ความแสแสร้งของพราวฟ้า
3087 Words
เสน่หาสามีมือสอง
ตอนที่ 3 ความแสแสร้งของพราวฟ้า
คุณหญิงให้พราวฟ้าดูแลช่วยงานในสวนผัก โดยให้แม่บ้านช่วยสอนงานให้พราวฟ้าได้เรียนรู้ แต่ทว่าผู้ถูกสอนอย่างพราวฟ้ากลับไม่ได้สนใจใฝ่เรียนรู้เหมือนดั่งที่คุณหญิงตั้งใจ
“ คุณพราวฟ้าสงสัยอะไรถามพวกเราได้นะคะ ”
“ มีหน้าที่เป็นแค่คนใช้ก็ทำไป ไม่ต้องสะเออะมาสอนเจ้านายอย่างฉัน ” แต่ความหวังดีของแม่บ้าน ไม่ได้ทำให้พราวฟ้ารู้สึกซาบซึ้งเลยสักนิด
“ แต่คุณหญิงให้คุณพราวฟ้าเรียนรู้งานจากพวกเรานะคะ ”
“ นั่นมันเรื่องของพวกแก ฉันจะทำยังไงมันก็เรื่องของฉัน ” พราวฟ้าเอ่ยกราด ทำแม่บ้านหน้าสลดไปตามๆกัน แต่ไม่ได้ทำให้พราวฟ้าสำนึกรู้สึกผิด สายตากลับสอดส่องทอดไปเห็นศิลา ผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่เจ้าบ่าวเดินผ่านมา
“ พี่ศิลา ”
พราวฟ้าเอ่ยขานเรียกพร้อมเดินพลางวิ่งเข้าไปหาด้วยหัวใจที่ฟูฟ่อง พราวฟ้าเข้าไปประกบแนบชิดเกาะแขนศิลาอย่างถึงเนื้อถึงตัว
“ พี่ศิลาจะไปไหนเหรอคะ ? ” น้ำเสียงเอื้อยอ้อยหวานหยดย้อย ผู้ที่ได้รับฟังต้องระรื่นหู แต่ทำศิลาตาขวางใส่พราวฟ้าที่ทำกิริยาแบบนี้กับตน
“ อย่าใช้กิริยาแบบนี้ ” ศิลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยาบกระด้าง พร้อมดึงมือของพราวฟ้าออก ทำพราวฟ้าหน้าเสียไปชั่วขณะ แต่ก็กลับมายิ้มแย้มอย่างเร็วไว อย่างไม่ใส่กิริยาเมื่อกี้
“ พี่ศิลาจะไปทำงานเหรอคะ พราวขอไปด้วยได้ไหมคะ พราวอยากไปช่วยงานพี่ศิลา ”
“ คุณอยู่ที่นี่เห็นจะดีกว่า ”
“ แต่พราวอยากไปช่วยงานพี่ศิลาหนิคะ ให้พราวไปด้วยนะคะ ” พราวฟ้าออดอ้อนศิลาที่คิดว่ากิริยาแบบนี้สามารถทำให้ศิลาใจอ่อนได้ แต่กลับตรงกันข้าม
“ ศึกษากิริยามารยาทกับทุกคนที่นี่ให้มาก จะได้ไม่ต้องทำอะไรไม่น่ามอง เกินงามแบบนี้ ”
“ พราวทำอะไรเหรอคะ พราวแค่อ้อนพี่ศิลาเอง อีกหน่อยเราก็แต่งงานกันแล้ว พราวอ้อนว่าที่สามีไม่ได้เหรอคะ ”
“ พราวฟ้า! ผมรู้ว่าคุณมาที่นี่ในฐานะอะไร แต่กิริยาที่คุณทำอยู่มันกำลังทำให้คุณดูด้อยค่า ”
ศิลาตะคอกใส่พราวฟ้า เมื่อพราวฟ้าขยับตัวชิดเกาะแขนให้หน้าอกโดนแขนศิลา ทำให้ศิลาไม่พอใจผลักพราวฟ้าออกไป เสียงดังของศิลาที่ไม่เคยเกรี้ยวกราดแบบนี้มาก่อนดังไปถึงหูคุณหญิง ที่กำลังจะออกมาเพื่อจะไปทำธุระกับศิลาพอดี
