สองเท้าสวยเดินสำรวจอยู่ภายในห้องพักที่ถูกจัดเตรียมไว้เพื่อเธอ โดยเป็นห้องชั้นสองภายในตัวบ้านที่มีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปไม่ต่างจากห้องพักโรงแรมสวยทั่วไป มีห้องน้ำในตัว ด้านในสะอาดสะอ้าน
"ฟู่ว! แล้วทำไมฉันต้องมาอยู่ที่นี่" ถึงแม้ห้องจะดูดีแค่ไหน ทว่าทับทิมก็ไม่ได้คิดอยากที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่ เธอรู้สึกชอบการทำงานที่เป็นส่วนตัวที่คอนโดของตัวเองมากกว่า
"เฮ้อ อยากจะบ้า" เรียวปากสวยพึมพำพลางเดินเข้าไปนั่งทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ด้วยสีหน้าอยากจะบ้าตายในชีวิตของตัวเองตอนนี้ หากย้อนเวลากลับไปได้...เธอจะไม่มีทางรับงานสืบข้อมูลของเพทายเป็นอันขาด!
วันต่อมา...
ทับทิมค่อย ๆ เปิดประตูห้องเดินลงไปยังชั้นล่างด้วยสีหน้าท่าทีปกติ ซึ่งแทบทุกจุดภายในบ้านก็ยังคงมีบอดีการ์ดที่ยืนเฝ้าความปลอดภัยอยู่ ทว่ากลับไร้เงาเจ้าของบ้าน
"จะเที่ยงแล้วเนี่ยนะ...หมอนั่นไปไหน" เจ้าของใบหน้าสวยพึมพำ และในตอนนั้นเอง.
