ใบบัวเบิกตากว้าง สีหน้าท่าทางของเขาทำให้เธออยากกระโจนหนี แต่จะถอยหนีไปไหนได้เพราะตอนนี้หลังเธอจมที่นอนแล้ว
“ไม่ระบุว่าจูบเท่าไหร่” เสียงห้าวย้ำ แววตานิ่งจ้องลงมาที่ตาของเธอ
“ใบบัว...ฉันจะจูบเธอ” ปลายลิ้นชื้นตวัดปัดปาดกลีบปากล่าง ตาคมกริบนั้นยังจ้องนิ่ง
“จูบทั้งตัว”
เธอตาโต เมื่อพูดจบโจก็ฉกปากลงประกบบดจูบขยี้อย่างหนักหน่วง เขาจูบเหมือนคนตายอดตายอยากไม่มีผ่อนแรง ไม่ทิ้งช่องว่าง จูบดูดดื่มจนความกำซาบซ่านพล่านไปทั่วทุกขุมประสาทฉุดกระชากลมหายใจเธอออกจากร่าง จนลมหายใจติดขัด ร่างทั้งร่างอ่อนเปลี้ยจึงยอมถอนปาก เธอหอบออกซิเจนเข้าปอดอย่างตะกรุมตะกรามแต่ก็เหมือนจะไม่พอ โจคลุกเคล้าใบหน้าจูบไซ้ไล้เลื่อนบนซอกคอ ปราดลงมาที่แอ่งชีพจรข้างขวา ก่อนเธอจะสะดุ้งหวีดร้องเสียงสั่น เมื่อความร้อนชื้นครอบลงรวบรัดยอดบัว เธอสะดุ้งทั้งตัว ผงกหน้าขึ้นเบิกตามอง
“โจ!”
พุ่มปทุมกลมกลึงประดับยอดด้วยเม็ดบัวสีหวาน ใช่