“ เอะอะเสียงดังอะไรกัน ”
“ คุณป้านั่นเอง ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่ศิลาแค่ตกใจที่โดนพราวออดอ้อน ” พราวฟ้าพูดกับคุณหญิงแต่หันไปมองหน้าศิลาด้วยท่าทางที่มือจับผมม้วนไปด้วย
“ พราวฟ้า!! หยุดกิริยาน่ารังเกียจของเธอเดี๋ยวนี้ ที่ศิวะกุลไม่มีใครเค้าทำกิริยาอย่างเธอ ” คุณหญิงที่เห็นแบบนั้นถึงกับหัวร้อน
“ ทำไมพราวจะทำไม่ได้คะ ในเมื่ออีกไม่นานพราวก็ต้องเป็นเมียพี่ศิลา พราวมาที่นี่เพื่อทดลองอยู่ก่อนแต่ง คุณป้าลืมไปแล้วเหรอคะ ”
“ นี่เธอ! ”
“ พราวฟ้า หยุดใช้กิริยาแบบนี้ เธอมาที่นี่เพื่อมาปรับตัวปรับนิสัย อย่าทนงตัวให้มาก ทุกอย่างอาจไม่ได้ตามที่เธอต้อง ” ศิลาเห็นคำเกรี้ยวกราดใส่ผู้เป็นแม่ รีบเอ่ยว่ากล่าวพราวฟ้า
“ ถึงอย่างไรงานแต่งของเราก็ต้องเกิดขึ้น ศิวะกุลคงไม่อยากถูกกล่าวหาว่าผิดคำพูดใช่ไหมคะ ” พราวฟ้าไม่แม้สำนึก แต่กลับเหิมเกริมมั่นใจในตำแหน่งสะใภ้มาก ทำทุกคนที่ได้พบเห็นถึงกับจงชัง
“ ไม่มีใครผิดคำพูด ถ้าคนที่จะทำตำแหน่งมีศักยภาพมากพอ แต่สำหรับเธอต้องปรับเปลี่ยนทุกอย่างตั้งแต่คำพูดให้รู้จักที่ต่ำที่สูง เพราะนิสัยกิริยาส่อสันดานจนน่าละอาย ” คุณหญิงเอ่ยตอกหน้าพราวฟ้า ทำเจ้าตัวไม่พอใจมองคุณหญิงตาขวาง
“ ไปกันเถอะคับแม่ ”
“ ฉันให้เธอทำหน้าที่อะไรก็ทำ คนอย่างเธอมันต้องถูกสั่งสอนอีกเยอะ ”
“ คุณป้าหมายถึงพราวไม่เหมือนผู้ดีเหรอคะ ”
“ ถ้าเธอก้มมองตัวเอง เธอจะรู้ว่าเธอเค้าโคลงเลยสักนิด ”
“ …………… ” คุณหญิงเอ่ยจบก็พยักหน้าให้แม่บ้านที่ติดตามพากันขึ้นรถออกไป
พราวฟ้ากัดกรามอย่างโกรธเคืองมาก ตนไม่เคยถูกใครเหยียดหยามขนาดนี้ ตนคือผู้ดีมีชาติตระกูล ใครก็อย่ามาดูถูกตนแบบนี้
“ คุณพราวฟ้า ไปเรียนรู้การเก็บผักเถอะนะคะ ” นุ่นจับมือพรางฟ้าเบาๆ ที่พราวฟ้ากำลังอารมณ์โกรธอยู่ พราวฟ้าสะบัดมือสาวใช้ออก มองสาวใช้ตาขวาง
“ ได้ อยากให้กูทำมากใช่ไหม กูจะทำให้ประทับใจให้ลืมไม่ลง ” พราวฟ้ามองไปยังสวนผักของคุณหญิง ก่อนจะเสยยิ้มร้ายกาจที่มีความคิดจะทำการใดการหนึ่งอย่างสะใจ
พราวฟ้าทำทีเป็นฟังแม่บ้านที่คอยแนะนำคอยสอนอย่างนิ่งเงียบ แต่ความเป็นจริงกำลังคิดเรื่องของตัวเองอยู่ จน…
