“ทำแบบนี้จะดีเหรอพี่บัว”
“ฉันให้แกมาอยู่เป็นเพื่อนอย่าถามมาก ไม่งั้นฟ้องแม่เรื่องที่แกแอบอยู่ก่อนแต่งกับแฟนนะดา”
“ใจร้ายอะ ใจร้ายแบบนี้ยังมีหนุ่มตามมาขอคืนดีอีกเนอะคนเรา”
วนิดาบ่นกระปอดกระแปดแต่น้ำเสียงกลั้วหัวเราะขณะเอาซิมการ์ดใส่โทรศัพท์เครื่องสวย แล้วกดเปิดเครื่อง เธอเป็นคนเอามาเสียบสายชาร์ตให้ ตอนนี้ก็ใส่ซิมและเปิดเครื่องให้อีก ขณะที่เจ้าของโทรศัพท์พูดแค่ไม่อยากใช้
“ไม่ใช้คนให้เขาจะเสียใจนะ เขาอาจตั้งใจอยากให้จริงๆ ก็ได้”
ใบบัวปรายตาขวางๆ มองญาติผู้น้อง วนิดาเรียนมหาวิทยาลัยตรงคลองห้า ปีสามแล้ว พักหอมหา’ลัย แต่ส่วนใหญ่เจ้าตัวไปนอนห้องแฟนมากกว่า เรื่องนี้ถือเป็นความลับสุดยอดที่จะบอกคนที่บ้านไม่ได้ โดยเฉพาะแม่ของวนิดาซึ่งเป็นน้าของเธอนั่นเอง
วนิดารู้เรื่องที่เธอเคยคบกับโจ เพียงแต่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตัวจริง
ใบบัวก็ตามญาติผู้น้องคนนี้มานอนเป็นเพื่อนเพื่อจะกันไม่ให้โจเข้ามาวุ่นวายด
