Solo (oneshots)

Solo (8) "Re-enchant your life"

HABANG TUMATANDA tayo, pabigat nang pabigat ang responsibilidad na nakaatang sa ‘ting mga balikat. Minsan, maiisip natin na sana bumalik na lang tayo sa pagkabata para wala tayong ibang inatupag kundi maglaro at mag-aral. Pero hindi naman natin puedeng pahintuin ang ikot ng mundo o patigilan ang takbo ng oras upang hindi madagdagan ang edad natin. Imposible ‘yun kaya importante na mabalanse natin ang araw-araw nating gawain upang hindi tayo mauwi sa pagkaburyong at pananawa.

Noong nagsisimula pa lang akong magtrabaho, nakaranas din ako ng burn out lalo pa noong nasa corporate ako. Dumating ako sa punto na parang kinakaladkad ko na lang ang mga paa ko para pumasok sa opisina. Hindi ako masaya kahit dumating pa ang araw ng sweldo. Alam ko kasi sa sarili ko na there’s more to life than money. At ‘yun ay ang mga karanasan na bunga nang paglalakbay sa iba’t ibang lugar, pagsubok ng kanilang kultura, paglinang sa ‘ting isipan upang magkaroon ng panibagong kaalaman nang higit pa sa mga nalalaman na natin. Pakikipag-usap sa iba’t ibang tao, pakikinig at pagkatuto sa kanilang mga karanasan. Alam ko na ‘yun ang kailangan ng kaluluwa ko para makuntento at hindi ko ‘yun matatagpuan kapag nanatili ako sa aking mesa sa opisina habang nakatutok sa harap ng kompyuter.

Kaya nang mabigyan ako ng pagkakataon na mag-freelance kung saan kaya kong ibalanse ang pagtatrabaho at iba pang gawain, ay hindi na ako nagdalawang-isip na sumugal. At masasabi kong masaya ako sa bunga ng aking desisyon. Nandu’n pa rin ‘yung punto na napapagod ako sa ginagawa ko kahit na mahal ko pa ito, kaya binibigyan ko ng pagkakataon ang sarili ko na magpahinga. Inaral kong hindi ma-guilty kapag wala akong ginawa sa buong maghapon kasi nakalaan na ‘yun sa pagse-self-love. Bukod du’n, may mga technique rin akong pina-practice lalo kapag nao-overwhelm ako sa mga bagay-bagay sa trabaho at personal kong buhay. Mahalaga ang mga ‘yun upang mapanatili ko sa focus ang aking pag-iisip at hindi ako mawala sa wisyo.

Sa mga araw na hindi nakalaan sa trabaho, nagbo-volunteer ako.

May nakapagsabi sa ‘kin na “hindi mo kailangang maging mayaman upang makatulong”. Ang mga katagang ‘yun ay tumimo sa isip ko magpahanggang sa ngayon. Kaya nga along the way, napag-isip-isip ko na kapag sawa na akong mag-isa, lumalabas ako ng condo unit ko para magkawang-gawa. Sa gano’ng paraan, mas nagiging maligaya ang puso ko at nagkakaroon ako ng purpose o layunin. Aminin na natin na isa sa mga sangkap para tayo maging masaya ay ang tumulong tayo sa kapwa natin na nangangailangan kahit na sa simpleng pamamaraan lang. Sa ganu’ng gawain, naipapasa natin ‘yung positibong damdaming ‘yun sa kanila para maipasa naman nila iba. Ang tawag du’n ay domino effect at mabuti ‘yun sa ‘ting pagkatao.

Miyembro ako ng isang Non-Government Organization kung saan bumibisita kami sa mga eskuwelahan na may SPED o Special Education Program. DIto ay nakikipag-ugnayan kami sa mga guro para makapagbigay ng libreng braille books, audio books at large print sa mga visually impaired children. Ang mga kuwento na nakapaloob sa mga children’s book na ‘to ay sinusulat ng aming miyembro, inire-rekord at pino-produce para maging sangguniang aklat sa mga kabataan. Espesyal sa ‘kin ang mga aktibidad na ginagawa namin sa ‘ming organisasyon dahil malayo ito sa mga bagay na alam ko nang gawin. Halimbawa, bukod sa pamimigay ng mga aklat, nagsasagawa rin kami ng storytelling and application activity para magkaroon ng personal interaction sa mga bata. Sa ganu’ng paraan, mas nakikilala nila kami at mas nakikilala namin sila. Masarap sa pakiramdam kapag nakikihalubilo sa mga espesyal na batang ‘to lalo na kapag pinupuri at pinasasalamatan ka nila. Alam mo kasi na bukal sa puso nila ang mga papuri at pasasalamat nila sa ‘yo dahil hindi sila nakabase sa kung ano’ng nakikita nilang ginagawa mo kundi sa kung ano’ng ipinaramdam mo sa kanila.