“ คุณผู้หญิงจะกลับพรุ่งนี้ คืนนี้แกปิดบ้านให้เรียบร้อยด้วยนะ ” เสียงแม่บ้านเอ่ยคุยกัน
“ คุณป้าไปไหนเหรอ? ”
“ คุณหญิงกับคุณศิลาไปทำธุระที่โรงแรมคุณพิธาน พรุ่งนี้ถึงจะกลับค่ะ ”
“ อืม ” พราวฟ้าทำเป็นใสซื่อไม่ได้ใส่ใจอะไร หยิบจับหนังสือขึ้นมาอ่าน แต่ในใจกำลังฉีกยิ้ม
พราวฟ้าทำทีเป็นชวนนุ่นคุยโน่นคุยนี่ คุยเรื่องทั่วไปเกี่ยวกับบ้านศิวะกุล ตกดึกที่บ้านเงียบเฉียบ นุ่นสาวใช้ที่จะนอนเฝ้าในห้องของพราวฟ้าหลับสนิท แม้พราวฟ้าใช้เท้าสะกิดก็ไม่ตื่นรู้สึกตัว พราวฟ้ายิ้มอย่างพอใจ เดินย่องเบาออกจากห้องมายังสวนผักของคุณหญิง
“ อยากให้กูดูแลไอ้ผักเหี้ยนี่มากใช่ไหม งั้นกูจะทำให้ดีใจน้ำตาไหลเลย ”
พราวได้จัดการอะไรบางอย่าง ก่อนจะกลับมายังห้องของตัวเอง จนสาวใช้มาปลุกขณะที่นอนอยู่ว่าคุณหญิงเรียกพบด่วน พราวฟ้าเดินลงมาด้วยหน้าตาบริสุทธิ์ใสซื่อ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อหน้าทุกคน ในตัวบ้านมีผักที่เสียดายวางกองอยู่
“ คุณป้าให้คนไปปลุกพราว มีอะไรเหรอคะ ”
เพี๊ยะ!!
ทันทีที่คุณหญิงเห็นกิริยาแกล้งใสซื่อของพราวฟ้าก็ฟาดฝ่ามือตบหน้าพราวฟ้าทันที พราวฟ้าไม่ร้องอุทานความเจ็บอะไรออกมา แต่หันกลับมามองหน้าคุณหญิงตาขวาง คุณหญิงที่โวยวายเห็นแบบนั้นจะเข้าไปตบตีพราวฟ้าอีก แต่ศิลากับแม่บ้านห้ามไว้
“ อย่ามาแกล้งทำใสซื่อกับฉัน ”
“ คุณป้าหมายถึงอะไรคะ ”
“ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นคนทำลายสวนผักของฉัน ” พราวฟ้าได้ทำลายสวนผักของคุณหญิง จากสวนผักกลายเป็นแค่เศษพืชผักกองรวมกัน
“ หนูจะยอมรับรึเปล่าว่าเป็นคนทำ ” คุณภพเอ่ยถามพราวฟ้า
“ พราวไม่ปฏิเสธค่ะ พราวทำเอง ” พราวยอมรับอย่างหน้าตาย
“ เห็นไหมคะคุณ ว่าเด็กคนนี้มันร้ายกาจแค่ไหน ” คุณหญิงเอ่ยน้ำต่อผู้เป็นสามี
“ คุณป้าจะมาว่าพราวไม่ได้นะคะ คุณป้าบังคับให้พราวดูแลเอง พราวก็คิดสิคะว่าทำยังไงให้ไม่ต้องทำอีก ก็นี่ไงพราวก็ไม่ต้องดูแลผักบ้าๆนั่นอีกแล้ว ”
“ นี่เธอ!! ”
“ เอาล่ะๆ พราวฟ้าขอโทษคุณป้าเดี๋ยวนี้ ” เพราะคุณภพเป็นคนสั่ง พราวฟ้าจึงไหว้ขอโทษคุณหญิง
