“สวัสดีค่ะ ฮันนี่ดีใจที่มีโอกาสได้มาเที่ยวบ้านเมืองที่สวยงามอย่างเมืองเกอเรเมค่ะ”
ขณะปั้นหน้าเอ่ยชม เมขลาก็ก้าวเท้าเข้าไปใกล้ท่านไอเดอร์ พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อทำการจับทักทายแบบสากลกับบิดาของคาลมิล
แต่...ท่านไอเดอร์กลับทำแค่เพียงหลุบสายตามอง ไม่ยื่นมือมาจับทักทาย อีกทั้งไม่มีถ้อยคำกล่าวต้อนรับด้วย เพราะท่านไม่มีความยินดีแม้แต่นิดเดียว ที่จะต้อนรับผู้หญิงซึ่งเป็นดั่งงูพิษให้อยู่ในโรงแรมของท่าน
“เชิญนั่ง” ท่านไอเดอร์จ้องมองเมขลาเขม็งแล้วเอ่ยบอกเสียงห้วนๆ จากนั้นก็พูดกับลูกชายบ้าง “ตอนนี้เลยเวลาอาหารมื้อค่ำมานานแล้ว พ่อต้องกินข้าวและกินยาหลังอาหารด้วย”
เมขลาถึงกับหน้าชาราวกับถูกตบหน้าฉาดใหญ่ เมื่อบิดาของคาลมิลไม่จับมือ ไม่กล่าวคำทักทายกับเธอ ส่วนคาลมิลก็หน้าเสียไม่แพ้กันกับท่าทีของบิดาที่แสดงออกอย่างโจ่งแจ้งว่าไม่ชอบหน้าเมขลา จึงแก้สถานการณ์ด้วยการผายมือเชิญให้เมขลานั่งลง โดยไม่
