ความเสียดซ่านทรมานบาดลึกอารมณ์แผดเผาอนุสติให้มอดไหม้หลอมละลายในทะเลรุ่มร้อนแห่งปรารถนา ในความเมามึน ใบบัวบิดตัวเร่าๆ ช่องท้องน้อยราวอัดแน่นด้วยมวลมรสุม มันก่อตัว หลอมรวม ขยายใหญ่และรุนแรงจนเกินต้านไหว สองมือขยุ้มขย้ำที่นอน สองเท้าจิกเกร็งรับความร้อนชื้นที่พัดกระหน่ำครั้งแล้วครั้งเล่า ปากพร่ำเพรียกเรียกชื่อเดียวที่ติดตรึงความทรงจำ “โจ...”
สุ้มเสียงครวญคร่ำปนสะอื้นทำให้ชายหนุ่มเหลือบตาขึ้น เนื้อตัวขาวแดงก่ำ แอ่นหยัดสะบัดไหว เขาเอื้อมมือไปจับมือเล็ก ประสานนิ้ว เธอกุมจิกมือเขาแน่น ใจแกร่งคึกฮึกเหิม จ้องมองภาพแห่งความงดงามบนดวงหน้าแดงปลั่งไม่วางตา ขณะบรรเลงเพลิงชิวหา นำพาเธอสู่วิมานพร่างพราย
ใบบัวหวีดเสียงเบาๆ เนื้อตัวสั่นเทาสะท้านดูน่าสงสาร โจจูบย้ำตูมบุษกรแสนสวยอีกครั้งก็ผละออกห่าง กายร่างขึงตึงแทบระเบิดด้วยความต้องการมากล้นเช่นกัน
“บัว...”
หน้าคมเคร่งเข้มเสน่หาไล่ระขึ้นสูงด้วยการพรมจู