“ พราวฟ้า เรื่องที่แล้วให้มันเป็นบทเรียน ต้องปรับตัวปรับนิสัยให้เข้ากับที่นี่ให้ได้ อยู่ที่นี้เป็นส่วนรวมไม่ใช่ตัวคนเดียว จะเอานิสัยเดิมๆมาใช้ไม่ได้ ลุงหวังว่าหนูจะไม่ทำนิสัยแบบนี้ให้ภิมาภักดี ตระกูลผู้ดีเก่าเสียชื่อใช่ไหม ” พราวฟ้าก้มหน้าให้คุณภพเชิงน้อมรับฟัง
“ ฉันไม่อยากเสวนากับผู้หญิงคนนี้แล้วนะคะคุณ ”
“ คุณหญิง…พราวฟ้ามาที่นี่เพื่อเป็นสะใภ้ คุณหญิงมีหน้าที่ปรับเปลี่ยนให้มันดีขึ้น อย่าเป็นผู้ใหญ่ที่ไร้เหตุผล คุณต้องเป็นผู้ใหญ่ที่ต้องช่วยคอยสั่งคอยสอนลูก ” คุณผู้ภพเอะคุณหญิงที่ออกปากว่าไม่อยากข้องเกี่ยวกับพราวฟ้าแล้ว พราวฟ้ากับยิ้มเย้ยให้คุณหญิง
“ ศิลา ช่วยจัดการเรื่องสวนผักด้วยนะ ”
“ คับพ่อ ”
“ ผู้หญิงร้ายกายอย่างเธอ ฉันไม่เคยพบเคยเห็น ” คุณหญิงเอ่ยตอกหน้าพราวฟ้า แต่ด้วยสายตาของศิลาที่ส่งมา พราวฟ้ากลับอยากเกรี้ยวกราดตอบโต้คุณหญิงเหมือนที่เคยอีก แต่กลับก้มกราบเท้าคุณหญิง
“ พราวขอโทษ พราวรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ความคิดเด็กๆไร้เดียงสาชั่ววูบ อย่าถือสาเลยนะคะคุณป้า พราวจะช่วยพี่ศิลาทำสวนผักของคุณป้าให้เหมือนเดิมเองนะคะ ” พราวฟ้ายิ้มร้ายกาจให้คุณหญิง ก่อนจะหันไปยิ้มยั่วยวนให้ศิลา
“ เอาล่ะ แยกย้ายกันไปได้แล้ว ” คุณผู้ชายมองหน้าทุกคนก่อนจะเดินออกไป ศิลาเดินตามผู้เป็นพ่อออกไป
“ ฉันไม่เชื่อผู้หญิงอย่างเธอ ”
“ เหรอคะคุณป้า ” พราวฟ้ายิ้มเยาะเย้ยคุณหญิง ก่อนจะเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี ทำคุณหญิงหน้าฟัดเหวี่ยงกับกิริยาของพราวฟ้า
“ ฉันคิดถูกคิดผิด ที่ยอมให้ภิมาภักดีมาอยู่ที่นี่ ” คุณหญิงเอ่ยพร้อมถอยหายใจเชิงจะเป็นลม แม่บ้านต้องรีบเอายามดมยาหอมให้คุณหญิง
เท่ากับตอนนี้พราวฟ้าได้เปิดศึกกับบ้านศิวะกุลแล้ว…
หลังจากจบเรื่องราวทุกอย่าง พราวฟ้าหน้าชื่นตาบานเดินขึ้นมาบนห้อง อาบน้ำนั่งดูยูทูปฮัมเพลงอย่างสบายอุรา ไม่ได้มีความรู้สึกตระหนักสนใจในเรื่องที่เกิดขึ้นเลย จนนุ่นสาวใช้ที่ถูกผู้เป็นเจ้านายอย่างคุณหญิงดุเรื่องที่ปล่อยให้พราวฟ้าก่อเรื่องแบบนี้ได้ สาวใช้จึงอยากตักเตือนพราวฟ้า แม้ว่าจะหวาดกลัวกับนิสัยอารมณ์ร้อนของพราวฟ้าก็ตาม
“ คุณพราวฟ้าคะ ? ”
“ ถ้าจะมาพูดเรื่องนั้นไม่ต้องนะ ฉันไม่อยากฟังให้ทำลายอารมณ์บ่มผิวการอาบน้ำของฉัน ” พราวฟ้าที่นอนแช่ตัวในอ่างน้ำ หลับตาเอ่ยไม่ได้มองหน้าสาวใช้