Ang mga kaparaanang ito ang nagsisilbi kong dahilan para patuloy na mahalin ang buhay sa kabila nang mga nakakapagod na pangyayari sa mundo. Aminin na natin na may puntong gusto na lang nating mawala o maglaho na parang bula. At kung meron lang restart button na puedeng pindutin, hindi tayo manghihinayang na paulit-ulit na mag-umpisa lalo kapag hindi na umaayon sa gusto natin ang mga nangyayari. Kaya mahalaga na kapag nararamdaman natin ang mga negatibong pakiramdam na ‘to, bukod sa kilalanin natin ang mga ‘yun, natutunan ko na isipin at bigyang excitement ang mga araw-araw kong ginagawa sa pamamagitan ng muling pagkaakit o re-enchantment. Sa ganitong paraan, mas nae-enjoy ko ang mga bagay na kinatatamaran kong gawin lalo na kung tungkol ito sa trabaho na aminin nating hindi naman natin habambuhay puedeng takasan.

“Grabe, ang saya. Nakakapagod pero masaya.” Nakangiti kong wika habang minamasahe ang batok ko. Nandito ako ngayon sa loob ng kotse ko at nakahinto dahil red light. Katatapos lang ng volunteer work ko for today kaya pauwi na ako. Along the way, dumaan muna ako sa coffee shop para bumili ng paborito kong kape at ‘yun nga ang iniinom ko while driving. Anyway, makulimlim na ang langit. Hindi dahil sa malapit nang gumabi kundi mukhang nagbabadya ang isang malakas na ulan. Wala namang kaso dahil paborito ko ang tunog ng ulan sa bubungan at ang samyo nito. Bigla ko tuloy naalala ‘yung bakasyon ko noong isang buwan.

Nang mag-green light na, umandar na ang kotse ko. Payapa lang ang pagmamaneho ko at pakanta-kanta pa ako habang binabaybay ang high way. Marami akong iniisip lalo na ‘yung mga ginawa namin kanina sa eskwelahan na pinanggalingan namin. At masayang-masaya ako sa nangyari sa buong araw ko. Nang sa wakas ay makarating na ako sa building kung nasa’n ang unit ko, wala na akong inaksayang sandali, agad akong nag-park sa parking lot at tinungo ang daan papasok sa naturang gusali. Nang sumakay ako sa elevator, may nakasabay akong magandang babae na hindi pamilyar sa ‘kin ang mukha.

Baka bagong empleyado, ani ko sa isip ko.

Ang siste, nakatalikod s’ya sa ‘kin kaya malaya kong namamanyak ang likuran n’ya. Gosh, sino ba naman kasi ang makakatanggi na tingnan s’ya mula ulo hanggang paa eh ang sexy n’ya! Ang ganda rin ng puwitan n’ya, maumbok na parang ang sarap-sarap pisilin. Napansin ko rin na may kalakihan ang dibdib n’ya para bang ang sarap salat-salatin sa mga kamay ko habang pinaglalaro sa ‘king hinlalaki ang kan’yang mga u***g.

TING!

Ay, bwiset. Nagulat ako nang tumunog ang elevator at huminto sa ewan ko kung pang-ilang palapag na. Tapos bahagya akong nalungkot dahil du’n na lumabas ang babaeng kasabay ko. Nagkibit-balikat na lang ako pagkasara ng pinto at nang muling umandar ang elevator ay naglakbay na naman sa kamanyakan ang isip ko. Di nagtagal, nakarating na ako sa condo unit ko at dumiretso ako agad sa kuwarto ko.

Hindi ako interesado sa naturang babae. Nalibugan lang ako sa body feature n’ya at hanggang ngayon nasa kaloob-looban ko pa rin ‘yung pakiramdam kaya ‘di ako mapakali. Nag-iinit na rin ang katawan ko at namamasa na ang p********e ko kaya alam kong kailangan kong mag-release. At ‘yun nga ang ginawa ko. Wala na akong sinayang na sandali, pumuwesto ako sa kama kung saan isinandal ko ang aking likod sa headboard. Pagkatapos ay sinalat ko ang mga s**o ko’t ramdam ko na agad ang paninigas ng mga nakatayo kong n****e.

