BAD DOCTOR 3

773 Words

ปึก ๆ ๆ ฟินทุบเข้าที่อกแกร่งเพื่อเรียกสติร่างสูง เพราะเธอเองกำลังจะหมดอากาศหายใจ! “อื้อ! ..” ผลัก! “แฮ่กๆ หะ..หายใจไม่ทัน” เธอเอ่ยออกไป ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอตอนนี้กำลังจะระเบิดออกมาอย่างไงอย่างงั้น จูบเมื่อครู่..มันช่างร้อนแรงแทบจะแผดเผาเธอเสียให้ได้เลย พลางคิดในใจ ให้ตายเถอะ..ทำไมต้องรู้สึกว่าอยากสัมผัสให้เขามากกว่านี้ ‘อีฟิน อีแรด!’ “หึ..” โชนได้แต่ยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ก่อนที่เจ้าตัวจะเลิกคิ้วสูงใส่เธอ “อะไร..หมอมองแบบนี้หมายความว่าไง? " “จูบเก่ง? " คำถามของร่างสูง ทำให้ฟินถึงกับไปไม่เป็น “...” ฟินนิ่งไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของร่างสูงยังไง “มีแฟนแล้ว?” โชนยิงคำถามใส่เธออีกครั้ง เพราะจากรสจูบของเธอ เป็นไปไม่ได้เลยถ้าเธอจะโสด “...” ‘ถามอยู่ได้’ เธอได้แต่พลางคิดในใจก่อนจะกระตุกยิ้มขึ้น “..แล้วหมอล่ะ มีแฟนหรือยัง?” ‘หึ เจ้าเล่ห์ชะมัด’ โชนส่ายหน้าเล็กน้อย เมื่อเห็นความเอาตัวรอดของเธอ “ส่ายหน้านี่คือ.. ไม่มีเหรอ? " “ดูฉลาดนะ ทายสิ..” โชนกระตุกยิ้มกลับ ก่อนจะสวนถามเธอกลับมองหน้าหญิงสาวอย่างท้าทาย “หมอตาถึงนะเนี่ย..” ฟินถึงกับยิ้มกรุมกริมออกมา “..มีแล้วแน่นอนเลย.. ใช่ไหม?” “หึ..” โชนสบถขำพร้อมกับส่ายหน้าอีกครั้ง “อะไรอะหมอ? หัวเราะส่ายหน้าอยู่ได้ ไม่ชัดเจนเลยวะ..” ฟินเริ่มหัวเสีย เธอโวยวายใส่ร่างสูงเพราะในใจเธอรอฟังคำตอบจากชายหนุ่มอยู่ ตึก..ตึก..โชนเดินเข้ามาประชิดร่างบางอีกครั้ง “ผมไม่มีแฟน..” ใบหน้ายื่นเข้ามาใกล้เข้ากระซิบข้างใบหูของเธอ “อึก..” น้ำเสียงเย็นเยือกนั่นทำให้ฟินถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ ร่างบางเกร็งเล็กน้อย ทำไมผู้ชายที่ดูอบอุ่น สุขุมแบบเขา ถึงได้ทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นแปลกๆ แบบนี้นะ.. “..เข้าใจนะ” โชนเอ่ยจบพร้อมกับถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว เขายกยิ้มขึ้นมุมปาก แล้วเดินออกไปทันทีปล่อยให้ฟินยืนนิ่งอยู่อย่างเหม่อลอยอยู่แบบนั้น “..นี่หมออ่อยเหรอวะ?” ร่างสูงหายไปจากตรงหน้าเพียงไม่กี่นาที เมื่อเธอหลุดออกจากห้วงภวังค์ หญิงสาวเอ่ยถามกับตัวเอง ว่าการกระทำของร่างสูงนั้นมันเหมือนบ่งบอกอะไรบางอย่างกับเธออยู่ ชื่อเขาเธอก็ไม่ได้เอ่ยถาม แต่แปลกนะ..เธอรู้สึกว่าเธอกับเขามีบางอย่างที่มันดึงดูดเข้าหากัน หรือเธอจะคิดไปเอง..? เวลาต่อมา.. โรงพยาบาล N แกร็ก..เสียงเปิดประตู “เข้าสายนะครับคุณหมอ” เสียงทุ้มอันคุ้นเคยทักขึ้น ก่อนที่สายตาของโชนจะมองไปที่บุคคลที่นั่งรอเขาอยู่ในห้องพัก “มาทำเชี้ยอะไรแต่เช้า” โชนทักทายเพื่อนชายคนสนิท ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ใครนอกจากเสือ “พากัวร์มาฉีดวัคซีนโว้ย” “ไหนกัวร์?” “อยู่กับซินที่ตึกเด็ก” เสือตอบโชน เลิกคิ้วสูงมองไปที่ใบหน้าของเพื่อนชาย คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย “มองอะไร? " คนถูกมองถึงกับงุนงง “มึงทาลิปด้วยเหรอโชน?” เสือเอ่ยถามทันทีหลังจากที่เขาสังเกตเห็น แล้วมั่นใจว่ามันต้องเป็นลิปสติกผู้หญิงแน่ๆ เพราะเขาเห็นบ่อยสีคล้ายๆ แบบนี้ที่ปากบอบบางของซิน กึก..คนถูกถามถึงกับชะงัก ยกมือเช็ดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย ก่อนมุมปากกระตุกยิ้มขึ้น “อย่าบอกนะว่ามึง เชี้ย! ร้ายกาจวะ..” เสือถึงกับบางอ้อ “..ใครวะ? ที่ทำให้หมอโชนมอบจูบอันแสนหวานให้อะ" “หึ..เสือก” โชนเอี้ยวตัวกลับมาที่โต๊ะทำงานตามเดิม เขาไหวไหล่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ “เฮ้ย! อะไรวะ? " เสือดูหัวเสียขึ้นมาทันที “ไปหาซินไป กูจะออกตรวจคนไข้แล้ว” โชนเอ่ยขึ้น เป็นเชิงไล่ก็ว่าได้ ก่อนที่เขาจะหยิบแฟ้มประวัติคนไข้ขึ้นมาดู “เออๆ เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาเลยนะมึง..กูกลับไปฟ้องลูกเสือแน่” เสือเอ่ยสวนกลับ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความหาซิน "ไอ้ขี้ฟ้อง.." “ครั้งแรกนี่..ฟินอยู่นะ” เสือกระตุกยิ้มขึ้นเอ่ยกับโชนครั้งสุดท้าย ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป “หึ..” โชนได้แต่สบถขำส่ายหน้าเบาๆ กับคำพูดของเสือ อย่างที่รู้ว่าเขารู้จักมันดีและมันก็รู้จักเขาดีเช่นกัน ‘ครั้งแรกงั้นเหรอ..’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more