“ แต่คุณพราวฟ้าอย่าทำแบบนั้นอีกเลยนะคะ ที่นุ่นพูดคุณพราวฟ้าอย่าโกรธนุ่นนะคะ ”
“ ฉันไม่โกรธแกหรอก แกคงโดนคุณป้าด่ามาล่ะสิ ”
“ นุ่นผิดเองค่ะ ที่ดูแลคุณพราวฟ้าไม่ดี ”
“ แกคิดว่าฉันฉลาดไหมล่ะ ฉันไม่ต้องเอาเท้าสวยๆของฉันไปเหยียบไอ้พวกขี้ไก่ขี้กานั้นอีก คิดแล้วขำหน้าคุณป้าเป็นบ้า คงจะตกใจมากที่ผักเละแบบนั้น ” พราวฟ้าไม่ได้ละอายใจในสิ่งที่ตนทำ กลับยกยอชื่นชมตัวเองที่ทำลงไปด้วยซ้ำ
“ คุณพราวฟ้าอย่าพูดแบบนั้นค่ะ ”
“ ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ”
“ คุณหญิงรักสวนผักมาก ตั้งใจดูแลใส่ใจทุกขั้นตอน คุณพราวฟ้าพูดแบบนั้นมันดูไม่ดีนะคะ ” สาวใช้พยายามเอ่ยบอกกล่าวเตือนสติพราวฟ้า
“ ฉันมาที่นี่เพื่อแต่งงานกับพี่ศิลา ไม่ใช่มาทำสวนบ้าๆนั้น ”
“ แต่คุณพราวฟ้าคะ นุ่นวะ… ”
“ อีนุ่น!! มึงอยากโดนกูตบใช่ไหม ” สาวใช้ที่พยายามตักเตือนมากไปจนพราวฟ้ารำคาญ ตะคอกสาวใช้เสียงดังลั่นที่สาวใช้ไม่เข้าข้างยกยอตน
“ ไม่ค่ะๆ ” สาวใช้รีบก้มหน้า เพราะรู้ดีว่าพราวฟ้าจะทำร้ายร่างกายตนจริงๆ
“ ถ้ามึงไม่อยากโดนกูตบ อย่าพูดขัดกู ”
แม้สาวใช้จะพยายามตักเตือนแต่กลับไม่ทำให้พราวฟ้าสำนึกคิดได้ กลับลอยหน้าลอยตาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนในบ้านศิวะกุลได้รับรู้ถึงฤทธิ์เดชของพราวฟ้า โดยเฉพาะคุณหญิงถึงกับหน่ายไม่อยากเข้าหน้าพราวฟ้า
“ คุณลุง พี่ศิลาไม่อยู่เหรอคะ ? ”
พราวฟ้าที่รีบแต่งตัวลงมาข้างล่างเพื่อเจอหน้าศิลา แต่กลับไม่เจอหน้าศิลาแล้ว ในบ้านมีแต่คุณภพที่นั่งอยู่ในบ้าน
“ ศิลาออกไปทำงาน ”
“ แล้วพราวจะได้ช่วยงานพี่ศิลาที่สวนผักเมื่อไหร่คะ ? ” พราวฟ้าตนคิดอยากแค่ได้อยู่ใกล้ชิดศิลา
“ ถ้าไม่ชอบงานในสวน ก็ไปเรียนรู้งานกับป้าเค้า ลุงเห็นจะดีกว่า ”
“ คุณป้าไม่ชอบหน้าพราวหนิคะ ”
“ ไม่ชอบก็ต้องปรับตัว นิสัยของหนูไม่มีใครชอบหรอกนะ แก้ไขปรับปรุงตัวเองซะ จะได้อยู่ที่นี่ไม่ต้องมีปัญหาแคลงใจกัน ” คุณภพเอ่ยตักเตือนเชิงดุพราวฟ้าด้วย
“ ………….. ” พราวฟ้าถึงกับต้องเงียบ เพราะรู้ดีว่าคุณภพมีอำนาจมากที่สุดในบ้านหลังนี้ สามารถไล่ตนออกไปจากบ้านหลังนี้ พราวฟ้าจึงต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวมากกว่าอยู่ต่อหน้าคนอื่น
