สิ้นคำพูดเขา สตรีในอาภรณ์สีเขียวก็ตัวสั่น นางคาดไม่ถึงว่าจางอี้หลงจะยอมทุ่มเงินเพื่อสตรีอื่นได้มากมายถึงเพียงนี้ แล้วตัวนางเล่า เหตุใดเขาถึงไม่เคยคิดตามหาหรือยื่นมือช่วยเหลือ!
หงอิงก้าวออกมาจากฉากกั้น นางสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย พลางคำนับจางอี้หลงด้วยความสงสัย ยามนั้นนางได้เห็นใบหน้าของอาฟง และต้องสะเทิ้นอายจนทำสิ่งใดไม่ถูก
“แม่นาง...คืนนี้ต้องลำบากเจ้าแล้ว” คนที่เอ่ยคือจางอี้หลง เสียงเขาดังอยู่มิน้อย จึงทำให้โม่เยี่ยเยี่ยยืนอย่างไม่เป็นสุข นางก้าวมาใกล้ๆ พวกเขา แล้วเอ่ยว่า “ที่นี่ไม่รับตั๋วเงิน หรือโฉนด พวกท่านที่ทำการค้าคงไม่บิดพลิ้ว”
“มามาเหยา พ่อค้าอย่างข้าย่อมรักษาคำพูด และสำหรับตัวเจ้าเล่า ไม่เปิดให้ประมูลหรอกหรือ”
โม่เยี่ยเยี่ยกำหมัดแน่น ทั้งน้ำเสียงของจางอี้หลงและการพูดทำให้นางย้อนคิดถึงอดีต ชายผู้นี้ยังเป็นคุณชายน้ำแข็งเช่นเดิม ใบหน้าซีด ผมสีอ่อน ดวงตาคมกริบเจือด้วยความเ
