คำเตือน!
เนื้อหาในตอนนี้มีฉากรุนแรง/ขืนใจ/ไม่เหมาะสม/ใช้คำหยาบคาย นักเขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการกระทำผิดๆ แบบนี้ในชีวิตจริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
สองวันต่อมา...
"ไง...อารมณ์ดีขึ้นบ้างหรือยัง" เสียงทุ้มของมาเฟียหนุ่มที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารแสยะยิ้มถามร่างสวยที่กำลังเดินหน้านิ่งเข้ามา หลังจากที่เธอโมโหเดินออกไปที่ถูกเขาส่งคนแอบสะกดรอยตามในวันหยุด เจย์เดนที่ไม่ได้มีภารกิจอะไรก็ให้ทับทิมได้หยุดต่อไปอีกวัน ทำให้วันนี้เป็นวันแรกที่คนตัวเล็กก็ต้องไปทำงานให้เขา ซึ่ง...มันก็ยังไม่มีงานอะไรให้ทำอยู่ดี
"จะให้ทำอะไร" เรียวปากบางขยับถาม
"มานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อย"
"เป็นบ้าอะไรอีก"
"หึ ก็แค่อยากมองหน้าสวย ๆ ของเธอแล้วกินข้าว"
"โรคจิต"
"ฮ่า ๆ " ชายหนุ่มก็หัวเราะออกมาด้วยความกวนประสาท เขาจงใจให้คนไปตามทับทิมมาเพื่อที่จะพูดจากวนใส่เธอแบบนี้อย่างคนที่ไม่มีอะไรทำ กระทั่ง...
