เสียงระเบิดรอบสองดังสั่นสะเทือนมาถึงกระท่อมน้อยที่เธออยู่ และเธอก็นอนไม่หลับหลังจากอาบน้ำเสร็จก็ได้แต่รอให้คนที่จากไปกลับมา เธอกลัวที่ต้องอยู่กลางป่าเขาคนเดียว แต่ตอนนี้เป็นห่วงกองพลมากกว่ากลัวจะได้รับอันตราย เธอเดินวนไปวนมาที่หน้าระเบียงบันไดของกระท่อม รอคอยเขาว่าเมื่อไหร่จะมีเสียงรถแล่นมา แต่รอแล้วรออีกก็เงียบ ไม่มีเสียงรถแล่นมาทางนี้และไม่มีแสงไฟส่องมาเลยสักดวง
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า”
เธอสังหรณ์ใจไม่ดีกับเสียงระเบิดรอบสองทำให้ต้องเดินกลับเข้าไปในตัวกระท่อมน้อยเพื่อเปลี่ยนชุดใหม่จะออกไปแอบดูที่เหมือง และที่โกรธคือโทรศัพท์เธอถูกเขายึดไว้ไม่ยอมคืนให้ ทั้งๆ บอกว่ามาถึงจะคืนมันให้เธอ พอมาถึงกลับทำเป็นลืมเรื่องที่คุยไว้ที่กรุงเทพฯ
เมื่อเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อแขนยาวคอกลมและกางเกงยีนขายาวก็คว้าหยิบไฟฉายที่วางไว้อยู่มุมห้องมาถือไว้แล้วรีบเดินออกจากกระท่อมมายังระเบียงลงบันไดไปด้วยความเร่งรีบด้วยใจท