“ ป้าเค้าอยู่ในครัว เข้าไปหาซะสิ ”
“ ค่ะคุณลุง ”
พราวฟ้าจำต้องเดินเข้ามาในครัวที่มีนุ่นสาวใช้พาเดินนำเข้ามา พราวฟ้าไม่เคยเข้าครัวทำอาหาร กลิ่นอาหารในครัวทำพราวฟ้าต้องเอามือปิดจมูก ทำทุกคนที่พบเห็นถึงกับถอนหายใจ
“ เธอเข้ามาในนี้ทำไม ? ” คุณหญิงที่เห็นที่ทางของพราวฟ้าเอ่ยถามออกไปทันที
“ พราวอยากเรียนรู้งานจากคุณป้าค่ะ ” พราวฟ้าเอ่ยแสร้งทำหน้าตาน่าสงสาร
“ เธอจะมาไม้ไหนอีกล่ะ ”
“ พราวรู้ว่าคุณป้ายังโกรธพราว พราวอยู่กับตัวเองคิดทบทวนมาแล้ว แพรวทำผิดมาก พราวอยากเป็นสะใภ้ของที่นี่ พราวต้องปรับตัว คุณป้าแนะนำพราวด้วยนะคะ ”
คุณหญิงมองหน้านุ่นสาวใช้ที่ได้ยินพราวฟ้าเอ่ยแบบนี้ สาวใช้รีบก้มหน้าไม่สบตาคุณหญิง คุณหญิงคือผู้ใหญ่ที่มีเหตุผล แม้ไม่เชื่อในสิ่งที่พราวฟ้าพูดแต่ก็ไม่สามารถปัดเรื่องให้ผ่านพ้นตัวไม่ใส่ใจได้ แถมยังโดยคุณภพผู้เป็นสามีเอะด้วย คุณหญิงจึงต้องเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพเกรงขาม
“ คุณป้ากำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ ? ”
“ ต้มจืด ”
“ หืม ดูท่าทางน่าอร่อยนะคะ ” พราวฟ้าแสดงท่าทางตื่นเต้นชื่นชมอาหารที่คุณหญิงกำลังทำอาหาร ราวกับกลบเกลื่อนเรื่องราวการกระทำของตน
“ เธอทำอะไรเป็นบ้าง ? ”
“ ทำไมต้องทำด้วยล่ะคะ พราวมีคนทำให้ทานสบายๆค่ะ ไม่เห็นต้องวุ่นวายทำเองเลยค่ะ ” พราวฟ้าตอบด้วยนิสัย มันช่างทำให้คุณหญิงไม่ค่อยปลาบปลื้ม
“ ไม่มีใครทำให้เธอได้ตลอด เธอแต่งงานมีครอบครัวไป ใครจะทำให้เธอ ”
“ คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอกนะคะ ไม่มีคนทำก็ปัดหน้าจอโทรศัพท์ ปัดๆจิ้มๆสั่งมาทานก็จบแล้วค่ะ แต่คุณป้าอายุเยอะแล้ว คงไม่รู้จักการสั่งอาหารออนไลน์สินะคะ พราวขอบอกสะดวก สบาย ไม่ต้องเหนื่อย แค่มีเงินจ่ายก็จบค่ะ ”
พราวฟ้าเอ่ยอย่างไม่สนใจใคร จนนุ่นสาวใช้ต้องสะกิดให้พราวฟ้าหยุดพูด แต่พราวฟ้ามองนุ่นอย่างไม่สนใจและข่มสายตาเชิงอย่ามายุ่งกับตน จนนุ่นต้องก้มหน้าไม่กล้าสบตา
