บรรยากาศในช่วงกลางวันของบ้านสิริพิพัฒน์ในวันหยุดเป็นช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน หนูแฝดถูกแม่จ๋าพาไปนอนกลางวันแล้ว ส่วนคุณย่าธารทิพย์ก็ไปเอนหลังเช่นกัน คุณปู่ของเด็ก ๆ เองก็อยู่กับการดูแลต้นกล้วยไม้ของตัวเอง จะมีก็แต่ธารณ์ธรรศที่ไม่ได้มีอะไรทำ และไม่คิดจะเอนหลังพักผ่อน
ปกติเวลานี้ไม่ใช่เวลาพักผ่อนของเขา สิ่งที่คิดที่จะทำได้ก็มีแต่ไปเดินเล่นในสวนและแวะไปด่อม ๆ มอง ๆ กล้วยไม้สุดรักสุดหวงของผู้เป็นพ่อเพื่อไม่ให้เกิดความเบื่อหน่ายก็เท่านั้น
พื้นที่สำหรับปลูกกล้วยไม้ของผู้กำกับทวีไม่ได้ใหญ่มาก แต่สะอาดสะอ้านและได้รับการดูแลอยู่เสมอ ความทรงจำวัยเด็กผุดขึ้นในหัวของธารณ์ธรรศเมื่อได้มองไปจนทั่ว
สมัยก่อนวีรกรรมเขาก็ไม่ใช่น้อย ๆ ก็แสบเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน วันหยุดทีไรเป็นต้องวิ่งจับกับยัยธาราในโรงเรือนกล้วยไม้ของผู้เป็นพ่อ ให้อีกฝ่ายกระวนกระวายใจเล่นเสียทุกที
“หึ”
“เพิ่งเป็นพ่อคน อย่าเพิ่งเป็นบ้าสิ”
