“บ้าเหรอ ทำไมทำตัวขี้เกียจแบบนี้เนี่ย” ฉันเบ้หน้า
“ไม่ได้ขี้เกียจครับ เค้าเรียกบริหารเวลา ผมต้องการการนอนหลับให้ครบ 6-8 ชั่วโมง การนอนหลับอย่างเต็มอิ่มส่งผลต่อประสิทธิภาพของการทำงานนะครับ”
“จุนนอนเยอะแล้ว ยังมีเวลานอนอีกมากในโลง ดังนั้นไปตลาดกับเรา ไปเจออะไรใหม่ๆ บ้าง” ฉันยืนยันหนักแน่นจนคนตัวสูงจิ๊ปากหงุดหงิด
“ผมไม่อยากเจอนี่ครับ”
“ตื่นนนนนนนนนนนน” ฉันเขย่าตัวเขาเบาๆ เพื่อให้คนตัวสูงกรุณาปรือตาขึ้นมาอีกสักนิด เพราะเขาทำท่าจะหลับกลางอากาศ แต่พอฉันเขย่าตัวเขาก็เซลงมาจนกระแทกเข้ากับไหล่คล้ายกับกำลังกอด แต่เปล่า... พอฉันผลักหัวเขาออกเขาก็เซไปด้านหลังแล้วทำหน้าเซ็ง
“ผมเกลียดการรบกวนเวลานอนของผมที่สุดเลยนะครับ ผมเขียนไว้ในฟอร์มเจนไม่ได้อ่านเหรอ?”
“ยาวเป็นนิยายขนาดนั้น ใครจะไปจำหมดเล่า ไม่รู้แหละแต่ถ้าจุนไม่ไปตลาดวันนี้เราจะไม่มีอะไรกินตอนเช้านะ”
“คุณแม่บอกจะเอาข้าวมาให้ตอนแปดโมงนะครับ”