“ แต่คุณป้าไม่ต้องห่วงนะคะ พราวอยากให้คุณป้าสอนทำอาหาร พราวอยากทำให้พี่ศิลาได้ทาน พราวอยากมีเสน่ห์ปลายจวักมัดใจพี่ศิลา สามีในอีกไม่นานนี้ค่ะ ” พราวฟ้าเอ่ยด้วยท่าทางเขอะเขิน แต่กลับไม่มีใครรู้สึกถึงความหน้าเขินอายนี้ มีแต่ความละอายใจในกิริยาท่าทางเกินงานเช่นนี้
“ เอาล่ะ หยิบผักกาดขาวมาให้ฉัน ”คุณหญิงรีบพูดตัดบท ไม่อยากฟังอยากมองความน่าอายของพราวฟ้า
พราวฟ้ามองผักที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าตน ไม่รู้จักชื่อและหน้าตาของผักด้วยซ้ำ จึงเลือกหยิบผักคะน้าส่งให้คุณหญิง ทำคุณหญิงถึงกับถอนหายใจแต่พยายามเก็บอาการไว้
“ ที่เธอถือมันไม่ใช่ผักกาดขาว มันคือผักคะน้า”
“ อ้าวเหรอคะ พราวไม่รู้ค่ะ ”
“ เธอไม่รู้จักชื่อผักงั้นเหรอ ”
“ ค่ะ ทำไมต้องรู้ให้ปวดสมองด้วยล่ะคะ ”
“ ถ้าเธออยากทำอาหารเป็น เธอต้องรู้จักชื่อผัก ”
“ งั้น พราวก็ต้องให้คุณป้าสอนแล้วล่ะคะ ”
“ ฉันจะให้แม่บ้านสอนเธอ น้อยจัดการแทนฉันด้วย ”
“ ค่ะคุณหญิง ” คุณหญิงหยิบทิชชูเช็ดมือแล้วออกจากห้องครัวไป เชิงแสดงออกให้รู้ว่าไม่อยากเสวนาสอนพราวฟ้า พราวฟ้ารู้ดีว่าคุณหญิงไม่อยากสอนตน แต่ตนกลับยิ้มร้ายออกมา
พราวฟ้าทำทีเรียนรู้การทำอาหารจากแม่บ้าน เมื่อแม่บ้านละสายตาจากหม้อเตา พราวฟ้าก็แกล้งซุ่มซ่ามทำน้ำร้อนกระเด็นใส่แม่บ้านจะโดนน้ำร้อนลวกพองทันที
“ ตายแล้ว! ฉันนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ คงไม่ถือโทษโกรธฉันใช่ไหม ”
“ ไม่เป็นไรค่ะคุณพราวฟ้า ” แม่บ้านรีบช่วยปฐมพยาบาลแม่บ้านที่เจ็บ พราวฟ้าจึงอาสาทำอาหารต่อที่อวดอวยว่าตนพอจะทำได้แล้ว เพื่อให้คุณหญิงได้ชิม
‘ อยากชิมมากนัก พราวก็จะทำให้ได้ชิมนะคะคุณป้า ’
…………….. ?………………
?อ่านจบแล้ว อย่าลืมกดเข้าชั้น เพื่อจะไม่พลาดความสนุกในตอนต่อไปนะคะ
อ่านจบแล้วขอหัวใจแทน❤️ดวงน้อยๆ กับคอมเมนต์แทน❤️ดวงโตๆ ให้กับไรท์คนนี้ด้วยน๊า อยากอ่านคอมเมนท์ให้หัวใจฟู่ฟ่องละอองฟิ่วมากค่ะ
หัวใจ + คอมเมนต์ = ❤️❤️
ฝากนิยายของไรท์ด้วยนะคะ ไรท์แต่งออกมาที่มีทั้งความกดดัน ความเครียดและน้ำตา แต่รักในการแต่งนิยาย ไรท์เลยแต่งออกมาให้นักอ่านได้อ่าน ไรท์จะมีนิยายใหม่ๆสดๆเด็ดๆมาเสิร์ฟทุกเดือนเลย ฝากติดตามกันน๊า โอมเพี้ยง!!! อ้อนให้รักให้หลงแล้วนะคะเนี่ย อ้อนๆๆนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ
♥️ไรท์ วิยดา♥️
- Writer
