ตอนที่ 16 เด็กอะไร ทำไมดื้อจัง
หลายวันต่อมา
07:50 น.
"เสือน้อยของพี่น้ำ กินเยอะๆนะจะได้โตไวๆ" น้ำหอมพูดพลางเอามือลูบหัวเจ้าเสือที่กำลังกินอาหารของมันอย่างตระกระตระกาม
"แอ๊งๆ!! แอ๊งๆๆ!" เจ้าเสือเห่าตอบเหมือนเข้าใจว่าเธอพูดอะไรกับมัน
"ไปเรียนได้แล้วลูก เดี๋ยวจะไปสายเอานะ" สุณีพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวมัวแต่เล่นอยู่กับเจ้าสุนัข
"ค่ะแม่ งั้นหนูไปเรียนก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" น้ำหอมพูดพลางพนมมือไหว้แม่
"จ่ะลูก ตั้งใจเรียนนะสาวน้อยของแม่" สุณีพูดพลางเอามือลูบศีรษะเล็กของลูกสาวอย่างรักใคร่เอ็นดู
"ค่ะแม่" น้ำหอมพูดด้วยรอยยิ้มหวาน จากนั้นก็หันหลังให้คนเป็นแม่แล้วเดินไปเปิดประตูรั้วบ้านออกไปทันที
พอเดินมาถึงหน้าคฤหาสน์เธอก็หันไปมองด้วยความรู้สึกหลากหลายแต่สองขาเรียวเล็กก็ยังไม่หยุดเดิน เธอมองจนพ้นรั้วคฤหาสน์จึงหันกลับมามองทางข้างหน้าต่อ เธอเดินต่อไปเรื่อยๆ อยู่ๆก็นึกน้อยใจคนตัวโตขึ้นมาที่ทำกับเธอขน
