนกยูงขนาดใหญ่ด้านหลังตึกนิติฯ
“เย็นนี้มีงานพิเศษอีกที” จากปกติเล่นดนตรีคืนละสามร้านทุกจันทร์พุธและศุกร์ คืนนี้มีพี่ที่รู้จักขอให้ไปเล่นอีกร้าน “คงเลิกดึกมาก”
“อะ อืม” บอกดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องกักตัวเธอด้วย ใบบัวพยักหน้าครางรับว่าเข้าใจ แต่พูดจบแล้วเขายังไม่เปิดทางให้
โจกดยิ้มมุมปาก สายตาแพรวพราวจ้องสบตา
“ขอกำลังใจหน่อย”
หือ... ใบบัวกะพริบตาแค่ครั้ง หน้าคมก็ก้มวูบลงมาใกล้ กลีบปากเธอตกเป็นจำเลยปากได้รูปที่บุกเข้าระรานซอกซอนไปทั่วช่องปากและเรียวลิ้นเก็บกวาดความฉ่ำหวานกลืนกิน ไม่ได้อ้อยอิ่งเนิ่นนาน หากแนบสนิทชิดเชื้อเบียดบดจนกระแสซาบซ่านสร้างความหวิวหวามจนอกแทบระเบิด
“อืม ชื่นใจ”
หน้าคมคายถ