“Ugh, gosh…” Ungol ko. Hindi pa ako nakuntento dahil marahas kong nilamas ang mga dibdib ko. Gusto ko ‘yung friction na dulot ng mga galaw ko kaya lalo akong nalibugan. Di nagtagal, hinubad ko na rin ang damit ko at bra. Isinunod ko na rin ang trousers ko at undies at sinimulan ko na ring paikutin sa ‘king tinggil ang mga daliri ko. Napa-ungol ulit ako nang maramdaman kong basang-basa na ang aking p********e pero mas nakadagdag lang din ‘yun sa libog na nadarama ko.

Hindi na nga ako nag-aksaya ng sandali, agad kong fininger ang sarili ko. Binilisan ko para mabilis din akong labasan. Ilang minuto lang ang nakalipas, kitang-kita ko na sinisiritan na ako ng masaganang katas mula sa aking ari. Pero hindi pa ako nakuntento, bagaman hinihingal, gusto ko pang muling labasan kaya nga napangisi ako nang sumagi sa isip ko ang siyam na pulgadang d***o na nasa drawer ko. Kekembot-kembot ako’ng naglakad papunta rito saka hinanap ang natatago kong ari-arian. Hinimas-himas ko muna ang naturang laruan na para bang tite ito ng isang makisig at matipunong lalaki. Nang makarating na ako sa kama, ipinusisyon ko ulit ang sarili ko mula sa kaninang upo ko. Ibinuka ko nang pagkalawak-lawak ang mga hita ko up to the point na nakaluwa na sa ari ko ang mani ko.

Sinalat kong muli ang dibdib ko bago isinubo ang ulo ng laruan. Binasa ko ‘yun ng laway hanggang kumintab. Pero hindi ko ‘yun agad niluwa dahil sinulit ko pa ‘yun sa ‘king bunganga. Iginalaw ko ang aking ulo na para bang bino-blow job ko ang isang lalaki. Ipinikit ko ang aking mga mata at nag-isip ng kahalayan. Isinagad ko sa ‘king lalamunan ang laruan hanggang sa maduwal ako. At nang tumulo na ang laway ko ay saka ko palang hinugot ang laruan sa ‘king bibig.

Du’n ko na naisip na ipasok ito sa ‘king ari. Pero bago ko pa tuluyang isagad ang ulo nito sa butas ng p********e ko’y pinaikot-ikot ko muna ito sa ‘king mani.

“f**k, tangina…” Daing ko matapos akong gapangan ng tinding libog at sensasyon.

Pagkalipas ng ilang minutong panunukso sa ‘king sarili, dahan-dahan kong ipinasok sa butas ang naturang laruan. Noong una ay napapakiwal at igtad pa ako dahil sa laki nito. Pero di nagtagal, nasasanay na aking pwerta sa pagkabanat kaya dire-diretso na ang pagpasok ko. Nang maisagad ko na ang laruan sa ‘king p**e ay sinimulan ko nang pagalawin ang mga kamay ko para hugutin at muling ibaon ito sa p********e ko.

“Ugh, ugh, ughhhh!!!” Sigaw ko nang bilisan ko ang pagkantot sa ari ko. Maluha-luha pa nga ako dahil sa sarap kaya mas lalo ko pang nilaliman ang pagbayo nito sa sarili ko. Di nagtagal, nakaramdam ako ng pamamasa sa ‘king ari. Alam kong tumatagas sa mga hita ko ang aking katas. At dahil nga may lakas pa ako ay inulit ko ang proseso hanggang sa muli akong labasan!

Laylay-dila na ako nang magdesisyon akong hugutin ang laruan sa ‘king ari pero hindi ko ‘yun tinabi sa halip ay diniretso ko ‘yun sa aking bibig at isinubo na para bang lollipop. Sinimot kong mabuti ang bawat bahagi nito upang walang katas ko ang masayang. Nang makuntento na ako, iginilid ko sa ibabaw ng nightstand sa tabi ng aking kama ang d***o saka ngising-asong nagtulakbong ng kumot at pinanatag ang sarili sa pagkakahiga. Plano kong matulog muna bago mag-shower mamaya-maya.

Gosh, ang saya lang nga araw ko. Na alam kong kahit hindi perpekto, meron at meron pa ring mumunting dahilan ang kalawakan para papangyarihin sa ‘tin upang saganon ay patuloy nating mahaling mabuhay. Hindi man tayo pare-pareho ng pinagdadaanan, sana mahanap natin ang kapayapaan sa mundong ito habang naglalakbay tayo.