เสียงหน้าห้องเงียบลง เธอใจจดจ่อรอฟังเสียงฝีเท้า รอให้เขาเดินจากไป แล้วจึงจะลุกมาปิดประตู
ทว่า... มือใหญ่กลับจับขอบประตูไว้ ด้านบนเหนือโซ่คล้องประตูและด้านล่าง แล้วกระทั้นเต็มแรง เกิดเสียงลั่นสะท้อน ใบบัวตาโต เมื่อบานล็อกกลอนโซ่ประตูเริ่มกระเด้งตัวออกจากเนื้อไม้
ไม่นะ!
ร่างอรชรกระโดดลงจากเตียง หวังจะปรี่เข้าไปดันประตูปิดเพื่อไม่ให้โจเข้ามาในห้องได้ แต่ยังไม่ทันถึงบานประตูด้วยซ้ำ บานล็อกไร้ประโยชน์กระดอนออกจากกรอบวงกบห้อยต่องแต่งติดบานประตู ร่างสูงก้าวเข้ามาพร้อมกลิ่นเหล้าตลบ
นี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมเมื่อก่อนเธอยอมปลดล็อกประตูให้โจดีๆ
เวลาเขาบ้า อะไรก็ขวางไม่ได้
“ทำไมไม่เปิดดีๆ”
ประตูถูกเหวี่ยงปิดเสียงลั่นว่าทำให้สะดุ้งโหยงแล้ว ตอนได้ยินเสียงกดล็อกลูกบิดที่เบากว่ามากกลับสร้างความแตกตื่นได้หลายสิบเท่า ใบบัวถอยกรูด จ้องหน้าคมดุอย่างหวาดระแวงหนัก
“ออกไปจากห้องฉัน”
“หึ” โจหัวเราะสีหน้า
